Πρόοδος, ή αντίδραση;

Κάποτε η αριστερά εξέφραζε το νέο, το φρέσκο, το πρωτοποριακό.

Ακόμη και η δική μας, που σήμερα όμως επιβιώνει ως ένα φαιδρό κακέκτυπό της.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, η αριστερά, τα συνδικάτα, όλα αυτά δηλαδή που θεωρούνταν προοδευτικά, πάντα σε σχέση με την σήψη που επικρατούσε παντού, έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στο εκσυγχρονισμό της κοινωνίας, της πολιτικής, και της οικονομίας.

Να μη ξεχνάμε ότι το περίφημο New Deal του Ρούζβελτ ήταν αυτό που έσωσε τον καπιταλισμό, και όταν πρωτοπαρουσιάστηκε κατηγορήθηκε ως «αριστερό» πρόγραμμα…

Μιλάω για τις εποχές όπου 12χρονα και έγκυες εργάζονταν όλη μέρα και όλη νύχτα μέσα σε στοές ορυχείων, όπου το κέρδος των κακών κεφαλαιοκρατών υπερίσχυε κάθε ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας, και όπου οι αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις χρησίμευαν κυρίως για την καταστολή των εργασιακών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Μιλάω δηλαδή για τις σκληρές εποχές του πρώιμου καπιταλισμού, που σάρωσε τα πάντα, και που μπροστά του ο σκοτεινός μεσαίωνας έμοιαζε με βουκολική ουτοπία….

Από τότε μέχρι σήμερα κύλησε πολύ νερό κάτω από τη γέφυρα, και ο καπιταλισμός δεν είναι αυτός που ήταν κάποτε, και που οδήγησε τον Μαρξ να γράψει αυτά που έγραψε, και τους κομμουνιστές να κάνουν αυτά που έκαναν, για να βελτιωθεί η ανθρώπινη μοίρα.

Εν ολίγοις, και για να μην είμαστε αγνώμονες (καθώς οι περισσότεροι είμαστε ιστορικά αδαείς), το 8ωαρο, το πενθήμερο, η ψήφος των γυναικών, η υποχρεωτική εκπαίδευση, η απαγόρευση της παιδικής εργασίας, ο νόμιμος συνδικαλισμός, οι απεργίες, και πάρα πολλά ακόμη που σήμερα θεωρούμε αυτονόητα δεν ήταν δώρα του συστήματος, αλλά κερδήθηκαν μέσα από πολλές και σκληρές μάχες κάποιων ονειροπόλων αριστερών.

Που ναι, αυτοί ήταν προοδευτικοί.

Ένας χαρακτηρισμός που σήμερα κάθε άλλο παρά ταιριάζει με την αριστερά, ειδικά αυτήν της Ελλάδας.

Και πιο ειδικά από αυτήν που εκπροσωπεί ο Σύριζας (ολέ).

Εκτός και αν θεωρούμε προοδευτικές τις ιδέες και τις απόψεις του Κουτσούμπα, που αν δεν βλέπαμε το ημερολόγιο ακούγοντάς τες, θα νομίζαμε ότι ζούμε στο 1950.

Σήμερα δυστυχώς, η άλλοτε προοδευτική αριστερά, που οδηγούσε το καραβάνι της ανθρωπότητας, ξέμεινε πίσω από αυτό, και το ακολουθεί ασθμαίνοντας, με μόνο ζήτημα που προβάλλει να είναι η άρνηση για την άρνηση, και η όρθωση εμποδίων σε οτιδήποτε το καινοτόμο. 

Εξάλλου, όπου εφαρμόστηκε ως σύστημα, απέτυχε παταγωδώς  (κι ας κάνει πως δεν το ξέρει ο Λαφαζάνης…).

Αυτό άλλωστε το παραδέχονται όλοι οι νοήμονες, πλην του ΚΚΕ και των «προοδευτικών» συνιστωσών του Αλέξη.

Δυο παραδείγματα και το κλείνω: Μου έλεγε κάτι προχθές ένας φίλος καθηγητής αεροδυναμικής στο ΑΠΘ, που μαζί με την ομάδα του προσπαθεί να εξελίξει ελληνικά drones, που στην πολιτισμένη Δύση είναι προ πολλού καθεστώς,

διότι λύνουν τα χέρια σε πολλές εφαρμογές, και ειδικά στον πόλεμο.

Αυτά όμως είναι για τους κουτόφραγκους.

Εμείς είμαστε Έλληνες, και όταν γράφαμε ποίηση, αυτοί έτρωγαν βελανίδια.

Ποια drones και ποιες σαχλαμάρες;

Εμείς παράγουμε πολιτισμό ρε… το λέει και ο Γονίδης.

Διότι όπως μου είπε ο φίλος, εκτός από το αθάνατο διαχρονικό τέρας της ελληνικής γραφειοκρατίας, έχει να αντιμετωπίσει και τις … προοδευτικές δυνάμεις του τόπου.

Όπως για παράδειγμα ένας τοπικός παράγοντας (εκλεγμένος παρακαλώ) του «προοδευτικού» χώρου, που μόλις άκουσε για την πιλοτική εφαρμογή ενός προγράμματος με drones στη περιοχή του, επαναστάτησε, ωρυόμενος πως δεν θα αφήσει τους Μασόνους και τους τραπεζίτες της παγκοσμιοποίησης να μας παρακολουθούν από τον αέρα…

Και απείλησε με κινητοποιήσεις… όπως κάποτε ο Μαρούδας που θα κατέρριπτε τους δορυφόρους, αν εξέπεμπαν το σήμα του CNN στην Ελλάδα.

Θυμίζοντας τους αλήστου μνήμης βλαχοδήμαρχους της δεκαετίας της πλέριας δημοκρατίας (1980ς), που κάθε τόσο κήρυτταν και από έναν δήμο ως «αποπυρηνικοποιημένη» ζώνη, σπέρνοντας τον τρόμο στον εκάστοτε πλανητάρχη και στο ΝΑΤΟ!

Όλα αυτά τα θυμήθηκα (δεύτερο παράδειγμα) βλέποντας τις προάλλες σε τηλεοπτική εκπομπή τον 32χρονο «γέρο» υποψήφιο του Σύριζα για τη δημαρχία των Αθηνών.

Που μιλούσε για την υπερβολική  αστυνομοκρατία στο κέντρο της πρωτεύουσας που τρομάζει τους τουρίστες!

Και την οποία θα καταργήσει όταν με το καλό γίνει δήμαρχος.

Αγνοώντας ότι εγώ π.χ. , όταν είμαι τουρίστας σε ξένο μέρος, και δεν ξέρω από πού θα μού’ ρθει, χαίρομαι να βλέπω αστυνομικούς να περιπολούν.

Διότι η αστυνομία σημαίνει αποτροπή της εγκληματικότητας, και όχι όλα αυτά που έχει στο μυαλό του ο Γαβρήλ, και που σίγουρα δεν τα έζησε ο ίδιος, αφού μεγάλωσε και ανδρώθηκε σε εποχές απόλυτης ατιμωρησίας, αυθαιρεσίας και μπαχαλοποίησης των πάντων.

Διότι αν ήταν τουλάχιστον πενηντάρης, ίσως να είχε προλάβει την εποχή όπου ο χωροφύλαξ ήταν μπάστακας, και όντως έριχνε αυθαίρετα σφαλιάρες.

Αλλά σήμερα;

Όπου οι μισοί και βάλε αστυνομικοί έχουν μπει με πανελλήνιες εξετάσεις, έχουν τελειώσει λύκεια και ΑΕΙ, και εν πάση περιπτώσει προέρχονται από κάθε πολιτικό χώρο, είναι δυνατό να μιλάμε για αυθαιρεσίες;

Και να κατηγορούμε την ΔΙΑΣ ότι μας καταστέλλει τις ελευθερίες μας;

Ποιες ελευθερίες;

Την ελευθερία να μας μαχαιρώσουν μέρα μεσημέρι για να μας πάρουν το κινητό, οι κακοποιοί που στηρίζει το κόμμα του εν λόγω υποψήφιου;

Ευτυχώς που μάλλον δεν θα βγει δήμαρχος, όπως ευτυχώς που το κόμμα του μάλλον δεν θα δει το Μαξίμου από κοντά, διότι αλλιώς θα την πάθαινε κι αυτός όπως την έπαθαν κάποιοι το 1981, όταν λίγους μήνες μετά την άνοδο του λαού στην εξουσία, τα ΜΑΤ έριξαν τα πρώτα δακρυγόνα, και το πρώτο σοσιαλιστικό ξύλο…. αφήνοντας κάποιους αγαθιάρηδες ενεούς, αφού όπως πίστευαν σοσιαλισμός και ΜΑΤ είναι έννοιες αντίθετες.

Διότι άντε και βγήκε ο Σύριζας κυβέρνηση, και άντε και άρχισαν κάποιοι (έστω κακοί αντιδραστικοί) να διαδηλώνουν στο Σύνταγμα;

Τι θα κάνει ο Αλέξης;

Θα στείλει γυμνόστηθη την Δούρου να διαπραγματευτεί με τον «όχλο»;

Θα ορίσει μεσάζοντα τον Πάντζα;

Θα βάλει την Ζωζώ να τους μιλάει επί ώρες (όπως ο Κάστρο) μπας και βαρεθούν και το διαλύσουν;

Ή μήπως θα οργανώσει επί τόπου εθελοντικές ομάδες (λαθρομεταναστών) περιφρούρησης της γειτονιάς, για να προστατέψουν τη Βουλή από το κάψιμο;

Τι απ όλα αυτά;

Να μας τα εξηγήσει ο Γαβρήλος παρακαλώ…

Για να ξέρω τι ψηφίζω.

Πρόοδο ή συντήρηση;

Διότι όλα αυτά που ευαγγελίζεται και εκπροσωπεί, πιο πολύ σε αντιδραστικό συντηρητισμό μου φέρνουν παρά σε οτιδήποτε άλλο.

Strange Attractor