In Dreams...

Roy Orbison

Το πλοίο των ηλιθίων…

Μια φορά και έναν καιρό, ο καπετάνιος και οι αξιωματικοί ενός πλοίου έγιναν τόσο ματαιόδοξοι από την ικανότητά τους στην ναυτική τέχνη, τόσο ανόητα ασεβείς και τόσο εντυπωσιασμένοι με τους εαυτούς τους που οδηγήθηκαν στην τρέλα.

Έστρεψαν το πλοίο βόρεια και προχώρησαν μέχρι που συνάντησαν παγόβουνα και επικίνδυνους ογκόπαγους. Συνέχισαν να πηγαίνουν βόρεια, σε όλο και περισσότερο επικίνδυνα νερά, με μόνο σκοπό να δώσουν στους εαυτούς τους ευκαιρίες να πραγματοποιήσουν ακόμα περισσότερα λαμπρά κατορθώματα στην ναυσιπλοΐα.

Καθώς το πλοίο έφτανε σε όλο και υψηλότερα γεωγραφικά πλάτη, οι επιβάτες και το πλήρωμα γίνονταν όλο και περισσότερο δυσαρεστημένοι. Άρχισαν καυγάδες μεταξύ τους και παράπονα για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζούσαν.

«Τρέμω από το κρύο», είπε ένας ρωμαλέος ναυτικός. «Αυτό είναι το χειρότερο ταξίδι που έχω βρεθεί. Το κατάστρωμα είναι γλιστερό από τον πάγο. Όταν είμαι στο παρατηρητήριο ο αέρας περνά το πανωφόρι μου σαν μαχαίρι. Κάθε φορά που δένω το πανί της πλώρης τα δάχτυλά μου πάνε να παγώσουν. Και γι’ όλα αυτά παίρνω μόνο πέντε πενιχρά σελίνια το μήνα»...

Να σέβεστε τον ΣΥΡΙΖΑ…

Ποιος άλλος θα δέσμευε την ακίνητη κρατική περιουσία για 99 χρόνια;

Ποιος άλλος θα έκανε ιδιωτικοποιήσεις, πριν κατρακυλήσουν και άλλο (;) οι αξίες πώλησης;
Ποιοι άλλοι θα έλεγαν «επένδυση και όχι ιδιωτικοποίηση» την εκχώρηση του Ελληνικού και την κατασκευή καζίνο στην Αθήνα, χωρίς να έχουν πέσει τα ντουβάρια;

Ποιος άλλος, παρά κάποιος ​ακτιβιστής οικολόγος υπουργός Περιβάλλοντος, θα έλεγε ότι φταίει ο καπιταλισμός και το παγκόσμιο σύστημα για την πετρελαιοκηλίδα στον Σαρωνικό, αντί να έχει χωθεί μέχρι το γόνατο μέσα στην πίσσα για να καταδείξει το περιβαλλοντικό έγκλημα και να ζητά ευθύνες και μέτρα ασφαλείας;
 

Ώστε οι γονείς δεν έχουν καμιά ευθύνη για τα παιδιά τους;

Απλώς προεδρεύουν;

Το νομοσχέδιο για την αλλαγή φύλου είναι ένας πεντακάθαρος καθρέφτης της σύγχρονης κοινωνίας. Η οποία έχει ένα κύριο χαρακτηριστικό. Απεχθάνεται την ευθύνη. Προτιμάει να φταίει πάντα κάποιος άλλος εκτός από αυτήν. Κι αυτή τη νοοτροπία τη μαθαίνει από τα γεννοφάσκια της στα σπίτια της από τους γονείς της. Η επίρριψη της ευθύνης στα καπρίτσια της φύσης αντί για τον οικογενειακό ιστό ταιριάζει γάντι στην ανευθυνότητα των γονιών.

Το νομοσχέδιο που ήρθε (σ.Ορθ. ψηφίστηκε ήδη) στη Βουλή βολεύει κάθε γονιό που μεγαλώνει το παιδί όπως να’ ναι, όπως του αρέσει, όπως «ταιριάζει πλησιέστερα με τη συναισθηματική του ανάγκη», για να το πω με την επίκαιρη φρασεολογία. Γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια τι έχει ανάγκη και τι πραγματικά ωφελεί το παιδί του και όχι τις δικές του προσωπικές ανάγκες και μωροφιλοδοξίες…

«Ναι» στην αλλαγή φύλου από τα 15 είπαν 147 βουλευτές…

Η νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου υπερψηφίστηκε από 140 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ («όχι» είπε η βουλευτής Γεννιά-έλειπαν Μιχελογιαννάκης, Κουράκης και Μπόλαρης), - «Ναι» είπαν οι έξι βουλευτές του Ποταμιού και ο Ζουράρις των ΑΝΕΛ - Απόντες 15 βουλευτές -Υπερψηφίστηκε η τροπολογία για την τουρκική ένωση Ξάνθης, «όχι» είπαν οι μειονοτικοί βουλευτές

 

Κερδάμε....

Υπερψηφίστηκε κατά πλειοψηφία από τη Βουλή των Ελλήνων το σχέδιο νόμου για την νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου. Σε σύνολο 285 βουλευτών (απουσίαζαν 15 βουλευτές), «ναι» στην αλλαγή φύλου από την ηλικία των 15 ετών είπαν 147 βουλευτές…

Είναι όλοι τους Ήρωες!!!!!!!!

Στις αρχές του 2015 ο πάντα σοφός ελληνικός λαός αποφάσισε να βάλει τέρμα στη βυθιότητα στην οποία τον είχαν ρίξει οι κακοί ξένοι τοκογλύφοι και τα ντόπια τσιράκια τους, και να ζήσει και αυτός το όνειρο της επανάστασης. Να αναπνεύσει επιτέλους ελεύθερα χωρίς να δίνει λόγο στα κοράκια-αφεντικά του πλανήτη,  που ανέκαθεν μας γδέρνανε τα όνειρα, και μας ήθελαν μονίμως στα τέσσερα.

Έτσι συντάχθηκε πίσω από τον φάρο της επανάστασης που λέγαμε, το γελαστό παιδί και την χαρούμενη παρέα του, που χρόνια ολάκερα πάλευαν από διάφορα μετερίζια για την προκοπή του τόπου, πλην όμως μάταια αφού οι μίσθαρνοι και αργυρώνητοι πολιτικοί μας, αγκαλιά με τους δήθεν επιχειρηματίες, κρατούσαν τον λαό εν υπνώσει…

Θαυμάζουμε τον Πούτιν αλλά τρώμε στης Μέρκελ…

Ενας φίλος ψυχολόγος μου ανέλυε πρόσφατα, την κλιμάκωση του ψυχισμού των εφήβων και τα συναισθήματα που τρέφουν για τους γονείς τους. Ειδικά, στην εποχή μας, όπου τα εξωτερικά ερεθίσματα του καταναλωτισμού και η καθημερινή παρέλαση των ειδώλων επηρεάζει καταλυτικά τη ζωή τους.

Τα παιδιά πλέον, αγαπούν τους γονείς τους με διαφορετικό τρόπο από ό τι στο παρελθόν. Θεωρούν, λέει, την ασφάλεια δεδομένη και επενδύουν τα συναισθήματά τους στην πελατειακή σχέση μαζί τους. Η καθαυτή όμως, «επένδυση» δεν είναι ποτέ ικανοποιητική γιατί εμπεριέχει την βασική αρχή της «μεγιστοποίησης του προσωπικού κέρδους» που σπάνια, εκπληρώνει τις προσδοκίες τους. Με λίγα λόγια, τα σημερινά παιδιά είναι αχόρταγα, κακομαθημένα και ανώριμα να διακρίνουν το πραγματικό τους συμφέρον στην οικογένεια, ώστε να το διεκδικήσουν σε σταθερή βάση…