We are Jonah...

The Waterboys in We are Jonah....

Ο δικτάτορας, οι κοπριές των αλόγων, και άλλα πολλά….

«Η αλήθεια είναι απλά θέμα ύφους». Όσκαρ Ουάιλντ.

Στις 29 Ιουνίου 1981 μεταδόθηκε τηλεοπτικά και παγκόσμια ο γάμος του πρίγκιπα Καρόλου με τη “φτωχή πριγκίπισσα” Λαίδη Νταϊάνα.

Ο Ουμπέρτο Έκο, ειδικός στα σημεία και τα τέρατα των καιρών, επισήμανε κάτι που τα δισεκατομμύρια των τηλεθεατών αγνοούσαν:

“Τα περιττώματα των αλόγων της πομπής δεν ήταν ούτε σκούρα ούτε καφετιά ούτε ανόμοια. Είχαν παντού και πάντα ένα χρώμα παστέλ, κάτι ανάμεσα σε μπεζ και κίτρινο, για να εναρμονίζονται με τα απαλά χρώματα των γυναικείων φορεμάτων….

Αυτό δεν ήταν τυχαίο. Για μια ολόκληρη εβδομάδα, πριν την τελετή, έδιναν στα βασιλικά άλογα ειδικά χάπια, ώστε τα περιττώματα τους να γράφουν στο φακό.

Τίποτα δεν έπρεπε να αφεθεί στην τύχη, η μετάδοση είχε τα πάντα υπό έλεγχο.”

Αυτή η πληροφορία ίσως σας φανεί αστεία -ίσως και αδιάφορη.

Ίσως να υπάρξουν και κάποιοι που θα αναρωτηθούν αν κυκλοφορούν παρόμοια χάπια και για τους ανθρώπους… 

Κλεπτοκρατία και … Ελλάδα.

Γεννημένος στην Τυφλίδα το 1932, ο κ. Αμπέλ Ανγκαμπενγκιάν υπήρξε ο κορυφαίος σύμβουλος του ηγέτη της Σοβιετικής Ενώσεως κ. Μιχαήλ Γκορμπατσώφ στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και ήταν ο εμπνευστής της περεστρόϊκα, δηλαδή της φιλελευθεροποίησης της σοβιετικής οικονομικής πολιτικής –μία φιλελευθεροποίηση, βέβαια, που ήρθε πολύ καθυστερημένα και γι αυτό δεν μπόρεσε να πετύχει.

Με τον διάσημο επί εποχής Γκορμπατσώφ οικονομολόγο και ακαδημαϊκό συναντηθήκαμε δύο φορές.

Την πρώτη στην Αθήνα, το 1990, με την ευκαιρία ενός διεθνούς οικονομολογικού συνεδρίου, και την δεύτερη στις Βρυξέλλες, το 2002, όπου είχε προσκληθεί από την Ένωση Γαλλόφωνων Βέλγων Οικονομολόγων.

Στην πρώτη μας συνάντηση, ο καθηγητής Α. Ανγκαμπενγκιάν μάς εξήγησε επί μακρόν γιατί κατέρρεε η σοβιετική οικονομία.

Στην δεύτερη συνομιλία μας, προφητικά ανέλυσε για ποιους λόγους χώρες όπως η Ελλάδα αποτελούσαν ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος.

Οι επιπολαιότητες του ΣΥΡΙΖΑ...

Δεν γνωρίζω τίποτα για τις υποτιθέμενες σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με εγχώριες φαρμακοβιομηχανίες ούτε για την καταγγελία ότι ο Υπουργός Υγείας είναι όργανο πολυεθνικών.

Δυστυχώς ο δημόσιος διάλογος συνεχίζει και διεξάγεται όπως τον ξέραμε πάντα, άρα δεν έχουμε δεί κανένα στοιχείο μέχρι στιγμής.

Προς το παρόν μου φαίνεται ανεμικό να χρηματίζεται η Αξιωματική Αντιπολίτευση με την τιμή του φτηνού χρόνου ραδιοφωνικής διαφήμισης, και συνωμοσιολογικού επιπέδου τα σενάρια για Υπουργό Υγείας όργανο των Εβραίων.

Κάτι τρέχει με το ΣΥΡΙΖΑ…

Κάτι τρέχει με το ΣΥΡΙΖΑ. Τη μια η επίθεση στον Πέτρο Τατσόπουλο, την άλλη τα σχόλια της εφημερίδας του κόμματος, της «Αυγής» για την κριτική στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και την τρίτη οι θέσεις, οι επιλογές και οι υποσχέσεις προς κάθε κατεύθυνση, έχουν δημιουργήσει την αίσθηση πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αρχίσει να εμφανίζει τις ασθένειες των... συστημικών κομμάτων, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δηλαδή.

Για ένα κόμμα που φιλοδοξεί να κυβερνήσει αυτό ίσως είναι αναμενόμενο.

Αλλά για το ΣΥΡΙΖΑ, που στηρίζει την αντιπολιτευτική του τακτική, και τη στρατηγική του φιλοσοφία, στην αντισυστημική του παρουσία, στο σύνθημα δηλαδή «δεν είμαστε ίδιοι με τους άλλους», αυτό μοιάζει με αμάρτημα.

Σε τι χρησιμεύει η δημοκρατία;

 Έκθεση ιδεών και πάλι σε όλες τις πτέρυγες της Βουλής.

Θέμα της έκθεσης: «Σε τι χρησιμεύει η δημοκρατία», άλλως, «γιατί θεωρείτε ότι η δημοκρατία είναι το καλύτερο από τα χειρότερα πολιτεύματα»;

Κύριε Τζαμζή, ναι, εσείς με το πυκνό μαλλί εκεί στο βάθος, απαντήσεις του τύπου «η δημοκρατία είναι χρήσιμη διότι δίνει θέσεις εργασίας στους βουλευτές», σας το έχω εξηγήσει χίλιες φορές δεν θα γίνουν δεκτές.

Κύριε Μιχελογιαννάκη, σας παρακαλώ, το «ανδρός πεσούσης πας ανήρ ανδρεύεται» δεν ταιριάζει στην περίπτωση.

Βρείτε άλλο ρητό, όπως «μηδέν φάγαν» ή κάτι ευπρεπέστερο.

Όχι, κύριε Ταμήλο, η συγγραφή έκθεσης ιδεών δεν αμείβεται όπως οι επιτροπές. Πρόκειται για εσωτερική αξιολόγηση των μελών του Κοινοβουλίου, κάτι σαν το «πόθεν έσχες» με περισσότερα λόγια.

Αμερική vs Γερμανία.

«Δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα» λέει η ελληνικότατη παροιμία.

Να το πούμε διαφορετικά, πιο απλά; ΗΠΑ - Γερμανία σε ξένο «γήπεδο» (όπου «γήπεδο», βλ. Ελλάδα).

Εάν δεν θέλουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, καλό είναι να αρχίσουμε να συζητάμε από τώρα τα σενάρια των εκλογών, όποτε και αν διεξαχθούν αυτές -σε κάθε περίπτωση, πριν από το 2016, που ευαγγελίζεται ο κ. Σαμαράς.

Το... σκορ, λοιπόν, ήδη από τις εκλογές του Ιουνίου του 2012, είναι 1-0 υπέρ του Βερολίνου.

Θα... ισοφαρίσει η Ουάσινγκτον ή θα διευρύνει η Γερμανία το προβάδισμά της;

Αυτό είναι το θεμελιώδες ερώτημα, έστω και αν διατυπώνεται με ποδοσφαιρική ορολογία.

Διότι η Ελλάδα, ως χρήσιμο -ανέκαθεν- πιόνι στην παγκόσμια σκακιέρα, αποτελεί έναν με μικρό, αλλά καθοριστικό ρόλο «παίκτη» στο παγκόσμιο γεωπολιτικό παιχνίδι, που έχει ως πρωταγωνίστριες τη Γερμανία και τις ΗΠΑ.