Misunderstanding...

Genesis

Με ψευτομαγκιές δεν κυβερνιέται ο τόπος…

Το αποκορύφωμα της υποκρισίας και ένα ακόμη επικοινωνιακό τερτίπι της κυβέρνησης για να κερδίσει τις εντυπώσεις σε όσους από τους πολίτες εξακολουθούν να θαυμάζουν τα πυροτεχνήματα ήταν η χθεσινή ψηφοφορία στη Βουλή για την έγκριση του επιδόματος στους συνταξιούχους.

Η υποκρισία της κυβέρνησης φαίνεται ξεκάθαρα από τα στοιχεία που έδωσε η ΕΛΣΤΑΤ, από τα οποία προκύπτει ότι 7 στους 10 άνεργους πολίτες βρίσκονται σε μακροχρόνια ανεργία. Δηλαδή το 70% των ανέργων προσπαθούν ήδη πάνω από 12 μήνες να βρουν δουλειά χωρίς επιτυχία…

Ο Βαρουφάκης πρώτα ως τραγωδία και τώρα ως κωμωδία…

Ο Γιάνης Βαρουφάκης –με τ όνομα– δεν υπήρξε ποτέ στο δημόσιο χώρο τίποτε περισσότερο από ένας φιγουρατζής. Νάρκισσος, υπερφίαλος, αλλοπαρμένος και αδιάφορος για την πραγματικότητα  –για την ακρίβεια μονίμως σε αφασία– έδινε παραστάσεις, εκκινώντας από την ιδιότητα του αντισυμβατικού οικονομολόγου. Κανένα πρόβλημα. Στην ακαδημαϊκή κοινότητα και στα μίντια, υπάρχει πάντα χώρος για αλαφροΐσκιωτους περφόρμερ.

Το πρόβλημα άρχισε να προκύπτει στον εγχώριο δημόσιο βίο όταν ο ίδιος θέλησε να γίνει πολιτικός και βρέθηκε κάποιος να τον κάνει –και δεν ήταν ο... Γ. Παπανδρέου. Για λόγους που δεν έχουν διευκρινιστεί ποτέ –αλλά μπορεί να τους υποψιαστεί κανείς, αν λάβει υπόψη το επίπεδο οικονομικών γνώσεων του σημερινού Πρωθυπουργού– ο Βαρουφάκης βρέθηκε αιφνιδίως δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα, ως κεντρικός συνομιλητής του στα οικονομικά θέματα –παρ' ό,τι στον πολιτικό χώρο που καλύπτει ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε πληθώρα αξιόλογων οικονομολόγων…

Ένα ανθρωπόμορφο σαδιστικό τέρας…

Ο Amon Leopold Goeth, ο κακός στην ταινία Schindler’s List, γεννήθηκε το 1908 στη Βιέννη. Στην ηλικία των 24 ετών εντάχθηκε στο κόμμα των Ναζί. Το 1940, έγινε μέλος των Waffen-SS, και τον τοποθέτησαν στο αρχηγείο τους στο Lublin της κατεχόμενης από τους Γερμανούς Πολωνίας. Το εν λόγω αρχηγείο είχε την ευθύνη της επιχείρησης Reinhard, που είχε αποστολή την εκκένωση των Εβραίων από τα γκέτο της Πολωνίας, και την εκτόπισή τους σε τρία στρατόπεδα συγκέντρωσης: Treblinka, Sobibor και Belzec.

Τον Φεβρουάριο του 1943, ο Goeth προήχθη, και έγινε ο τρίτος αξιωματικός των SS, που αναλάμβανε το πόστο του διοικητή του στρατοπέδου συγκέντρωσης Plaszow. Στη διάρκεια της θητείας του εκεί, του ανατέθηκε επίσης η επίβλεψη της εκκένωσης του εβραϊκού γκέτο στο Podgorze τον Μάρτιο του 1943, ενώ αργότερα ανέλαβε διοικητής του στρατοπέδου συγκέντρωσης  στο Szebnie. Η εκκένωση του γκέτο στο Podgorze είναι και η υπόθεση της ταινίας Η Λίστα του Σίντλερ…

Η κυβέρνηση των εντελώς βλαμμένων…

Ειλικρινά απορώ με την έκπληξη που προκαλούν οι κυβερνητικές αγκαλίτσες με τους εθνικοσοσιαλιστές της Χρυσής της Αυγής. Και η απορία μου δεν έχει να κάνει με την ολοφάνερη κοινή έφεση στο χυδαίο λαϊκισμό και την κοινή προτίμηση στο σύνθημα αντί για το επιχείρημα. Δεν λέω ότι η έκπληξη και η πτώση από τα σύννεφα είναι ακατανόητη επειδή Συριζανέλ και Χρυσή Αυγή έχουν πολύ περισσότερα κοινά από όσα θέλουν να ομολογήσουν.

Η απορία για όσους εκπλήσσονται με τη σύγκλιση (που διακαώς φαίνεται να επιθυμεί ο Παρασκευόπουλος και σιωπηλά να αποδέχεται ο αρχηγός του) οφείλεται στο ότι είναι πια ολοφάνερο πως η Ελλάδα δεν κυβερνάται από απλώς ανίκανους ή τεμπέληδες ή κουτοπόνηρους, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα, αλλά από εντελώς βλαμμένους. Από ανθρώπους που είναι ικανοί για όλα, με τα περισσότερα από αυτά τα όλα να υπάρχει κίνδυνος να συμβούν από κάποιο εντελώς αψυχολόγητο ή εντελώς βλακώδες λάθος...  

Το δάκρυ του κλόουν…

Είχα καιρό να ακούσω αυτήν τη φωνή. Είχα καιρό να νιώσω την αύρα αυτής της υπαρξιακής άνεσης, διότι αυτό είναι η φωνή, αύρα της ψυχής, αύρα της ύπαρξης. Είχα καιρό, πώς να το πω, να αισθανθώ την ανάσα αυτής της αυταρέσκειας που είτε μιλάει για το χρέος είτε ψιθυρίζει στο αυτί της αγαπημένης του, «αγάπη μου, έκλεισα τις τράπεζες», δεν σταματά να αγαπάει τον ήχο της. Σαν να σου λέει: «Υπέροχο το Château Lafite σας, quel bouquet».

Και μην πάρετε στραβά την αυταρέσκεια. Δεν το λέω για κακό. Αν δεν αγαπήσεις εσύ τον εαυτό σου τότε πώς θα κάνεις τους άλλους να τον αγαπήσουν. Τι θα ήταν ο Χορν εάν δεν είχε αγαπήσει τη φωνή του; Την αγαπούσε τόσο πολύ που ο ίδιος αφηγείτο ότι ζητώντας «ένα οινόπνευμα και λίγο μπαμπάκι» σε ένα φαρμακείο, η φαρμακοποιός εκστασιάστηκε και του είπε: «Αχ, αυτή η φωνή! Πέστε μου κάτι ακόμη για να την ξανακούσω». «Ενα οινόπνευμα και λίγο μπαμπάκι», επανέλαβε εκείνος. Κι εκείνη φώναξε στον άνδρα της: «Κώστα, έλα είναι ο κύριος Μυράτ». Ο Χορν ενθουσιαζόταν με την γκάφα της. Πώς είναι δυνατόν να μπερδεύει τη φωνή του με τον άλλον;