Strange Attractors...

Beastmilk

Του κόσμου ο περίγελως…

Με ελάχιστες δημιουργικές εξαιρέσεις, στην Ιστορία του υπερδραστήριου μεταπολιτευτικού πελατειακού λαϊκισμού μας, συνήθως είχαμε μια εναλλαγή από γκαφατζήδες σε παπατζήδες.

Αυτή τη φορά, στην πιο κρίσιμη στιγμή, σαν να τους ‘χουμε αμφότερους σε σύνθεση, σαν πακέτο δύο σε ένα, που αναπτύσσεται ραγδαία, πριν ακόμα προλάβει ο κόκορας τρις να λαλήσει.

Η διαρκής γιορτή του αλαλούμ, τρεις λαλούν και δυο χορεύουν.

Πρώτη φορά αριστερά. Κάθε φορά γυαλιστερά είναι τα καθρεφτάκια, που αρχικά κάνουν υπερήφανο τον οχλοπολτό, αλλά στο φινάλε πάλι έρχεται δυστυχία, ως νομοτέλεια του μπανανολαϊκισμού.

 Όλα γελοία μας κι αυτά κι εκείνα / και κάτι που ‘χουμε μεσ’ στην καρδιά / και κράζει μέσα μας «υπερηφάνεια!» / #prwti_fora_aristera. Το πολιτικό κεφάλαιο της κυβέρνησης (ίσως λόγω του πανικού που φέρνουν τα συγκυκλούμενα αδιέξοδα) εξαχνώνεται σε ρυθμό καλπασμού τελικής ευθείας, όπως και το κομπόδεμα του «ηθικού» πλεονεκτήματος…

Αδημιουργικό χάος.

Θα τα λύσει όλα η … Βαλαβάνη!

Το βαρέλι της φαιδρότητας  δεν έχει πάτο τελικά.

Η Ελλάδα κατάντησε το ανέκδοτο του κάθε πικραμένου, και μάλιστα  σε παγκόσμιο επίπεδο, με σοβαρές γενικώς εφημερίδες (βλ. Financial Times) και άλλα ΜΜΕ να κάνουν πλάκα με τα κυβερνητικά μας στελέχη.

Πρώτη φορά Αριστερά, και πρώτη φορά τέτοια λοιδορία.

Μέχρι και οι αδελφοί Κύπριοι αποστασιοποιήθηκαν, μη θέλοντας να τους συνοδεύει η ρετσινιά του επιτήδειου μπαταχτσή, που πλέον χαρακτηρίζει την «περήφανη» Ελλάδα του Τσίπρα.

 

Φοροφυγάδες τρέμετε! Έρχεται το ΣΔΟΕ...

Και αυτό είναι λογικό, αφού οι τροϊκανοί ζήτησαν νούμερα, κι εμείς τους στείλαμε το απόλυτο Νούμερο, και μάλιστα Δόκτορα!

Ο οποίος τους απέστειλε μια ακόμη έκθεση ιδεών, προσπαθώντας να την πλασάρει ως σοβαρή κοστολογημένη και μελετημένη πρόταση για μεταρρυθμίσεις. Στην οποία μεταξύ άλλων περιγράφει και το πώς θα παταχθεί η φοροδιαφυγή!!!!!

Ή το πώς θα εξορθολογισθεί το δημόσιο, για να συμβάλλει στην πολυπόθητη οικονομική ανάπτυξη… μιλάμε για σαφήνεια όχι αστεία.

Μια ζωή καταδικασμένοι…

Γράφουμε τον τελευταίο καιρό, από τότε που μας προέκυψε το ιστορικό ατύχημα του ΣΥΡΙΖΑ, ότι μας φταίει ο Τσίπρας, ο Βαρουφάκης, ο Πανούσης, η κυρά Τασία ή ακόμη και η Ζωή η μάγκισσα που έχει κάνει άνω - κάτω τη Βουλή. Τους κριτικάρουμε για τις ανοησίες που κάνουν.

Στην οικονομική πολιτική απορούμε με τις κινήσεις Βαρουφάκη.

Μένουμε έκπληκτοι με το γεγονός ότι κοροϊδεύουν τους δανειστές ή ότι δεν έχουν κανένα πρόγραμμα διατήρησης της χώρας στο κλαμπ της Ευρώπης.

To «φαινόμενο» Βαρουφάκης…

Η ευφράδεια λόγου άνευ καλλιέργειας είναι μία μορφή τραυλίσματος, όπως ακριβώς η υπερβάλλουσα συμπεριφορική άνεση χωρίς ψυχολογική συγκρότηση είναι περισσότερο θρασύτητα παρά τόλμη, λέει ο φιλόσοφος.

Μέσα από τέτοιες ψευδαισθήσεις προέκυψε η λύση Βαρουφάκη.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, πάσχοντας σοβαρά σε εμπειρία συνεπικοινωνίας με την Ευρώπη τόσο σε επίπεδο υφολογίας και πρωτοκόλλου όσο και επί της ουσίας, ανέθεσε το well understanding στον καλύτερο αγγλομαθή και πιο πολυταξιδεμένο που είχε στη διάθεσή της...

Που το πάει η Ζωζώ;

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι ένα από τα πρόσωπα που ξεχωρίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ και μέχρι τώρα θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς πως αυτό συνέβαινε με θετικό τρόπο, ενώ παράλληλα η στάση της απέναντι στο ρατσισμό και το ναζισμό ήταν και είναι από τις δυναμικότερες στο κόμμα και στη δημόσια ζωή. Ωστόσο τις τελευταίες μέρες η νέα Πρόεδρος της  Βουλής έχει σοκάρει πολλούς με τα ζητήματα που θέτει επί τάπητος.

Αφ’ ενός, την ημέρα της συζήτησης για την άρση της βουλευτικής ασυλίας του κ. Άδωνι Γεωργιάδη, ακούσαμε την ίδια να εγείρει ζήτημα εγκυρότητας της ψηφοφορίας, λόγω απουσίας βουλευτών της Χρυσής Αυγής.

Προφανώς και η άποψη αυτή κατακεραυνώθηκε από τους περισσότερους βουλευτές με την Ντόρα Μπακογιάννη, Κυριάκο Μητσοτάκη, Ευάγγελο Μεϊμαράκη κι Ευάγγελο Βενιζέλο να επιτίθενται άγρια, αλλά δικαιολογημένα, στην νεοεκλεγείσα πρόεδρο για τις απόψεις που εκφράζει από τη θέση αυτή...

Ήγγικεν η ώρα...

Μήπως έφθασε ο καιρός να σπάσει και η φούσκα της μεταπολιτευτικής δεξιάς;

Μέχρι το 2012 είχαμε δύο κυρίαρχα κόμματα (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) της αριστεροδεξιάς, των οποίων η μόνη «ιδεολογική» διαφορά ήταν το χρώμα και τα διαφορετικά ονόματα των πρωτοκλασάτων στελεχών τους.

Η κυριαρχία τού ΣΥΡΙΖΑ στον «αριστερό» χώρο και η άνοδός του στην εξουσία, μπορεί να «παγιώσει» και στην χώρα μας το μοντέλο διαχείρισης μαζών των βόρειων «ανεπτυγμένων» κρατικών δομών. Ήτοι ανεξέλεγκτη κυριαρχία κράτους και οικονομίας από τούς υπερεθνικούς παγκοσμιοποιητές, με παράλληλη «στήριξη» των εξαθλιωμένων ανθρώπινων μαζών, ακριβώς στα όρια διαχείρισης αυτής της εξαθλίωσης (π.χ. εγγυημένο κατώτατο εισόδημα, με παράλληλη πίεση για παροχή από τούς εξαθλιωμένους συγκεκριμένης «κοινωνικής εργασίας» και γενικά αποδοχή της «κοινωνικής» τους μοίρας)…