Η γενιά μου σε κατάθλιψη…

Η γενιά μου, ανάμεσα στα 40 και τα πενήντα είναι μια τυχερή άτυχη γενιά.

Πέρασε τα παιδικά της χρόνια στα ‘70ς, έχοντας στον περίγυρο τα τελευταία σημάδια μιας Ελλάδας που άφηνε πίσω τη φτώχια και τη στέρηση.

Όλοι μας λίγο ως πολύ θυμόμαστε τα σημάδια εκείνης της μεταβατικής εποχής.

Τις λίγες χαρές, που εκτιμούσαμε δεόντως, τη ζωή στο χρώμα της σέπιας, την προσμονή για το νέο.

Το νέο ήρθε με την είσοδο στην ΕΟΚ, τη θυμάμαι τη μέρα της υπογραφής στο Ζάππειο.

Καθόμασταν με τον πατέρα μου και το βλέπαμε στις ειδήσεις.

Ο Καραμανλής έλαμπε από περηφάνια.

Να δεις θα αλλάξουν όλα, μου έλεγε ο πατέρας μου, εκφράζοντας την ελπίδα ενός ολόκληρου στερημένου λαού.

Δεν παιζόμαστε με τίποτα τελικά….

Μερικές σημερινές ειδήσεις δίνουν το στίγμα της κατάντιας της χώρας μας, ή μάλλον το γιατί έφτασε σ’ αυτή τη κατάντια.

Και μάλιστα, ειδήσεις που αφορούν σε περιστατικά που συμβαίνουν  εν μέσω κρίσης, εν μέσω γενικού σφίξιμου των λουριών, και εν μέσω γενικής καχυποψίας απ’ όλες τις πλευρές.

Ειδήσεις που επιβεβαιώνουν το ότι είμαστε απλά μια μπανανία, που όμως δεν παράγει ούτε καν μπανάνες.

Το μόνο που παράγουμε είναι μαγκιά, και απατεωνιά.

Σε όλα σχεδόν τα επίπεδα.

Ο σύντροφος Καραγιάννης!

«...Και μη ξεχνάτε... αυτόν τον Αύγουστο συλλέγουμε πέτρες, ρόπαλα, καδρόνια, τούβλα, μάρμαρα, σίδερα, σχοινιά, αναπτήρες, τα οποία θα χρησιμοποιήσουμε τον Σεπτέμβριο για να καταστείλουμε την κρατική βία...».

Νομίζω, πως ο... σύντροφος Ανδρέας Καραγιάννης, έχει ένα πρόβλημα.

Και αυτό δεν είναι εκείνο που του καταλογίζουν κάποιοι δήθεν υπερευαίσθητοι (από ανοησία ή σκοπιμότητα) συντηρητικοί που έσπευσαν να ζητήσουν παρέμβαση εισαγγελέα και να πουν ότι είναι ακραίος και όσα λέει εντάσσονται σε σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για αποσταθεροποίηση της χώρας!

Το πρόβλημα, δεν είναι ούτε εκείνο που του καταλογίζουν από άλλες "καθώς πρέπει" πλευρές που βλέπουν πως με αυτά κι αυτά, ευτελίζεται η αριστερά η οποία δεν έχει σχέση με  πράξεις βίας.

Το πρόβλημα είναι πως ο Καραγιάννης ζει αλλού.

Και εκεί που ζει, φαίνεται πως υπάρχουν άλλες συνθήκες, άλλες σταθερές, άλλα δεδομένα.

Για παράδειγμα, στον κόσμο του Καραγιάννη, η αντίδραση στην κρατική βία, ταιριάζει με τον Σεπτέμβρη, δεν ξέρω γιατί.

Η μελαγχολία εκείνου του μήνα;

Τα πρωτοβρόχια;

Υπάρχουν και χειρότερα.

Στην Ελλάδα της αρπαχτής, που προσωπικά την έχω περιγράψει ως τη Ντίσνεϊλαντ της ανομίας και της παραβατικότητας, τα έχουμε δει σχεδόν όλα.

Η κλεψιά, η μίζα, και η ρεμούλα έχουν γίνει δεύτερη φύση μας.

Έτσι, στη χώρα μας κάποιοι κλέβουν τα καλώδια της ΔΕΗ, τα φρεάτια της ύδρευσης, τους μετασχηματιστές, τις κάμερες και τα τηλέφωνα από τους δρόμους, και γενικά οτιδήποτε άλλο μπορούν να το σηκώσουν, να το διαλύσουν, και να το πουλήσουν για κέρδος.

Είδατε ο Αλέξης;

Πάνω που αναρωτιόμουν τι στο καλό τον έπιασε τον Αλέξη ξαφνικά με τα κάμπινγκ και τα αντίσκηνα, με όλον τον ΣΥΡΙΖΑ να τον ακολουθεί στις ερημιές και στις παραλίες,  ήρθε μια είδηση από το εξωτερικό και μου έλυσε τις απορίες.

Όπως φαίνεται, το τεχνητό φως, σε συνδυασμό με το ανεπαρκές ηλιακό φως εξαντλεί τις μπαταρίες του βιολογικού μας ρολογιού, και μας αποσυντονίζει οργανικά.

Για αυτό και χρειαζόμαστε απαξάπαντες την επαφή με τη φύση.

Για να γεμίζουμε τις μπαταρίες μας.

Κι αυτό όπως φαίνεται το έχει αντιληφθεί ο πανεπιστήμων Αλέξης, και έτσι μαζί με τον Σκουρλέτη και τα άλλα παιδιά, έδωσαν γραμμή στους Συριζαίους για ολικό κάμπινγκ!

Ποιοι φεύγουν και ποιοι μένουν;

….υποψήφιοι να μπουν στις λίστες παίρνοντας το εισιτήριο του «διαθέσιμου» που μπορεί να τους οδηγήσει και στην απόλυση είναι περίπου 35.000 πρώην συμβασιούχοι που μονιμοποιήθηκαν με το Προεδρικό Διάταγμα Παυλόπουλου και θα έχουν μηδενική βαθμολογία στο κριτήριο για τον τρόπο εισαγωγής στο Δημόσιο.

Το νόημα της Αριστεράς.

Αποτελεί μια ακόμη ελληνική ιδιαιτερότητα πώς αντιλαμβάνονται την Αριστερά πολλοί και διάφοροι, μεταξύ των οποίων και κόμματα, που δηλώνουν εκφραστές ή οπαδοί της στη χώρα μας.

Βολεύει ιδιαίτερα να την επικαλούνται και να οραματίζονται φαντασιακές καταστάσεις οι περισσότεροι από αυτούς που μετέχουν στον δημόσιο διάλογο και εκείνοι που τους ακούν και τους παίρνουν στα σοβαρά, αλλά συνήθως αυτά που λένε έχουν πολύ μεγάλη σχέση με ασυναρτησίες και ελάχιστη με την Αριστερά.

Όχι ότι οι άλλοι, της λεγόμενης Δεξιάς, εκφράζουν με σχετική συνέπεια τη δική τους ιδεολογία και συμπεριφέρονται με υπευθυνότητα, αλλά τώρα για την Αριστερά συζητούμε.

Κορώνα γράμματα… χάνουμε.

Ας πούμε ότι εμφανίζεται αύριο ένας άνθρωπος από το πουθενά και προσφέρεται να επενδύσει στην χώρα 30 δισεκατομμύρια ευρώ με έναν όρο: Να σταματήσει το πολιτικό σύστημα να ευνοεί συστηματικά την διαπλοκή και να ισχύουν για όλους οι ίδιοι κανόνες. Όχι να ευνοηθεί ο ίδιος, αλλά να μην είναι στημένο το παιγνίδι.

Τι πιστεύετε ότι θα συμβεί;

Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι δεν δυσκολευτήκατε να βρείτε την απάντηση! 

Όχι θα έλεγαν!

Και θα το εμφάνιζαν σαν να έσωσαν την Ελλάδα από τα... νύχια του διεθνούς και εγχώριου καπιταλιστικού κεφαλαίου.

Όχι θα έλεγαν, επειδή το βασικό τους μέλημα είναι να μην αλλάξουν οι ισορροπίες που έχουν διαμορφωθεί αμέσως μετά την μεταπολίτευση.