Tweedley dee...

Bob Dylan.... ο μοναδικός!

Η γκλαμουριά της τσόντας…

Μέχρι πρόσφατα η λέξη «τσόντα» δεν μου έφερνε στο μυαλό «βρώμικα» πράγματα. Αντίθετα με γύριζε πίσω, σε πολύ τρυφερά χρόνια.

Μου θύμιζε τους συμμαθητές μου από το γυμνάσιο, κάτι αγόρια αναστατωμένα από τις ορμόνες και με σπυράκια στο πρόσωπο που έκαναν κοπάνες για να πάνε στο ΣΙΝΕΕΠ.

Αν και το σχέδιο τους ήταν πάντα μυστικό, ολόκληρο το σχολείο το είχε βούκινο, γι' αυτό και την άλλη μέρα τους κοιτούσαμε καλά-καλά στο πρόσωπο, ώστε να διαπιστώσουμε τα ίχνη που άφησαν πάνω τους οι «ταινίες σεξ».

Τα κορίτσια δεν είχαμε καμιά δουλειά με αυτά τα πράγματα και δε θυμάμαι ούτε μία που σε κείνη την ηλικία να είχε δει πορνό.

Ήταν μια αποκλειστικά αγορίστικη υπόθεση, ωστόσο οι «δονήσεις» του έφταναν ως εμάς.

Ξέραμε για την κατάσταση που επικρατούσε μέσα στο σινεμά, τις «ομαδικές μαλακίες», τους περίεργους τύπους που κοιτούσαν ξελιγωμένοι τους μαθητές, ξέραμε πως μπορούσαν να τους αντιμετωπίσουν χωρίς κλάψες και τραύματα, με όπλο τους το χιούμορ και τη γενναιότητα που προκύπτει από την άγνοια κινδύνου.

Ήμασταν επίσης ενήμερες για την κακοτεχνία τους, τους «προικισμένους» πρωταγωνιστές, τα διαβόητα «κοντινά πλάνα», είχαμε αντιληφθεί την παρακμιακή τους ενοχή.

Είμαστε όλοι ΣΥΡΙΖΑ!

Τι θα γίνει αν πέσει η παρούσα κυβέρνηση;

Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ έτοιμος να κυβερνήσει κι αν ναι πώς και με ποιους θα το κάνει;

Έσωσε ο Βενιζέλος τον Σαμαρά και το αντίθετο;

Τελικά θα καταστραφεί η Ελλάδα αν πάμε σε εκλογές και αποφασίσει ο κόσμος τι θέλει;

Είναι μερικές από τις ερωτήσεις που συχνά – πυκνά κάνουν όλοι περιμένοντας μήπως δουν φως στο τούνελ αλλά και προβλέποντας ότι έρχονται τους επόμενους μήνες ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις.

Υπάρχει ζωή πριν από τον θάνατο;

Ζούμε στην εποχή της ασυναρτησίας.

Σε όλα τα επίπεδα.

Πολιτικά, οικονομικά, και κοινωνικά.

Στο πολιτικό επίπεδο, το ΠΑΣΟΚ του «Έξω από την ΕΟΚ» συνεργάζεται κυβερνητικά με την ΝΔ, προκειμένου η χώρα να παραμείνει στο ευρώ, και στην ΕΕ.

Με ότι υποχωρήσεις σημαίνει αυτό για την ΝΔ του Σαμαρά (που ώρες ώρες είναι μόνο κατ’ όνομα πρωθυπουργός, αφού ο Μπένυ ζητάει … παπάδες προκειμένου να τον στηρίξει, και σίγουρα δεν το κάνει εξαιτίας της μεγάλης του καρδιάς).

Μια ετοιμόρροπη συγκυβέρνηση, στο έλεος διάφορων λαϊκιστών βουλευτών, και κόντρα σε κάποιους άλλους ανισόρροπους γιαλαντζί αριστερούς (Σύριζα),και σε όψιμους αλαφιασμένους Ελληναράδες (Αν.Ελ) που ονειρεύονται εθνική ανεξαρτησία, δραχμές,  και…. φακές εισαγωγής.

Τέλος στην ασυλία των νταβατζήδων.

Έχουν χυθεί τόνοι μελάνης για το πάρτι που στήθηκε τα τελευταία 30 χρόνια με τα δημόσια έργα, τις συμβάσεις σε «κολλητούς» επιχειρηματίες ή τους διαγωνισμούς για τα μάτια του κόσμου.

Οι γνωστοί σε όλους νταβατζήδες του δημοσίου έπαιρναν δουλειές κάτω από το τραπέζι, αφού λάδωναν πολιτικούς και μη, υπερτιμολογούσαν τα έργα, εξανάγκαζαν το δημόσιο να υπογράφει λεόντιες συμφωνίες που το δέσμευαν για δεκαετίες ενώ το χρήμα έρεε άφθονο γιατί ήταν δανεικό.

Τόσοι και τόσοι επιχειρηματίες έχουν περάσει, τόσες και τόσες ξένες και ελληνικές εταιρείες έχουν πλουτίσει και τα «έφαγαν μαζί» με πολιτικούς κι όχι μόνο.

Έφτασε λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου.

Θες η κρίση, θες ότι η κοινωνία δεν αντέχει άλλο να διαλύεται ενώ οι μόνιμοι θαμώνες της Μυκόνου κάνουν πάρτι με το δημόσιο χρήμα;

Θες ότι υπάρχουν και «τρελοί» με την καλή έννοια δικαστές που δεν αντέχουν άλλο την αδικία, θες ότι η κυβέρνηση αυτή είτε γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς είτε γιατί το θέλει και η ίδια κινεί τις εξελίξεις;