Under the Milky Way...

The Church

Πού στην ευχή τους βρήκε ο Τσίπρας όλους αυτούς τους απίθανους τύπους;

Χτες υποστήριξα τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ Νίκο Φίλη που είπε πως το εμπόριο "θαυματουργών οστών" πρέπει να σταματήσει (ή τουλάχιστον να μην το πληρώνουμε εμείς).

Είχε πει με δηκτικό τρόπο: «Δηλαδή δυο αρχηγοί κρατών επισκέφτηκαν επί ΣΥΡΙΖΑ την Ελλάδα και είναι το 'Αγιο Φως και τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας». Λίγες ώρες αργότερα η Εκκλησία κατηγόρησε τον Φίλη ότι μας γυρίζει στον Μεσαίωνα “αφού επιδιώκει να περιορίσει τη συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία της θρησκείας‘, πράγμα που είναι φυσικά η μπούρδα του αιώνα γιατί στον Μεσαίωνα η θρησκεία έλυνε και έδενε και σκότωνε επίσης…

Ευκαιρία να σπάσει ο φαύλος κύκλος…

Οπως οι στρατηγοί της αρχαιότητας θυσίαζαν στους θεούς προτού ξεκινήσουν την εκστρατεία, έτσι και ο Σούπερ Βαρούφας, προτού αναχωρήσει για το Eurogroup, θυσίασε στον βωμό των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών (οι οποίες είναι κάτι σαν τις Εστιάδες για τον ΣΥΡΙΖΑ...) και ύστερα έφυγε για να πολεμήσει τους κακούς!

Καθώς πλησιάζει μεσημέρι Δευτέρας και ξεκινώ τη σημερινή στήλη, αναρωτιέμαι, αν, με τον Σούπερ Βαρούφα at large στο Eurogroup, αύριο ο κόσμος μας θα είναι όπως τον αφήσαμε χθες.

Αν θα εξακολουθούμε να ελπίζουμε σε μια συμφωνία με τους εταίρους ή όχι...

Ξεφτιλίσατε την Αριστερά…

Είμαι αριστερός, τι να κάνουμε, έχω αυτό το… κουσούρι.

Εδώ κάποιοι έχουν άλλα κι άλλα κουσούρια εδώ θα κολλήσουμε.

Μεγάλωσα, όχι στις αγκάλες του ΚΚΕ, δεν μου έμαθαν την Τρίτη Διεθνή από κούνια, δεν κόλλησα ποτέ αφίσες του Κόμματος, ούτε προσκύνησα τα ιερά τοτέμ της Σοβιετικής Ένωσης.

Είμαι από τους άλλους, τους ρομαντικούς που πίστεψαν σε μια ευρωπαϊκή αριστερά που δεν θα είχε καμιά σχέση με τον ανύπαρκτο σοσιαλισμό του Στάλιν και που θα πολεμούσε τον Θατσερισμό. Έναν ανθρωπιστικό ρεαλισμό σε μια πολιτική κατεύθυνση που θα είχε ως βασική αρχή την «κυριαρχία των άξιων».

Που δεν θα είχε σχέση με λαμόγια και νταβατζήδες. Που δεν θα έκανε κωλοτούμπες ούτε θα ήταν «ανεμοδούρας» να γυρνά από εδώ κι από εκεί, όπου φυσάει ο άνεμος…

Πάση θυσία στο ευρώ…

Θέλετε να παραμείνει η χώρα στο ευρώ «πάση θυσία»;

Το ερώτημα τίθεται εκ του πονηρού.

Από τη σκοπιά της τυπικής λογικής κανένα νόμισμα δεν μπορεί να αξίζει κάθε θυσία. Ούτε το ευρώ.

Πολιτικά, ωστόσο, αξίζει πράγματι να κάνουμε όσες «θυσίες» χρειάζεται για να παραμείνει η χώρα στην Ευρωζώνη.

Απλώς η διατύπωση του ερωτήματος είναι λάθος και μοιραία οδηγεί σε λανθασμένα συμπεράσματα.

Μπορούμε ίσως να το καταλάβουμε καλύτερα αν αλλάξουμε... ήπειρο.

Τα τελευταία χρόνια μια σειρά από πόλεις και πολιτείες των ΗΠΑ είτε βρέθηκαν στα πρόθυρα της χρεοκο­πίας, όπως η Καλιφόρνια, είτε κήρυξαν χρεοκοπία, όπως το Ντιτρόιτ.

Η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ συνέχισε να χρηματοδοτεί τις τράπεζες ακριβώς όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Οι τοπικές αρχές, ωστόσο, αφέθηκαν λιγότερο ή περισσότερο μόνες να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα κόβο­ντας δημόσιες υπηρεσίες, απολύοντας δασκάλους και αστυνομικούς και αυξάνοντας τους φόρους.

Σε ορισμέ­νες περιπτώσεις μάλιστα πλήρωσαν τους μισθούς με υποσχετικές (IOUs), τις οποίες πολλές μεγάλες τράπεζες αρνήθηκαν να κάνουν δεκτές.

Για τους πολίτες το κόστος ήταν μεγάλο. Ουδείς ποτέ διανοήθηκε, ωστόσο, να προτείνει έξοδο από το δολάριο και τύπωμα χρήματος. Πολύ περισσότερο καμία τοπική αρχή δεν είπε στην κεντρική κυβέρνηση είτε μου χρηματοδοτείς τα χρέη, είτε αποχωρώ.

Με άλλα λόγια το πλαίσιο των λύσεων που αναζητήθηκαν ήταν εξαρχής δεδομένο...

«Ψεκασμένη»… που ακούει φωνές!

Σφοδρές αντιδράσεις από το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι προκάλεσε η προτεινομένη από την κυβέρνηση νέα αντιπρόεδρος του ΕΦΕΤ , η οποία αναγκάστηκε να αποσύρει την υποψηφιότητά της.

Μάλιστα η Φωτεινή Αθανασοπούλου δεν έκρυψε την ενόχληση της υποστηρίζοντας πως ήταν κατάλληλη για τη θέση, αφού το βιογραφικό της είναι ένα από τα καλύτερα στην Ελλάδα.

Και τα δύο κόμματα ζήτησαν την άμεση απόσυρση της κυβερνητικής πρότασης, καταγγέλλοντας πως η κα Αθανασοπούλου έχει στο παρελθόν προκαλέσει με δημόσιες θέσεις της.

Μάλιστα, κατέθεσαν στην επιτροπή σειρά αναρτήσεων από το διαδίκτυο, υποστηρίζοντας ότι αποτελούν προκλητικές θέσεις της κ. Αθανασοπούλου, η οποία υπήρξε στο παρελθόν υποψήφια ευρωβουλευτής και βουλευτής των ΑΝΕΛ.

Μεταξύ άλλων, στα κείμενα αναφέρονται τα εξής:

Από το μαζί τα φάγαμε στο μαζί θα βολευτούμε...

Μπορεί η κυβέρνηση της Αριστεράς να μην έχει καταφέρει - ακόμη... - να αλλάξει τον κόσμο, έχει καταφέρει όμως να αλλάξει τη σημασία, το νόημα λέξεων, ιδεών, πολιτικών συμπεριφορών.

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά, για να είμαστε ειλικρινείς, που η αριστερή ρητορεία διαστρέφει ιδέες και νοήματα για να τα προσαρμόσει στη δική της πραγματικότητα και να δικαιολογήσει πολιτικές παλινωδίες, ιδεολογικές μεταστροφές, ακόμα και εγκληματικά λάθη…

Νέα, προσοντούχος, ψάχνει σχέση για επαγγελματική αποκατάσταση.

Το είδαμε και αυτό από την "πρώτη φορά Αριστερά Κυβέρνηση".

Δηλαδή από εκείνους που κατηγορούσαν τις άλλες Κυβερνήσεις για πράσινα και γαλάζια παιδιά.

Τώρα δεν είναι απλά το μπορδοροδοκόκκινα παιδιά, είναι και οι μητέρες και οι σύζυγοι και οι σύντροφοι και οι ερωμένες...

Εθνική καταστροφή… Ό κατήφορος τής Παιδείας!

Ένας άπό τους κορυφαίους Γάλλους μαρξιστές, ό ιστορι­κός Ζάν Έλλενστάϊν, συγγραφέας μεταξύ άλλων τού ογκώ­δους βιβλίου «Μαρξ, ή ζωή καί τό έργο του» (έκδ. Fayard, 1981), στην πρώτη μας συνάντηση στην Αθήνα τό 1985, απαν­τώντας σε ερώτηση μου γιά τους λόγους τής διαγραφής του άπό τό ΚΚ Γαλλίας τρία χρόνια πριν, μού είχε πει: «Θά πρέ­πει νά διαβάσετε τήν ιστορία τού Μαρξ γιά νά καταλάβετε σε ποιόν βαθμό είναι ξένος σέ αυτούς πού τόν επικαλούνται όταν βρίσκονται στην εξουσία. Όλα τά ολοκληρωτικά κα­θεστώτα, ασχέτως χρώματος, κύριο μέλημα έχουν τήν υπα­γωγή τής εκπαίδευσης στην εξουσία τους. Ή αριστεία, ή κριτική γνώση καί ή ιστορική μνήμη είναι οι μεγάλοι τους αντίπαλοι. Πρέπει λοιπόν νά τους εξοντώσουν...».

Πολύ σωστά, λοιπόν, στην σημερινή Ελλάδα, ό κυβερνητι­κός σχηματισμός -τό ουσιαστικό έργο τού οποίου βρίσκεται ακόμη στην αρχή- κύριο μέλημα του έχει τήν άλωση τής εξου­σίας καί τήν παραμονή σέ αυτήν.

Δέν ενδιαφέρεται, συνεπώς, γιά τήν εξεύρεση λύσεων σέ καυτά προβλήματα, όπως ή κατα­πολέμηση τής ανεργίας καί ή επανεκκίνηση τής καταρρέουσας πτωχευμένης οικονομίας, γιατί προέχει ή δημιουργία προϋπο­θέσεων παραμονής καί διαιωνίσεως στην εξουσία…