I Ran...

A Flock of Seagulls

Αμφίπολη: Η μιζέρια δεν κρύβεται…

Έτυχε κάποτε  να βρεθώ σε μια ασήμαντη επαρχιακή πόλη στη μέση του Καναδά, η οποία είχε ιστορία μόλις εκατό το πολύ ετών.

Ο πληθυσμός της ήταν περίπου 300.000 κάτοικοι, και η κοντινότερη θάλασσα απείχε τρεις ολόκληρες ώρες με το αεροπλάνο.

Παρόλα αυτά η συγκεκριμένη πόλη διέθετε, μεταξύ πολλών άλλων, και ναυτικό μουσείο!

Με εκθέματα διάφορες παλιές (λέμε τώρα) βάρκες, ινδιάνικες σχεδίες, και κεντρικό έκθεμα ένα ποταμόπλοιο, άψογα διατηρημένο, του 1890.

Το οποίο για τους Καναδούς θεωρούνταν… αρχαίο.

Και το οποίο καθημερινά συγκέντρωνε πλήθη τουριστών, μαθητών, κλπ, για να το θαυμάσουν από κοντά…

Χατζηγιάννης: Ο Λιάπης της μουσικής…

Η μουσική του Χατζηγιάννη ανήκει στα είδη εκείνα που ούτε νεκρός δεν θα άκουγα.

Αν μου χάριζαν cd του, δεν θα το χαλάλιζα ούτε για να διώχνω τα περιστέρια στο μπαλκόνι…

Τόσο πολύ σιχαίνομαι το είδος της χαζοχαρούμενης αυτής μουσικής, όσο και το είδος των ανάλατων αυτών ερμηνευτών.

Που όμως στην Ελλάδα της Τάμτας, του Τσαλίκη, και του Σαρμπέλ, κάνουν μεγάλη καριέρα, λατρευόμενοι από τεράστια πλήθη που παραληρούν σε κάθε τους εμφάνιση…

Βρασίδας: Ο πρώτος Έλληνας ...κομάντο!

Ή αλλιώς: Ποιος πιστεύω ότι είναι θαμμένος στον τάφο της Αμφίπολης.

Λέγαμε την προηγούμενη εβδομάδα εδώ με αφορμή τις τρέχουσες ανακαλύψεις στην Αμφίπολη για το πόσο προβληματική είναι η σχέση του Νεοέλληνα με τους αρχαίους κατοίκους της κοινής μας χώρας.

Εκκρεμεί το δεύτερο μέρος μάλιστα του ίδιου θέματος, το οποίο δεν εξαντλήθηκε.

Ωστόσο δεν κατάφερα να αντισταθώ στον πειρασμό να κάνω κι εγώ τη δικιά μου πρόβλεψη για το σε ποιον (ή σε ποιον μεταξύ άλλων, σε περίπτωση που είναι πάνω από ένας) ανήκει ο εντυπωσιακός τάφος που βγαίνει στην επιφάνεια μέρα με τη μέρα σε εκείνα τα μέρη…

Γιατί ρε Σαββόπουλε;

Δεν με νοιάζει αν ο Σαββόπουλος "πηδάει" τη σειρά στο μπαρ του σινεμά.

Δεν με νοιάζει αν είναι αγενής στο ταξί.

Δεν με ενδιαφέρει αν είναι φραγκοφονιάς και αν τσιγκουνεύεται και το πενηνταράκι.

Δεν με καίει ούτε που τραγούδησε για τον τέως μεγαλειότατο Κωνσταντίνο και για διάφορους πλουσίους και ξενέρωτους.

Αυτά είναι προσωπικά θέματα και ατομικές υποθέσεις και, τέλος πάντων παιδιά, το είπε και ο κύριος ημών Ιησούς Χριστός σε μία από τις πλέον επιτυχημένες ατάκες του: "Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω."

Η γενοκτονία, ο Λέμκιν, και η αριστερή προπαγάνδα!

Στην Ελλάδα δεν βαριέσαι ποτέ.

Τα βλέπεις όλα.

Ο Αλέξης πήγε στο Αγιο Ορος.

Ευλόγησον, κομισάριε.

Κι ο συνοικιακός Λένιν, ο Μπογιόπουλος, έγραψε προ ημερών ένα άρθρο πως ο Μεταξάς είπε μεν «όχι», αλλά εννοούσε «ίσως» και κατά βάθος «ναι», καθότι υπάλληλος του αγγλικού ιμπεριαλισμού και του μπαμπέση του καπιταλισμού, που όλο πέφτουν αλλά όρθιοι μένουν...

Πώς κλαις μακαρίτη στο facebook;

«Γλώσσα είναι αυτή που μιλάμε» είχε πει ο μακαρίτης Εμμανουήλ Κριαράς.

Η γλώσσα είναι το πιο ενδιαφέρον αλισβερίσι.

Δες πόσες τούρκικες λέξεις έχουμε κάνει δικές μας.

Δες πόσες ιταλικές έχουμε οικειοποιηθεί.

Πόσο γελούσα με κείνο το «Σαν να σήκωσε παντιέρα η Κούλα» της γιαγιάς μου. Αλλά και πόσες λέξεις ελληνικές κυλούν όμορφα σε άλλη σημασία...

Αποφυλακίστηκε το … μπουμπούκι.

Ένας από τους πιο σκληρούς δολοφόνους όλων των εποχών αποφυλακίστηκε πρόσφατα, μετά από 22 χρόνια εγκλεισμού του σε φυλακή της Μπογκοτά.

Πρόκειται για τον Κολομβιανό επαγγελματία εκτελεστή με το ψευδώνυμο Popeye, ο οποίος είχε ομολογήσει τη δολοφονία τουλάχιστον τριακοσίων(!) ανθρώπων.