Αμφίπολη: Η μιζέρια δεν κρύβεται…

Έτυχε κάποτε  να βρεθώ σε μια ασήμαντη επαρχιακή πόλη στη μέση του Καναδά, η οποία είχε ιστορία μόλις εκατό το πολύ ετών.

Ο πληθυσμός της ήταν περίπου 300.000 κάτοικοι, και η κοντινότερη θάλασσα απείχε τρεις ολόκληρες ώρες με το αεροπλάνο.

Παρόλα αυτά η συγκεκριμένη πόλη διέθετε, μεταξύ πολλών άλλων, και ναυτικό μουσείο!

Με εκθέματα διάφορες παλιές (λέμε τώρα) βάρκες, ινδιάνικες σχεδίες, και κεντρικό έκθεμα ένα ποταμόπλοιο, άψογα διατηρημένο, του 1890.

Το οποίο για τους Καναδούς θεωρούνταν… αρχαίο.

Και το οποίο καθημερινά συγκέντρωνε πλήθη τουριστών, μαθητών, κλπ, για να το θαυμάσουν από κοντά…

Όταν εγώ ο είρων Έλλην, με την σπουδαία ιστορία της χώρας μας πίσω μου, το αντίκρισα, δεν μπόρεσα να κρύψω την έμφυτη σκωπτική αλαζονεία μας ως λαού, σχολιάζοντας στο βιβλίο επισκεπτών, πως ακόμη και το ασανσέρ στη πολυκατοικία που μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη ήταν πιο παλιό… αλλά δεν το κάνουμε θέμα.

Και όμως, οι Καναδοί, αν και νέος λαός, αν και πανσπερμία φυλών και εθνικοτήτων, σέβονται την (έστω μικρή) ιστορία τους, και την προβάλλουν με κάθε τρόπο.

Χτίζοντας έτσι το μέλλον τους.

Σε αντίθεση με εμάς, που εκτός από μια επιδερμική γνώση (και αν) της ιστορίας μας, ανάθεμά με αν γνωρίζουμε κάτι παραπάνω.

Απλά ξέρουμε να επικαλούμαστε τους αρχαίους ημών προγόνους στα καφενεία, όταν θέλουμε να το παίξουμε ανώτεροι, απευθυνόμενοι στους «κουτόφραγκους», στους «βελανιδοφάγους», και στα Αμερικανάκια (που παρεμπιπτόντως πήγαν μέχρι τη σελήνη).

Αγνοώντας για παράδειγμα μαρτυρίες ξένων περιηγητών, που όταν άρχισαν να επισκέπτονται τη χώρα μας εν μέσω τουρκοκρατίας, ρωτούσαν τους διάφορους τσομπάνηδες και άλλους που έβρισκαν κοντά στους αρχαίους ναούς και τα αρχαία χαλάσματα για το τι ήταν αυτά τα ωραία πράγματα, και η απάντηση που έπαιρναν ήταν «που να ξέρουμε; Αυτά είναι από την εποχή των… Ελλήνων».

Και τα θυμήθηκα όλα αυτά με αφορμή το μεγάλο μπαμ που έγινε ξαφνικά εξαιτίας του τάφου της Αμφίπολης, την οποία αμφιβάλλω αν γνώριζαν μέχρι χτες όλοι αυτοί οι περήφανοι Ελληνάρες.

Και όμως, εδώ και μέρες, όλοι έχουν άποψη.

Θετική και αρνητική.

Όλοι γίναμε αρχαιολόγοι.

Και τι δεν ακούσαμε;

Από τη μια οι χολερικοί δυσκοίλιοι (κυρίως αριστεροί) που προσπαθούν να υποβαθμίσουν την όλη προσπάθεια, ενθυμούμενοι ότι ο Αλέξανδρος ήταν σφαγέας, ιμπεριαλιστής, και … μέθυσος.

Από την άλλη οι πσαικαζμένοι, κυρίως δεξιοί, που ως συνήθως είναι πολύ πιο Έλληνες από εμάς τους υπόλοιπους, και που αμέσως βρήκαν ευκαιρία να πλειοδοτήσουν σε πατριωτισμό, καταγγέλλοντας την κυβέρνηση (και ειδικά τον Σαμαρά) ότι έχει ήδη πουλήσει κρυφά τα ευρήματα, και όπου να’ ναι έρχονται γερανοί να τα σηκώσουν, να τα αμπαλάρουν, και να τα στείλουν πακέτο στην Εβραία  Μέρκελ που τα περιμένει πως και πως.

Κάποιοι πάλι, πιο υποψιασμένοι, έχουν κρυφές πληροφορίες ότι μέσα στον τάφο βρίσκεται θαμμένη η γοργόνα του Μ. Αλεξάνδρου!

Είναι οι ίδιοι που καταγγέλλουν (πάλι τον Σαμαρά) ότι αφαιρείται στα μουλωχτά ο σταυρός από τη σημαία μας, και ότι στα υπόγεια της Τράπεζας της Ελλάδος τυπώνονται κάθε βράδυ οι νέες δραχμές!

Και όλοι αυτοί (βεβαίως βεβαίως) ψηφίζουν.

Για να θυμόμαστε γιατί και πως έχουμε αυτά τα χάλια ως χώρα και ως κοινωνία.

Και σαν να μην έφταναν όλοι αυτοί, βγήκε χθες με επιστολή της σε εφημερίδα της ευρύτερης κεντροαριστεράς η κόρη του μακαρίτη αρχαιολόγου Λαζαρίδη, αρχιτέκτων κατά δήλωσή της, που όντως πρώτος ασχολήθηκε με τα της Αμφίπολης, και σε ένα παραλήρημα που θυμίζει κράμα Ραχήλ και Στρατούλη, κατακεραυνώνει τον Σαμαρά, τον οποίο χαρακτηρίζει Ιντιάνα Τζόουνς, διότι … επισκέφτηκε και πρόβαλλε την ανασκαφή.

Γκρίνια για τη γκρίνια, μιζέρια και άρνηση για το τίποτα.

Προσβάλλοντας κατά βάση τη μνήμη του σπουδαίου πατέρα της.

Τα βέλη της παίρνουν και την επικεφαλής αρχαιολόγο της Αμφίπολης κ.Περιστέρη, η οποία «ήταν μια από τις πολλές βοηθούς του πατέρα» της, και «ίσως είχε δίκιο η μαμά, όταν τον μάλωνε για τους συνεργάτες του…»,  ή κάπως έτσι.

Μιλάμε για χολή, άνευ νοήματος.

Μιλάμε για παραληρηματική γραφή, που ανακατώνει από Φρειδερίκη, και Θουκυδίδη, μέχρι και ‘γω δεν ξέρω τι άλλο…

Χωρίς ειλικρινά να καταλάβω το γιατί γράφτηκε.

Ειδικά σε αυτή τη χρονική φάση, όπου όλοι περιμένουμε με αγωνία τι θα βρεθεί.

Ίσως απλά να πρόκειται για κάποια γραμμάτια προς τον Σύριζα, ο οποίος περιμένει από μέρα σε μέρα να κυβερνήσει, οπότε ο κάθε σαλεμένος του πουλάει εκδούλευση, του πουλάει αγανάΧτηση, μπας και συμμετάσχει κι αυτός στο πάρτι που προετοιμάζεται.

Εκτός και αν οι λόγοι είναι πιο πεζοί, και απλά έχουν να κάνουν με την αγαμία και όλα τα συνεπακόλουθά της, ειδικά στις μεσήλικες κυρίες,  που εύστοχα περιέγραψε κάποτε ο Σιγμούνδος ο Φρόιντ (Εβραίος και αυτός)….

Ποιος ξέρει;

Strange Attractor

ΥΓ- Σύμφωνα με τον Nicholas Reeves στο βιβλίο του The Complete Tutankhamon, ο Arthur Mace, συντηρητής του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης στο Λούξορ, έγραψε με αφορμή τις ανασκαφές του τάφου του νεαρού Φαραώ: «Η αρχαιολογία σε συνδυασμό με τη δημοσιογραφία είναι ένα αρκετά μεγάλο κακό, όταν όμως προστίθεται και η πολιτική, η κατάσταση ξεφεύγει πραγματικά»!

Που να προστεθούν και τα μικροπρεπή, ιδιοτελή, προσωπικά συμπλέγματα του κάθε πικραμένου, θα πρόσθετα εγώ ο κακότροπος…