You φάουλ;

Η εικόνα του πρωθυπουργού κατά τη συνάντησή του με τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ ήταν ως και ντροπιαστική. Για τη χώρα, αλλά και για τον ίδιο τον κ. Τσίπρα. Είναι, όμως, και ενδεικτική της αλαζονείας που τον διακατέχει και η οποία τον κάνει να πηγαίνει σε μια τέτοια συνάντηση χωρίς ίχνος προετοιμασίας και με πλήρη άγνοια του τρόπου με τον οποίο γίνονται οι συζητήσεις σε αυτό το επίπεδο.

Η συνάντηση με τον κ. Κλίντον (θα) ήταν μια καλή ευκαιρία για να παρουσιάσει ο κ. Τσίπρας ένα σχέδιο για την ανάπτυξη και να στείλει μηνύματα προς τους επενδυτές. Τίποτα από αυτά δεν έκανε.

Αντιθέτως, προσπάθησε να καλύψει την απουσία θέσεων και σχεδίου με τα αμήχανα γελάκια και τις αφόρητες κοινοτοπίες, τύπου «η Ελλάδα θα γίνει ένας πολύ ελκυστικός επενδυτικός προορισμός»…

Μετά τον Σαμαρά το χάος…

Έχει περάσει περίπου 1,5 χρόνος αλλά μοιάζει με μια ζωή. Ήταν ο Αντώνης Σαμαράς πρωθυπουργός και απόλυτος κυρίαρχος στη Νέα Δημοκρατία και τότε έκανε ένα μεγάλο λάθος.

Ήταν όταν είχε μιλήσει, διόλου τυχαία, για τη Νέα Ελλάδα, αφήνοντας να εννοηθεί ότι σκεφτόταν να γκρεμίσει το παλιό, γηρασμένο πολιτικό σύστημα που βρίσκεται στο χώρο της κεντροδεξιάς.

Ήταν τότε που όσοι σοβαροί είχαν μείνει στη ΝΔ του έλεγαν να πάρει μπουλντόζα και να γκρεμίσει τη ΝΔ. Ονόματα, σύμβολα, πολιτική κατεύθυνση. Δυστυχώς το μεγάλο του λάθος ήταν ότι δεν σάρωσε τα πάντα όταν μπορούσε. Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο χώρος της Νέας Δημοκρατίας και ίσως και της Ελλάδας ολόκληρης αν έκανε το μεγάλο βήμα...

Να μην πενθώ μόνο έρωτες...

Όχι δάκρυα για τον Ξυδάκη…

Για μερικούς ανθρώπους η φάτσα τους είναι η τιμωρία τους. Δεν είμαι ρατσιστής, ελπίζω. Είμαι φυσιογνωμιστής.

Τον βομβάρδισα με προτάσεις και αυτόν και τον πρωθυπουργό του, ούτε καν μου απάντησαν.

Τους έστειλα προτάσεις πολιτισμού που δεν στοιχίζουν τίποτε αλλά μπορούν να απογειώσουν την εικόνα της χώρας διεθνώς. Αλλά δεν πιστεύουν ούτε στον πολιτισμό, ούτε στην παιδαγωγική δυνατότητα, αλλά και ούτε στους εκπροσώπους του, βέβαια.

Ο πρόσφατος ανασχηματισμός το απέδειξε περίτρανα. Δεν είναι μόνο γραφειοκράτες, είναι και ατάλαντοι. Και βέβαια δεν έχουν σχέση με τον πολιτισμό, ούτε καν με τη διαχείρισή του.

Για αυτούς, ο πολιτισμός, όπως και όλα τα άλλα άλλωστε, είναι αναβαθμοί για τη κατάκτηση, τη χρήση αλλά και τη κατάχρηση της εξουσίας…

Το λυκόφως των ειδώλων…

Ή αλλιώς: Χάνει η πατρίς, αλλά κερδίζει ο … βυθός!

S.A.

Την απόφασή της να μην ασχοληθεί ποτέ ξανά στο μέλλον με την πολιτική ανακοίνωσε η πρώην βουλευτής Ραχήλ Μακρή.

 

Τώρα θα τρέμουν οι κάβουρες...

Μιλώντας στην εφημερίδα Freddo και απαντώντας στην ερώτηση «Θα προσπαθήσετε να κατεβείτε ξανά στον πολιτικό στίβο;», η κ. Μακρή ήταν απολύτως ξεκάθαρη: «Οχι. Τελείωσε η πολιτική για εμένα». Μάλιστα, τόνισε ότι «η επόμενη μέρα των εκλογών με βρήκε λυτρωμένη»... 

Τι καταρρέει και τι όχι στην εσωτερική πολιτική σκηνή…

Το πελατειακό πολιτικό σύστημα του υπερδανεισμού και της υπερκατανάλωσης μπήκε σε φάση πτωχεύσεώς του το 2008 και ανάγκασε τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή το 2009 να παραδώσει την «καυτή πατάτα» στον Γ.Α.Παπανδρέου –ο οποίος, για ποικίλους λόγους, «εφλέγετο» να γίνει πρωθυπουργός, υπό οποιοδήποτε κόστος.

Όπερ και εγένετο, με συνέπεια την μετέπειτα συντριβή του ΠΑΣΟΚ.

Ένα ΠΑΣΟΚ που ήδη είχε εισέλθει σε φάση παρακμής από την δεύτερη θητεία του Κώστα Σημίτη –ο οποίος, στην προσπάθειά του να βάλει την Ελλάδα στην ευρωζώνη και να κάνει έτσι κάποια βήματα εκσυγχρονισμού σε μία χώρα αποχαυνωμένη και βαρύτατα άρρωστη, είχε υποθηκεύσει το μέλλον του... 

Ο Τσίπρας έγινε κεντροαριστερός (γέλια)…

Οι καιροί είναι δύσκολοι για τη χώρα μας. Στην οικονομία, την Παιδεία, τη μεταναστευτική πολιτική.

 Ωστόσο, μια ευχάριστη είδηση αναζωογονεί το ταλαιπωρημένο πολιτικό μας σύστημα. Η Σοσιαλδημοκρατία, ένας ιδεολογικός χώρος που έχει προσφέρει τόσα στη χώρα μας, έχει ξανά ένα πανίσχυρο κόμμα να την εκπροσωπεί!

Μιλάω φυσικά για τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος, όπως αποκαλύπτουν διάφορα πρωτοκλασάτα στελέχη του αλλά και οι απανταχού συριζαίοι γραμμιτζήδες, ανήκει πλέον στην Κεντροαριστερά. Έτσι είναι…

Η Γιάννα και το κουτσό της άλογο…

 «Δώσε το χέρι σου. Σφιχτή χειραψία».

«Ανασηκωμένους τους ώμους. Μην καμπουριάζεις».

«Όταν κάθεσαι τα πόδια να είναι κλειστά. Δεν κάθεσαι σε καφενέ! Και να κοιτάς τον άλλον στα μάτια».

«Όταν σε ρωτούν κάτι κρίσιμο μην κάνεις Αααα... Δείχνεις ότι δεν έχεις απάντηση». Κώδικες σωστής ανατροφής.

Δώσαμε τόνους πτυχίων στα παιδιά μας αλλά ξεχάσαμε την έννοια ανατροφή. Και τα σχολεία διδάσκουν δήθεν...

Κάτι σε μόρφωση αλλά όχι ανατροφή πια.

Παρακολούθησα τον Αλέξη με τον Πρόεδρο Κλίντον. Αρχικά, την εικόνα με φωνή. Μετά χωρίς φωνή.

Ο Αλέξης είναι ο σύγχρονος Ελληναράς. Όχι ο Έλληνας.

Και δεν έχει να κάνει με τα αγγλικά του…

Έλεος! Έλεος πια, Mr Tsipras…

Η φράση που συνεχώς σχηματιζόταν σαν ψίθυρος, σαν προσευχή, παρακολουθώντας τη συζήτηση Κλίντον/Τσίπρα στο Clinton Global Initiative, ήταν: έλεος... έλεος... έλεος! 

Τον Τσίπρα προλογίζει η γνωστή και μη λησμονημένη Γιάννα Αγγελοπούλου, με καναρινί ταγιέρ, που εμφανιζόμενη ως πρέσβειρα της Ελληνικής Δημοκρατίας (ναι, είναι πάντα διορισμένη ως πρέσβειρα εκ προσωπικοτήτων, απορώ γιατί δεν το έχουν ζητήσει και άλλοι εκπρόσωποι του επιχειρηματικού κόσμου!) λέει στο παγκόσμιο ακροατήριο πόσο μοναδικός, πόσο ανεπανάληπτος είναι ο Mr. Alexis Tsipras…

Τι κάνεις Αλέξη; Κουκιά σπέρνω…

Το είδαμε κι αυτό! Ο οργισμένος επαναστάτης (πρώην κνίτης ντε) που κάποτε έκανε καταλήψεις, ανέβαινε στα οδοφράγματα, ταξίδευε στην Γένοβα για να διαδηλώσει, και γενικά ζούσε για την εξέγερση… ζούσε για την ανατροπή του σάπιου καπιταλισμού…  αίφνης μεταμορφώθηκε σε άκακο χαριτωμένο γατάκι μόλις βρέθηκε μπροστά στον άλλοτε εκπρόσωπο του κακού αμερικανικού ιμπεριαλισμού, τον οποίο κάποτε  κατακεραύνωναν οι σύντροφοί του ως τον νέο Χίτλερ!

Τον οποίο «Χίτλερ», πριν από χρόνια, οι ομοϊδεάτες του (μπορεί και ο ίδιος) είχαν δικάσει και καταδικάσει σε ανοιχτό λαϊκό δικαστήριο στην πλατεία Συντάγματος, με γενικό λαϊκό εισαγγελέα (ανταρτοδίκη) τον αΧτιβιστή ηθοποιό Καζάκο ( ο Χαϊκάλης τότε ήταν ακόμη Πασόκ), με τις καντίνες να γνωρίζουν πιένες...

To φουγάρο του φρενοκομείου…

Η Λαμπέτη ήταν μια συγκλονιστική ηθοποιός. Τι κρίμα, αν δεν πρόλαβες ηλικιακά να τη δεις στη σκηνή του θεάτρου να παίζει! Αρκέσου στις κινηματογραφικές της ταινίες.

Είχε και μια εξαιρετικά χαρακτηριστική άρθρωση, με ένα διαφυγόν «ρο». Αυτό μπορεί, σε άλλους ανθρώπους, να ήταν το ανατρεπτικό στοιχείο, για να σκεφτούν έστω, το επάγγελμα του ηθοποιού. Οι κακόμοιροι! Που θα έλεγε και κείνη, με την πιο γοητευτική υπεροψία, που μπορεί να διαθέτει άνθρωπος!

Βοήθειαααα!

Η ελληνική τραγωδία με τίτλο «Απέραντο κυβερνοτρελοκομείο» συνεχίζεται.

Ως φαίνεται, είναι εντελώς αδύνατον να απαλλαγούμε από τον ζουρλομανδύα. Και επίσης ως φαίνεται και διαρκώς αποκαλύπτεται, ο Αλέξης Τσίπρας πάσχει αφόρητα από διχασμό πολιτικής προσωπικότητας!

Ο πρώτος Τσίπρας είναι αυτός που λαμβάνουμε από την τηλεοπτική, εικονική πραγματικότητα. Φρεσκοξυρισμένος, σιδερωμένος, κουστουμαρισμένος, χαμογελαστός, γοητευτικός, λαμπερός.

Η φωτογραφική του αποτύπωση, ο πλήρης ορισμός εκσυγχρονισμού, ευρωπαϊσμού, μοντερνισμού.

Η εικόνα που τσαλακώνει τη φωτογραφία του Βαγγέλα. Οπως περίπου με την κλασική απεικόνιση του μπακάλη που πουλάει τοις μετρητοίς και του άλλου του ρακένδυτου και κατεστραμμένου που πουλάει επί πιστώσει. Μα είναι δυνατόν, Βαγγέλη μου, να «πουλήσεις» με πίστωση στον Αλέξη;

Αρπα τώρα μία!

Βατερλό Τσίπρα στην Αμερική…

Σε ένα απίστευτο Βατερλό στη Νέα Υόρκη εξελίχθηκε το ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα και η προσπάθειά του να προσελκύσει επενδυτές.

Όπως λένε καλά πληροφορημένες πηγές από τις ΗΠΑ, επικρατεί μεγάλος εκνευρισμός στην ελληνική αποστολή διότι ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε εντελώς απροετοίμαστος για μια συνάντηση που σε καμιά περίπτωση δεν ήταν προεκλογική ομιλία στα... κάτω Τζουμέρκα.

Ο κ. Τσίπρας νόμισε ότι μιλώντας όπως μιλά στους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ και με τα τραγικά αγγλικά του θα «θάμπωνε» την αμερικανική ήπειρο...

Same shit… different name….

Προσοχή! Ακολουθεί πολιτικό παραλήρημα…

Μου αρέσει που ξαφνικά κάποιοι έπεσαν από τα σύννεφα όταν έμαθαν ότι ο άρτι ορκισθείς υπουργός των τσιπροκαμένων που μας κυβερνούν, είχε πλούσιο ιντερνετικό παρελθόν, και μάλιστα ιδιαίτερα απαξιωτικό όχι μόνο για τους Εβραίους αλλά και για τον ίδιο τον Τσίπρα, τον οποίο μέχρι πριν από μερικά χρόνια τον χαρακτήριζε ως και «εγκληματία» στα τιτιβίσματά του.

Και δεν έπεσαν απ τα σύννεφα μόνο οι άδολοι και αγνοί Έλληνες  ψηφοφόροι των ψεκασμένων, και οι πούροι αριστεροί δημοκράτες του Σύριζα, αλλά ακόμη και ο ίδιος ο αρχηγός των ΑνΕλ (λέγεται ότι είναι ξαδέλφια) ο οποίος επίσης έχει παρελθόν στα σόσιαλ μίντια (και όχι μόνο) με καταγγελίες του τύπου «οι Εβραίοι δεν πληρώνουν φόρους»!

Το γέλιο των επενδυτών και ο κ. Τσίπρας…

Ήταν κι εκείνο το γέλιο των παριστάμενων πολιτικών, επενδυτών και διαμορφωτών της κοινής γνώμης...

Ο κ. Αλέξης Τσίπρας ήταν τραγικός στην συνομιλία του με τον Μπιλ Κλίντον κατά την διάρκεια του 10oυ ετήσιου συνέδριό του Clinton Global Initiative που έγινε την Κυριακή (27.9.2015).

Αμήχανος, αδυνατούσε να απαντήσει σε συγκεκριμένες ερωτήσεις του πρώην προέδρου των ΗΠΑ· ερωτήσεις, μάλιστα, που ήταν χαλαρές πάσες για να σκοράρει ο Έλληνας πρωθυπουργός…

Ποιος Αλέξης και … βούρτσες μπλε;

Πριν από δυο περίπου χρόνια είχα ασχοληθεί με τα «εγγλέζικα» του Αλέξη, γράφοντας αρθράκια στον ΟΡΘΟΓΡΑΦΟ, και σχόλια στο φέισμπουκ, σε βαθμό που πολλοί (πάλι) να με κατηγορήσουν ως εμμονικό, κακότροπο, ποταπό, κλπ, που αγνοώ την ουσία, δηλαδή την επαναστατική ελπίδα που πρόσφερε ο Αλέξης στον υπόδουλο λαό μας, και  επικεντρώνομαι σε ένα τριτεύον (κατ’ αυτούς) ζήτημα, όπως είναι η γνώση της αγγλικής.

Μέχρι και ο ίδιος ο Αλέξης δεν άντεξε, και βγήκε στην αντεπίθεση, με αφορμή τα γέλια και τις λοιδορίες που δέχονταν για τα φρόζεν γουόρ, κλπ, λέγοντας με το γνωστό του στραβοστομιασμένο ύφος ότι ναι, δεν ξέρει καλά αγγλικά διότι σε αντίθεση με τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς, αυτός ως λαϊκό παιδί που ήταν πήγε σε δημόσια σχολεία, και άρα δικαιολογείται.

Αγνοώντας (λογικό, αφού πάντα απουσίαζε λόγω καταλήψεων) ότι τα αγγλικά διδάσκονται στα ελληνικά δημόσια και δωρεάν σχολεία από τότε που ο ίδιος δεν ήταν ούτε καν  μια λάμψη στα μάτια του μπαμπά του…

Οι κακές παρέες του Αλέξη…

Όταν αγκαλιάζεσαι με τον Πάνο Καμμένο, πρέπει να είσαι έτοιμος να αγκαλιαστείς και με τον έτερο Καμμένο -αυτόν με τα αποκρουστικά tweets.

Η οικογενειακή φωτογραφία της κυβερνητικής ορκωμοσίας τον αποτύπωσε να κορδώνεται ως υφυπουργός.

Την ίδια ώρα το Διαδίκτυο έπαιρνε φωτιά ανασύροντας τον οχετό της ψηφιακής δράσης του…

Ως το Μάρτιο περνά στη Fraport ο Έλεγχος των αεροδρομίων…

Εξαιρετικά μεγάλα είναι τα περιθώρια εμπορικής ανάπτυξης και κερδών, για τα 14 ελληνικά περιφερειακά αεροδρόμια, σύμφωνα με το business plan της Fraport, το οποίο αποκάλυψε στέλεχος του ομίλου σε παρουσίαση που έγινε στο Μόναχο.

Η Fraport καταρτίζει ήδη αναλυτικό επιχειρησιακό πλάνο για την ανάπτυξή τους, αμέσως μόλις τα παραλάβει από την ελληνική πλευρά, κάτι που εκτιμάται ότι θα έχει γίνει ως το Μάρτιο του 2016.

Η επιλογή αυτή δείχνει ότι το γερμανικό ενδιαφέρον παραμένει μεγάλο παρά τα περί του αντιθέτου λεγόμενα…

Ο νικητής των εκλογών…

Η παρελθούσα εκλογική αναμέτρηση, εξελίχθηκε σε μεγάλο θρίαμβο του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί η νίκη εναντίον της δεύτερης και συσπειρωμένης (;) Νέας Δημοκρατίας με 7,5 μονάδες διαφορά, η εκ νέου συγκυβέρνηση με τους ΑΝ.ΕΛ. μετά την οριακή είσοδό τους στην βουλή και το εξωπέταγμα της Αριστερής Πλατφόρμας συν των βαριδίων Ζωής, Ραχήλ, Γιάνη και αρκετών ακραίων, γραφικών και ιδεοληπτικών από το κόμμα και από τη Βουλή;

Την προεκλογική περίοδο γίναμε μάρτυρες μιας πρωτόγνωρης δημοσκοπικής ομοφωνίας.

Οι περισσότερες δημοσκοπήσεις έδειχναν ισοπαλία μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων ή νίκη με πολύ μικρή διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ. Οι αναποφάσιστοι, προερχόμενοι κυρίως από το ΣΥΡΙΖΑ σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύτηκαν, φοβούμενοι μήπως τελικά καταφέρει ο Μεϊμαράκης και φέρει ξανά στην εξουσία τη Δεξιά, έτρεξαν τελευταία στιγμή να δώσουν σάρκα και οστά στο «δεύτερη φορά Αριστερά».

Αν προσθέσουμε και την αψυχολόγητη (;) δήλωση του Μιχαλολιάκου περί ανάληψης της πολιτικής ευθύνης της δολοφονίας Φύσσα, τότε αντιλαμβανόμαστε πως ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του και το μεγαλύτερο μέρος των αναποφάσιστων. Βέβαια, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την γοητεία που ασκεί ο Τσίπρας στα πλήθη, φέρνοντας μνήμες από τον τελευταίο γητευτή των μαζών Ανδρέα Παπανδρέου…

Το πολύ της αθεΐας γεννά παραφροσύνη…

Ο κ. Νίκος Φίλης, παλαιός συνάδελφός μου στην ΑΥΓΗ, από τα χρόνια που ήταν ο ίδιος μέλος του ΚΚΕ Εσωτερικού και του Ρήγα Φεραίου είναι η original κόπια των πνευματικών ακροβατούντων μετεωρισμών και των ψυχεδελικών αδιεξόδων, που εισήγαγε στην Ελλάδα την δεκαετία του '70, ο λαλίστατος Λεωνίδας Κύρκος.

Στρατευμένος συντάκτης της κομματικής δημοσιογραφίας, ένα ακόμη επαγγελματικό στέλεχος που η μοναδική του εργασία ήταν η κομματική ταυτοποίηση όλων των παραβατικών ιδεοληψιών που φρονούσε ανέκαθεν η αγάπη για κάθε τι περιθωριοποιημένο, ποταπό και νοσηρό: Άρνηση στράτευσης, με το υποκριτικά, υπερφίαλο αιτιολογικό του ''αντιρρησία συνείδησης'', υπέρ πάντων αγώνας για τα δικαιώματα των τραβεστί και των τρανσέξουαλ, πλήρης διαχωρισμός των ελαφρών από τα σκληρά ναρκωτικά, δεινοί υπερασπιστές όλων των επί παραγγελία δολοφονιών της 17 ΝΟΕΜΒΡΗ και του ΕΛΑ, όλα τούτα άτσαλα κεκαλυμμένα υπό το κράτος μιας Αθεϊστικής παραφροσύνης και ενός δυσώδους, νοσηρού περιθωρίου…

Η απύθμενη Νέα Δημοκρατία… νωρίς μας πάλιωσε

Η Νέα Δημοκρατία υπέστη, την χειρότερη - αλλά και πιο ταπεινωτική - ήττα από της ιδρύσεως της μέχρι σήμερα, την έπαθε με δική της υπαιτιότητα.

Και εξηγούμαι.

Προεκλογικά ο κ. Αλέξης Τσίπρας, αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δε συμφώνησε σχεδόν σε καμία νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗ/ΜΑΡ, εν συνεχεία ΝΔ – ΠΑΣΟΚ.

Ήρωες μικρομεσαίοι, πάλι στη μέγγενη…

Ακούω τελευταία κάποιους νέους ή μεγαλύτερους ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με το επιχειρείν και αναμασάνε τις ιδεοληψίες των κομμουνιστών για το ποιον των ανθρώπων που δημιουργούν πλούτο στην κοινωνία: των επιχειρηματιών.  

Η έξοδος της Ελλάδας απο την κρίση περνάει απαραίτητα μέσα από την άνθηση της επιχειρηματικότητας. Αυτής που οι άσχετοι σοσιαλιστές με τα λεφτά των άλλων ονομάζουν νεοφιλελεύθερη πολιτική, έτερο προσδιορίζοντας τον εαυτό τους ως αντίθετο, αγνοώντας πλήρως τις λειτουργίες της οικονομίας... 

Η Αυγή και η … Ραχήλ!

Ξεκινάω με δυο δεδομένα: Πρώτον ότι η Ραχήλ, δηλαδή το φαινόμενο Ραχήλ, σηματοδοτεί εδώ και μερικά χρόνια την  ολική ηθική (και όχι μόνο) κατάπτωση της χώρας, και δεύτερον ότι κάτι ανάλογο σηματοδοτεί και η εφημερίδα ΑΥΓΗ, ο άλλοτε «φάρος» της ηθικής Αριστεράς, που σήμερα την διαβάζουν (μάλλον υποχρεωτικά) μόνο τα επαγγελματικά στελέχη του Σύριζα και μερικοί ζαλισμένοι συμπατριώτες μας…

Από τα πτυχία στην ευφυία…

Στη Βρετανία άκουγα συχνά να χρησιμοποιούν τη λέξη smart (έξυπνος) όταν είχαν απέναντί τους έναν διαβασμένο άνθρωπο. Πάντα μου έκανε εντύπωση διότι για μένα αυτά δεν ταυτίζονται απαραίτητα.

Έχω γνωρίσει ανθρώπους που ήταν ετοιμόλογοι, ικανοί και με εύστοχο χιούμορ, αλλά δεν είχαν ανοίξει ποτέ βιβλίο στη ζωή τους και δεν είχαν ιδέα για τα περισσότερα θέματα συζήτησης σε μια παρέα.

Από την άλλη ξέρω κάποιους που είναι συνεχώς με ένα βιβλίο στο χέρι και γνώστες της ιστορίας θεμάτων αλλά βλέπεις ότι ενώ έχουν τις πληροφορίες στο μυαλό τους δεν μπορούν να σκεφτούν δημιουργικά ή συμπεριφέρονται και σε κάποιες περιστάσεις ανόητα…

Πώς νικάει αδιάκοπα ΤΟ Καθεστώς της Διαφθοράς…

Αειθαλές και διαχρονικό, ΤΟ Καθεστώς της Διαφθοράς αενάως θριαμβεύει στον τόπο μας. Αλλάζοντας προσωπεία πνίγει τον Ελληνικό Λαό από τη σύσταση του Νεοελληνικού Κράτους.

Την Κυριακή πάλι βγήκε αλώβητο και από την τελευταία εκλογική δοκιμασία του…

Τέταρτη χρονιά πλέον, συνεχίζουμε από αυτή τη στήλη να περιγράφουμε τα καμώματα ΤΟΥ Καθεστώτος του Πελατειακού Εθνολαϊκισμού. Το Πελατειακό Ιδιωτικό Παρακράτος (ΠΙΠΑ) και το Ποικιλόχρουν Ακροδεξιό Φαινόμενο (ΠΑΦ) είναι οι δύο βασικές συνιστώσες ΤΟΥ…

Το “άστρο” του Τσίπρα…

Στην προχθεσινή γελοιογραφία τού Ανδρέα Πετρουλάκη στην Καθημερινή, φαίνεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος να τρέχει ενθουσιασμένος πίσω από τον επανεκλεγέντα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, ζητώντας του να του υποδείξει 6 αριθμούς του Λόττο.

Ο υπαινιγμός, ξεκάθαρος: ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ είναι, για να το πούμε ευγενικά, ένας πραγματικά τυχερός άνθρωπος.

Μοιάζει να είναι όντως έτσι, εν πρώτοις.

Ο άνθρωπος που έφθασε την χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας, που «άλλαξε» το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος κάνοντας το τελείως αντίθετο από αυτό που υποστήριζε ο ίδιος πριν από αυτό, που της φόρτωσε ένα τρίτο μνημόνιο χωρίς κανένα αντάλλαγμα, αυτός λοιπόν όχι μόνο τις κέρδισε, αλλά τις κέρδισε χάνοντας πολύ μικρό μέρος της δύναμής του.

Ποιος αμφισβητεί ότι έχει άστρο;

Εκείνος το είχε πει…

Πόσο δίκιο είχε ο Μάρτιν Σουλτς και πόσο γρήγορα επιβεβαιώθηκε!

Οταν ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου συνεχάρη τηλεφωνικώς τον Τσίπρα για τη νίκη του και εξέφρασε την απορία πώς καταφέρνει να συνεργάζεται ένα κόμμα της Αριστεράς ―και δη της ριζοσπαστικής τοιαύτης― με ένα «ακροδεξιό μόρφωμα» (γιατί έτσι χαρακτήρισε τη νέα συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, την «κυβερνητική» συνιστώσα, τους ΑΝΕΛ) κατηγορήθηκε από διάφορες φωνές της συμπολίτευσης ότι παρενέβη στα εσωτερικά της χώρας.

Τόλμησε να θίξει τη λειτουργία της δημοκρατίας στη χώρα που τη γέννησε! Μιλούμε για τέτοια ρίγη φρίκης, που σκόρπισε στους αγωνιστές της «δημοκρατίας» το τραχύ, αλλά εύστοχο, σχόλιο του Σουλτς για τους ΑΝΕΛ. (Σ.σ. Οφείλω να βάζω τη δημοκρατία σε εισαγωγικά, όταν αναφέρομαι στους αγωνιστές της, διότι η κρατούσα αντίληψη για τη δημοκρατία στην Ελλάδα είναι ότι η πλειοψηφία, αν θέλει, μπορεί να καταργήσει ―ίσως με κάποια επιτροπή αλήθειας;― ακόμη και τον νόμο της βαρύτητας...).

Καψάλισμα...

Το πάθημα με όσα είχαν γίνει με τον νυν περιφερειάρχη δυτικής Μακεδονίας Θεόδωρο Καρυπίδη δεν έγινε μάθημα. Κι αυτό οδήγησε σε κυβερνητικό «καψάλισμα». Πάλι καλά που συνέβη δυό μέρες μετά τις εκλογές και όχι δυό μέρες πριν.

Το πλέον ενοχλητικό στην περίπτωση του Δημήτρη Καμμένου, όπως και στην περίπτωση Καρυπίδη, δεν είναι το κόψιμό τους μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας για τον πρώτο και της υπουργοποίησης του δεύτερου.

Το ενοχλητικό είναι ότι αυτό γίνεται με υποδείξεις και υπενθυμίσεις τρίτων, αυτών δηλαδή που είχαν κρατήσει και αποθηκεύσει στον σκληρό τους δίσκο τα «tweets» και των δύο για θέματα που σχετίζονται με ζητήματα σεξουαλικού προσανατολισμού, ρατσιστικών απόψεων και προκαταλήψεων ανάκατα με αντιαριστερό μένος…

Βουλευτές και υπουργοί που «κάηκαν» από το Twitter…

Δεν είναι λίγοι οι βουλευτές που μπορεί μεν να εκφράστηκαν ελεύθερα και μάλλον πιο ελεύθερα από ό,τι θα έπρεπε στα και το «πλήρωσαν ακριβά».

Αν και πιο πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η… παραίτηση υπουργού μέσα σε 12 ώρες από την τοποθέτησή του στο υπουργικό συμβούλιο, αρκετοί είναι οι βουλευτές που κατά καιρούς αναγκάστηκαν να είτε να κλείσουν τους λογαριασμούς στο Twitter ή να αποχωρήσουν από την θέση τους...

Αλέξης: «Δεμένος» στο άρμα των Αμερικανών;

Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων της άνοιξης με τους Ευρωπαίους εταίρους, Νίκος Κοτζιάς και Πάνος Καμμένος είχαν κάνει κάτι περίεργες δηλώσεις ότι αν δεν υπάρξει συμφωνία με τους όρους που παζάρευε η κυβέρνηση θα άφηνε ανοιχτά τα σύνορα και θα γέμιζε με τζιχαντιστές η Ευρώπη. Οι δηλώσεις εκείνες είχαν προκαλέσει σάλο, αλλά περισσότερο έγιναν αντιληπτές τότε ως δηλώσεις ανευθυνότητας από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ.

Εκείνο που ίσως διέφυγε τις προσοχής των περισσοτέρων είναι ότι ο Πάνος Καμμένος και ο Νίκος Κοτζιάς έχουν πολύ καλές σχέσεις με τον αμερικανικό παράγοντα, όπως άλλωστε και ο Τσίπρας που είχε κάνει και άτυπη συμμαχία με το ΔΝΤ στις διαπραγματεύσεις με αφορμή τη θέση του Ταμείου για το χρέος...

Μια «πορτοκαλί» κυβέρνηση;

Δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα από τη συγκρότηση της νέας κυβέρνησης, και ήδη το πολιτικό κλίμα έχει ανατραπεί ξανά.

Σε αυτό συνέβαλε το τσίρκο του νέου υπουργικού συμβουλίου: Η τοποθέτηση πολλών στελεχών του «κλίματος» ΓΑΠ (Μπόλαρης, Τζάκρη, Τόσκας) σε υπουργικές θέσεις, το “ανέκδοτο” του διορισμού Φίλη στο Υπουργείο Παιδείας, η τοποθέτηση μιας φανατικής «ανανίστριας» -της Σίας Αναγνωστοπούλου- ως υπουργού αναπληρωτή υπό του Φίλη, οι δηλώσεις της κυρίας Φωτίου για τα «γεμιστά», ο τραγέλαφος του «porta-porta» Δημήτρη Καμμένου, οι απειλές του Νικολόπουλου που και πάλι “έφαγε πόρτα” από τους ΣΥΡΙΖαίους.

Τι δεικνύουν όλα αυτά; Ότι η περίφημη “παντοδυναμία Τσίπρα” είναι καθ’ όλα επικοινωνιακή παντοδυναμία, η οποία ξεφουσκώνει θεαματικά όταν από τα μπαλκόνια, και τα στούντιο των προεκλογικών περιόδων, περνάμε στην βάσανο της διακυβέρνησης.

Στην οποία, αυτός και το κόμμα του, δεν έχουν να επιδείξουν παρά ένα τεράστιο μηδενικό. Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά: Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν αντίληψη για την πολιτική που θυμίζει κακό φοιτητικό συνδικαλισμό, την αντιμετωπίζουν μόνον ως εκλογικό άθλημα.

Ο βίαιος στραγγαλισμός της Παιδείας – αντίδωρο στους συνδικαλιστές!

Ο Αριστοτέλης έγραφε στα «Πολιτικά» ότι, άριστος άρχων μπορεί να είναι μόνον ένας πολίτης, που έμαθε να είναι καλός αρχόμενος, δηλαδή ένας πολίτης που, ως αρχόμενος, τήρησε το Σύνταγμα, τους νόμους του Κράτους και τα ήθη.

Ο Τσίπρας απέδειξε ότι το παρελθόν του, ως καταληψίας, ως επικεφαλής του κινήματος «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω», ως αρνητής των ακαδημαϊκών αρχών και ως υβριστής της αστικής δημοκρατίας, δεν μπορεί να γίνει καλός άρχων.

Η καταστροφική του επτάμηνη διακυβέρνηση της χώρας δικαιολογήθηκε και από τον ίδιο ως επτάμηνη μαθητεία, που τον δίδαξε τον τρόπο με τον οποίο θα συνεχίσει.

Η μεταστροφή του από αντι-μνημονιακό σε μνημονιακό, δηλαδή από αρνητή των μεταρρυθμίσεων και της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας σε ηγέτη του οδικού χάρτη των μεταρρυθμίσεων και της συνεργασίας με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, ήταν απλώς ένα βήμα πίσω, μία τακτική υποχώρηση, προκειμένου να εφορμήσει και να σαρώσει την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας…

Οι «μαγκιές» με το twitter στοιχίζουν ακριβά!

Και να θέλουμε να δώσουμε «περίοδο χάριτος» στη νέα μας κυβέρνηση που ανέλαβε να επαναδιαπραγματευτεί με τους δανειστές και να εφαρμόσει ένα παράλληλο με το μνημόνιο πρόγραμμα που θα μας ανακουφίσει και θα απαλύνει τον πόνο από τα μέτρα που έρχονται, δεν μας αφήνουν πολλά από τα πρόσωπα του κυβερνητικού επιτελείου.

 

Συριζανέλ λέμε...

Και τούτο γιατί πριν καλά-καλά στεγνώσει το μελάνι της πένας του Προεδρικού Μεγάρου αυτά που έρχονται στο φως, δεν είναι καθόλου μα καθόλου ενθαρρυντικά ούτε για την ομοιογένεια της κυβέρνησης ούτε για το «μπετονάρισμα» με τους ΑΝΕΛ…

Το διαδίκτυο δεν ξεχνά…

Το διαδίκτυο δεν ξεχνά. Τα γραπτά μας, οι φωτογραφίες που αναρτούμε, οι προτιμήσεις που δείχνουμε και οι δεσμοί που μοιραζόμαστε στα ηλεκτρονικά κοινωνικά δίκτυα (Facebook, Twitter, LinkedIn, Pinterest, κ.λπ.) αποθηκεύονται για πάντα.

Αύριο ή σε λίγα χρόνια μπορεί να τα δουν ο εργοδότης στον οποίο πάμε για συνέντευξη, ο νέος μας σύντροφος, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι συνάδελφοί μας, οι φίλοι μας και οι εχθροί μας. Προσέχουμε λοιπόν τι αναρτούμε στο διαδίκτυο…

Όλα θα τα συγχωρήσουν στον Τσίπρα…

Έγραψαν και γράφουν οι αναλυτές των αποτελεσμάτων για τους λόγους που επικράτησαν τα ποσοστά των κομμάτων, για λάθη, αστοχίες και σωστή επικοινωνία, για τακτικές και μεθόδους, πολιτικά μηνύματα, διακυβεύματα, διλήμματα και πώς όλα αυτά επέδρασαν στους ψηφοφόρους.

Προηγουμένως οι τρύπιοι ντενεκέδες δημοσκόποι και οι ακριβοπληρωμένες εταιρείες τους μάς φλόμωσαν στα ποιοτικά χαρακτηριστικά του εκλογικού σώματος και στις επιστημονικές μεθόδους αναλύσεων που όλες παταγωδώς απέτυχαν. Αφού η δουλειά τους είναι η στατιστική και εφόσον τους χαρίσουμε το 1,5% του στατιστικού λάθους, στα ποσοστά διαφοράς του πρώτου κόμματος έπεσαν κατά 500 - 600% εκτός προβλέψεων. (Έλεγαν για μισή μονάδα διαφορά και αυτές ήταν επτάμισι.) 

Και διάβασα άρθρα καθηγητάδων και πολιτικών επιστημόνων που, διυλίζοντας τον τρόπο που εκλαμβάνουν τα πολιτικά μηνύματα οι πολίτες, ερμηνεύουν το νέο πολιτικό τοπίο...

Η ανάρμοστη σχέση Τσίπρα –Καμμένου…

Γροθιά στο στομάχι. Κάπως έτσι ένιωσαν πολλοί  τον ένθερμο δημόσιο εναγκαλισμό του Αλέξη Τσίπρα με τον Πάνο Καμμένο στο κέντρο της Αθήνας. Μόνο ταγκό δεν χόρεψαν οι δυο τους για να πανηγυρίσουν ένα εκλογικό αποτέλεσμα  με το οποίο ο ένας θριάμβευσε και ο άλλος μόλις που διασώθηκε.

Πέρα από την ενόχληση που προκαλούσε η αισθητική  της εικόνας, όσοι έχουν  τοποθετήσει τον εαυτό τους στην ευρύτερη δημοκρατική παράταξη,  από το Κέντρο ως την κομμουνιστική Αριστερά, βασανίζονται  από ένα ερώτημα : Γιατί;