Καψάλισμα...

Το πάθημα με όσα είχαν γίνει με τον νυν περιφερειάρχη δυτικής Μακεδονίας Θεόδωρο Καρυπίδη δεν έγινε μάθημα. Κι αυτό οδήγησε σε κυβερνητικό «καψάλισμα». Πάλι καλά που συνέβη δυό μέρες μετά τις εκλογές και όχι δυό μέρες πριν.

Το πλέον ενοχλητικό στην περίπτωση του Δημήτρη Καμμένου, όπως και στην περίπτωση Καρυπίδη, δεν είναι το κόψιμό τους μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας για τον πρώτο και της υπουργοποίησης του δεύτερου.

Το ενοχλητικό είναι ότι αυτό γίνεται με υποδείξεις και υπενθυμίσεις τρίτων, αυτών δηλαδή που είχαν κρατήσει και αποθηκεύσει στον σκληρό τους δίσκο τα «tweets» και των δύο για θέματα που σχετίζονται με ζητήματα σεξουαλικού προσανατολισμού, ρατσιστικών απόψεων και προκαταλήψεων ανάκατα με αντιαριστερό μένος…

Τα «tweets» είναι πλέον δημόσιος λόγος, κι αν ένας πολίτης ή ένας δημοσιογράφος ενημερώνουν, κάνουν σχόλια ή καζούρα αυτό για κάποιους νοστιμεύει την πεζή τους καθημερινότητα. Αν όμως κάποιος από αυτούς θελήσει μετά να ασχοληθεί με την εφαρμοσμένη πολιτική πρέπει να ξέρει ότι μπορεί να βρει τα λεγόμενά του μπροστά στα πόδια του.

Αν πάλι είναι ήδη πολιτικός, χώρια η βαρύτητα που έχει ο λόγος του στη δημόσια σφαίρα, τα λεγόμενά του μένουν και τον ακολουθούν όπως ο ίσκιος του. Θα πρέπει να γνωρίζει ότι δεν απευθύνεται μόνο σε συμπαθούντες αλλά σε καιροφυλακτούντες, οπότε, ή αυτό που εκστομίζει έχει την βαρύτητα μιας σταθερής θέσης ή την ελαφρότητα του ανθρώπου που δεν έχει συναίσθηση των γενομένων.

Κατά το κοινώς λεγόμενο, αν αμολάει μπούρδες θα καταγραφεί ως μπουρδολόγος και θα έχει την αντίστοιχη δημόσια μεταχείριση.

Αν πιστεύει και αναπαράγει ρατσιστικό λόγο θα ονομάζεται ρατσιστής. Οτιδήποτε άλλο είναι απλώς φτηνά μισόλογα.

Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι αν είπε πράγματι ο κ. Καμμένος όσα ήδη παρουσιάστηκαν αλλά, γιατί, εκτός από αυτούς που τα γνωστοποίησαν για να τον  πλήξουν και δια μέσου αυτού την κυβέρνηση, δεν ήταν γνωστά και δεν ελήφθησαν υπόψη από αυτούς που τον πρότειναν και τον αποδέχθηκαν ως κυβερνητικό στέλεχος. Χαλαρότητες και αφέλειες δεν συγχωρούνται στα δημόσια πράγματα.

Κι αν στους Ανεξάρτητους Έλληνες καταλογίζονται τέτοιες ιδιότητες οι συνεργάτες του πρωθυπουργού όφειλαν να τον προστατεύσουν, αφού θα έπρεπε να γνωρίζουν όσα το εγχώριο ηλεκτρονικό χωριό τα είχε τούμπανο…

Φωνάζει και οδύρεται τώρα ο κ. Δ. Καμμένος ότι έχει πέσει θύμα εξωτερικών παρεμβολών και, σαν να θέλει να τα κάνει χειρότερα τα πράγματα λέει ότι τους λογαριασμούς του τους χειριζόταν άλλοι, συνεργάτες του.

Όταν λοιπόν είδε με τα μάτια του όταν, έστω, τον ενημέρωσαν ότι γίνονται τέτοιες δημοσιεύσεις στο όνομά του τι έκανε; Απλώς αδιαφόρησε; Γιατί δεν ζήτησε τότε την παρέμβαση των αρμόδιων διωκτικών αρχών για να δώσει και ένα μάθημα σε αυτούς που έπαιζαν με το όνομά του;

Γιατί δεν απέλυσε αμέσως αυτούς τους συνεργάτες του;

Είναι ενοχλητικό και, εν πολλοίς, αφόρητο να εγκαλείται και να φορτώνεται ολόκληρη η αριστερά τέτοιες επιλογές όποιες κι αν είναι οι επικαλούμενες δικαιολογίες.

Εάν υπήρχε γνώση για τον κ. Νικολόπουλο, η αποδοχή Καμμένου είναι σκέτη γκάφα.

Όσο για τον ενθουσιασμό με τον οποίο υποδέχθηκαν τα τηλεοπτικά δίκτυα την υπόθεση, αφού τους δόθηκε πάτημα, ας κρατηθεί τουλάχιστον στο αρχείο αυτή τους η διάθεση για να τυγχάνει υπενθύμισης όταν καλούνται ως κεντρικοί σχολιαστές πολιτικοί, από την αντίπερα της αριστεράς, όχθης, οι οποίοι εμφανίζονται ως κήνσορες ενώ είναι γνωστά τα απεχθή ρατσιστικά και ομοφοβικά τους πιστεύω.

Απόστολους Λυκεσάς

Alterthess