All We Ever Wanted Was Everything...

Bauhaus

Ο κίνδυνος μετάβασης από την κρίση στην εθνική τραγωδία…

Παρά τα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια, οι πολιτικοί σχηματισμοί της χώρας πορεύονται σαν να μην έχει αλλάξει σχεδόν τίποτε. Μπορεί οι κυβερνήσεις μας να είναι υποχρεωμένες να κινούνται με βάση τις εντολές των δανειστών, φαίνεται όμως να έχουν προσαρμοστεί, λιγότερο ή περισσότερο, σε αυτή τη «νέα κανονικότητα», χωρίς να αντιλαμβάνονται τους βαθύτερους κινδύνους που δημιουργεί αυτή η οικονομική, θεσμική και σταδιακά ολοένα και περισσότερο κοινωνική αδυναμία της χώρας.

Διότι οι αντιλήψεις αλλά και οι δράσεις των πολιτικών μας σχηματισμών δείχνουν ότι είτε δεν έχουν αντιληφθεί τις τεκτονικές αλλαγές που συντελούνται στο διεθνές σκηνικό, είτε ότι αδιαφορούν γι' αυτές, εξαντλούμενοι στην προάσπιση του κομματικού και όχι του εθνικού συμφέροντος…

Η "καγκελάριος της καρδιάς μας" αγρίεψε…

Ένας από τους βασικούς πυλώνες του πρώιμου σύριζα, ειδικά  στα δύσκολα χρόνια της χούντας των σαμαροβενιζέλων, που συνετέλεσε τα μάλα στο να μας κατσικωθεί αυτό το φρικ σόου στο Μαξίμου και να μας κάνει να  παραμιλάμε, ήταν και η Ζωζώ, η αποκαλούμενη από κάποιους κακότροπους «ζουρλή» ή αλλιώς "καγκελάριος".

Η οποία παρέα με κάποιους άλλους προβεβλημένους «πολιτικούς απατεώνες», όπως η φίλη της η ζαβή, (με την οποία σκαρφάλωναν αγκαλιά σε καγκελόπορτες, οργάνωναν μνημόσυνα για τους νεκρούς της ΕΡΤ,  χαριεντιζόντουσαν με τις απολυμένες καθαρίστριες, τραγουδώντας με την Χάρις Αλεξίου, και χορεύοντας με τις μπουτούδες και την Δούρου στο Σύνταγμα), είχαν δημιουργήσει το απόλυτο κλίμα προσδοκίας, ξεγελώντας πάμπολλους αλαφροίσκιωτους ψηφοφόρους, και τελικά φέρνοντάς μας την εθνική καταστροφή...

Μια αυτοκαταστροφική κοινωνία…

Η γενιά της Κατοχής και του Εμφυλίου ήταν μια γενιά που με σκληρή δουλειά προσπάθησε να σταθεί όρθια. Οι παππούδες και οι πατεράδες μας έδωσαν τιτάνια μάχη για να επιβιώσουν και να δημιουργήσουν. Ήταν οι πολύτιμοι αρωγοί στην αναγέννηση της χώρας που ξεκίνησε στη δεκαετία του ΄50 και συνεχίστηκε έως τα τέλη της δεκαετίας του ΄70. Κάπου εκεί σταμάτησε ο λεγόμενος "δημιουργικός χρόνος" και άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την παρακμή.

Η δεκαετία του ΄80 χαρακτηρίστηκε από το εύκολο χρήμα που βελτίωσε τη ζωή των πολιτών αλλά επί της ουσίας σηματοδότησε την αντίστροφη μέτρηση για την αποβιομηχάνιση της χώρας και την αποφυγή ανάληψης ρίσκου σε ευρεία έκταση. Σ΄ ένα βράδυ διπλασιάστηκαν μισθοί και συντάξεις και ο ελληνικός λαός (ο οποίος αισθάνθηκε ότι... είχε έρθει στην εξουσία) άρχισε να βλέπει το... φως το αληθινό. Οι νεότεροι δεν γνωρίζουν ότι τα όσα συντελέστηκαν στη δεκαετία του ΄80 και συνεχίστηκαν σχεδόν κατά το μεγαλύτερο μέρος της περιόδου έως το 2009, αποτέλεσαν τα συστατικά στοιχεία της χρεοκοπίας μας…

Μετά τα αεροδρόμια, στο σφυρί λιμάνια και μαρίνες…

Πρόσω ολοταχώς για νέες «αξιοποιήσεις» έχει βάλει το Υπερταμείο και προετοιμάζει τα νέα πακέτα παραχωρήσεων για τα μικρά αεροδρόμια και τα 10 λιμάνια τα οποία θεωρούνται από τα περιουσιακά στοιχεία που μπορούν να προσελκύσουν άμεσα επενδυτικό ενδιαφέρον, και να αποφέρουν σημαντικά έσοδα.

Έτσι μετά την ολοκλήρωση του «χρυσού πακέτου» των 14 περιφερειακών αεροδρομίων –από το ΤΑΙΠΕΔ- και με βάση το πόρισμα του Τεχνικού Συμβούλου το Υπερταμείο έχει αναλάβει να επιλέξει τον ενδεδειγμένο τρόπο αξιοποίησής τους. Τα 10 λιμάνια είναι της Ηγουμενίτσας, Αλεξανδρούπολης, Λαυρίου, Ελευσίνας, Ραφήνας, Πάτρας, Καβάλας, Κέρκυρας, το Ηρακλείου και Βόλου...

Τα παλιόπαιδα τα ατίθασα…

Ο αγαπημένος μου καθηγητής Τουρνεσόλ, διεκδικητής του τίτλου «ο διασκεδαστικότερος όλων» στην ομήγυρη των διασκεδαστών που μας κυβερνούν, ο Ελλην που διέγνωσε την ασθένεια του Χάρβαρντ και εκήρυξε ως άλλος Φουκουγιάμα το τέλος του πολιτισμού του βιβλίου, ναι, ναι, ο κ. Γαβρόγλου αυτοπροσώπως, ως επικεφαλής του υπουργείου που παροτρύνει τους καθηγητές να διδάξουν τη σημασία της «έμφυλης ταυτότητας» στον σύγχρονο ελληνισμό, αυτός λοιπόν ο άνθρωπος ασμένως δέχθηκε την πρόταση 28 βουλευτών του κόμματος το οποίο υπηρετεί ως ακάματος αγωνιστής από το «μετερίζι του» –επιτέλους κάπου βρήκα να βάλω αυτήν την υπέροχη λέξη–, την πρόταση, λέγω, των 28 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ για να καταργηθεί η αξιολόγηση της συμπεριφοράς των μαθητών στη Μέση Εκπαίδευση.

Ουφ! Ζητώ συγγνώμη για τη μακροσκελέστατη φράση, όμως δεν βρήκα άλλον τρόπο για να ταχτοποιήσω τόσο προοδευτικό πλούτο. Ευτυχώς, η ελληνική σού δίνει αυτές τις δυνατότητες...