You on the run...

Black Angels

Δεν πάει άλλο!

Ένας από τους σχολιαστές του antinews έγραψε το παρακάτω: «Όποιος υποχωρεί σ’ αισχρούς εκβιασμούς και καταπίνει βαριές προσβολές χρυσώνοντας το χάπι της ήττας του, είναι σαφές πως θα εξαναγκαστεί ταχύτατα, σε ολοσχερή εξευτελισμό».

Λίγο πολύ είναι αυτό που ζούμε και θα ζήσουμε ίσως το επόμενο χρονικό διάστημα και ενώ σήμερα η κυβέρνηση θα αποστείλει στην τρόικα τις απαντήσεις της στο τελεσίγραφο που έδωσε χθες.

Ένα τελεσίγραφο ωμό, εκδικητικό, ιταμό και σε γενικές γραμμές μια ακόμη προσβλητική συμπεριφορά απέναντι σε μια χώρα περήφανη…

«Χαίρε, Τρόικα! Οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν»…

Φτάσαμε αισίως στα τέλη Νοεμβρίου κι όμως η διαπραγμάτευση της Αθήνας με την Τρόικα και η αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής δεν λέει να κλείσει.

Η Τρόικα πιέζει αφόρητα την Αθήνα, δεν κάνει βήμα πίσω στις απαιτήσεις της και δεν παραχωρεί το παραμικρό στην κυβέρνηση Σαμαρά.

Έτσι, από κει που θα βγαίναμε από το Μνημόνιο στο τέλος του έτους, βρισκόμαστε αίφνης να συζητάμε μία... μικρή παράτασή του, επικαλούμενοι «τεχνικούς λόγους».

Οκ, κατανοητό το επικοινωνιακό παιχνίδι και ποιους σκοπούς εξυπηρετεί, όμως θα πρέπει κάποια στιγμή οι κυβερνώντες να μας πουν την αλήθεια…

Μικροαστική σαλάτα…

Αλλού μας πιέζει η επικαιρότητα και για αλλού σαλπάρει το σημερινό κείμενο.

Θα υπερβεί τη φιλολογία περί Λόντρας και Παρισίων και περί των θλιβερών αδιεξόδων ΤΟΥ Συστήματος της Συγκυβέρνησης και της Αντιπολίτευσης.

Θα λάβουμε αφορμή από ένα σχόλιο κάποιου αναγνώστη επί του προηγούμενου κειμένου μας «Η αντιδραστική Δικτατορία του (Παραταξιακού) Φοιτηταριάτου», το οποίο είχε γραφτεί πριν ζήσουμε την σκουπιδιάρα γιορτή στο γραφείο του «πρυτάνη», αλλά την περιείχε.

Δεν είναι μόνο του ψευδώνυμου αναγνώστη ο καημός, όλα όσα θυμωμένα μας έγραψε. Κατά καιρούς και πολλοί άλλοι ενιστάμενοι μας λένε παρόμοια πράγματα. Και πώς να μην, όταν τους πνίγει το δίκιο;

Αφού, αυτά που πιστεύουν, είναι η κυρίαρχη αντίληψη του καθ’ ημάς εθνικού ισλάμ.

Έτσι, λοιπόν, εγκληθήκαμε ως μικροαστοί, που χτίσαμε μια σαλάτα τουρλού και πάμε να ξεγελάσουμε το λαϊκό κίνημα με τις νεοφιλελεύθερες πονηριές μας…

Τους «βόλεψε» πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ!

Το μεγάλο και ανησυχητικό αγκάθι της διαπραγμάτευσης είναι η απαράδεκτη αδιαλλαξία του ΔΝΤ που έχει ξεπεράσει τα όρια της τεχνοκρατικής εξήγησης και μόνο πολιτικά μπορεί να ερμηνευθεί.

Αδιαλλαξία που έχει ήδη «παντρευτεί» με την (από το 2011) σκόπιμη «σκληράδα» γνωστών ευρωπαϊκών ομάδων - εισηγητών του Grexit για παραδειγματισμό.

Εισηγητές στους οποίους έρχονται τώρα «γάντι» και οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για αριστερή ανασυγκρότηση της οικονομίας…

Φόβος και φρίκη στο Φέργκιουσον!

Σ' εμάς που είμαστε απέξω και είμαστε μακριά, τα γεγονότα στο Φέργκιουσον μπορεί να μοιάζουν παράλογα.

Και δεν έχουμε άδικο, μιας και δεν έχουμε ζήσει καταστάσεις ρατσισμού ανάλογες των ΗΠΑ.

Δεν εννοώ μεμονωμένα εγκλήματα ρατσιστικού μίσους, τα ξέρουμε αυτά και τα είδαμε και τα θρηνήσαμε.

Μιλάω εδώ για ρατσισμό θεσμικό, οργανωμένο, ριζωμένο στην κουλτούρα μιας χώρας ολόκληρης.

Που δεν αφήνει τίποτε όρθιο στο πέρασμά του, σαν φωτιά αμείλικτη, σαν πυρκαγιά…

Ελλαδάρα… ολέ!

Πριν μερικές βδομάδες είχα πέσει σε μια παρόμοια περίπτωση στο πάρκο του Αλέξανδρου, πίσω από το άγαλμα του Καραμανλή.

Ηλικιωμένο ζευγάρι έχει καβαλήσει το πεζοδρόμιο, έχει τροχοδρομήσει στο γκαζόν και παρκάρει με όλη του την άνεση στον περιβάλλοντα χώρο του άλλου αγάλματος πίσω από τον Καραμανλή.

Χειρόφρενο και ο κύριος αποβιβάζεται μετά της κυρίας του και ετοιμάζονται για βόλτα.

Εμβρόντητη τους κοιτώ. "Απαγορεύεται το παρκάρισμα και η είσοδος στη Νέα Παραλία με το αυτοκίνητο", τους λέω.

Εμβρόντητος κι αυτος και φανερά ενοχλημένος.

Μα γεράσαμε μου λέει πού να περπατάμε…