We Never Change...

Coldplay

Ποια αντιπολίτευση;

Αν αφήσουμε στην άκρη το ΚΚΕ, που ζει στον δικό του πλανήτη και τη Χρυσή Αυγή, για ειδικούς λόγους, μένουν τρία κόμματα της αντιπολίτευσης.

Αν αφήσουμε και το ΠΑΣΟΚ, που βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο αναζητώντας (και) αρχηγό, μένουν δύο: η Ν.Δ. και το Ποτάμι.

Με αυτά θα ασχοληθούμε στο σημερινό και στο επόμενο άρθρο μας.

Στις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου η Ν.Δ. ηττήθηκε με οκτώ μονάδες διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, δεν υπέστη καμιά «συντριβή».

Σε πείσμα και της τρέχουσας φιλολογίας, ισχυρίζομαι ότι δεν υπέστη καν «βαριά ήττα», αν συνυπολογιστούν όλες οι παράμετροι...

Ο χρεοκόπος Αλέξης Τσίπρας …

Την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, είναι βέβαιο ότι η αβεβαιότητα για τη χώρα θα κλιμακώνεται. Και μαζί, θα κλιμακώνεται η αγωνία για το μέγεθος της αναπόδραστης καταστροφής, για το τέλος των ψευδαισθήσεων και για ανάδυση ακόμα μια φορά της κουλτούρας της διαμαρτυρίας, που τώρα θα συμπεριλαμβάνει και την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τους χειρισμούς της και την αναπόφευκτη ευθύνη που έχει για τους χειρισμούς και για το όποιο αποτέλεσμα.

Έως και πριν από μερικές ημέρες, η λίγο-πολύ προδιαγεγραμμένη πορεία της χώρας προς μια καινούργια υποχώρηση του επιπέδου της ζωής της μεγάλης πλειονότητας των πολιτών της, αποδιδόταν σε διάφορους παράγοντες, μεταξύ των οποίων και η κυβερνητική κακοφωνία.

Από την κακοφωνία αυτή, φαινόταν να εξαιρείται ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας…

Να’ μαστε πάλι εδώ Αντρέα… οι φόροι πέφτουν χιαστί!

Ο Αλέξης το’ πε και το’ κανε…

Πραγματοποίησε, ή μάλλον οσονούπω θα πραγματοποιήσει την απειλή του, να κάνει δηλαδή στροφή 360 μοιρών(!), για την…  προκοπή του τόπου.

Δηλαδή στην πράξη, να ξαναβρεθούμε εκεί απ όπου ξεκινήσαμε. Σαν να κυνηγάμε την ουρά μας.

Άσχετα αν ο Αλέξης (ο αρθρογράφος χε χε χε…) άλλο εννοεί.

Και ρωτάω ο αφελής: Αν είναι έτσι, αν μιλάμε δηλαδή για στροφή γύρω από τον εαυτό μας, για κωλοτούμπα τέλος πάντων, τι τα θέλαμε τα διάφορα γιαλαντζί επαναστατικά τόσους μήνες;

Τι τη θέλαμε τόση οικονομική και κυρίως ψυχολογική ταλαιπωρία;

Επειδή έτσι του κάπνισε μια μέρα του κυρ Φώτη; Αλήθεια, που χάθηκε αυτός; Ζει;

Για να καταλήξουμε και πάλι σε μνημόνια, και μάλιστα πιο ανάλγητα ετούτη τη φορά;

Ένα πραγματικά ανήσυχο πνεύμα…

Τον Σεπτέμβριο του 1957, o 14χρονος Τζιμ Μόρισον μετακόμισε με την οικογένειά του στην Αλαμέντα του Σαν Φρανσίσκο.

Τον ίδιο μήνα εκδόθηκε το βιβλίο του Τζακ Κέρουακ, “On the Road”.

Ο Κέρουακ και η ελευθερία των μπήτνικ επηρέασαν τον έφηβο για την υπόλοιπη ζωή του.

Σύχναζε έξω από το βιβλιοπωλείο “City Lights”, που διαφήμιζε ότι πουλούσε απαγορευμένα βιβλία και περίμενε μέχρι να δει κάποιον αγαπημένο του συγγραφέα.

Πέτυχε τον ποιητή Λόρενς Φερλινγκέτι, που ήταν και ένας απ’ τους ιδιοκτήτες του βιβλιοπωλείου και τον πλησίασε διστακτικά. Πρόλαβε να του πει μόνο “Γεια σου”, πριν χάσει το θάρρος του και εξαφανιστεί τρέχοντας...

Μέχρι που θα το φτάσει η Ζωή;

Η πολιτική ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι.

Ο χρόνος τελειώνει και όλοι πρέπει να προετοιμαζόμαστε για συναρπαστικές εξελίξεις.

Δραματοποιημένες, αρκούντως πολωτικές και οπωσδήποτε οριακές.

 

Η Ζωζώκα και ο Βλαδίμηρος;

Εάν επέλθει συμφωνία με τους εταίρους θα συνοδεύεται από νέα μέτρα.

Τα νέα μέτρα όμως θα είναι δυσάρεστα.

Και όπως είναι γνωστό, σε κανέναν δεν αρέσουν τα δυσάρεστα.

Ειδικά σε όσους συνήθισαν να λειτουργούν με την ψυχολογία του εφήμερου και της υποσχετικής «απαλλαγής» για το μέλλον…

Η κοινή αποτυχία της Ελλάδας και της Αργεντινής…

Εκτός από μια μακρά παράδοση κακής μακροοικονομίας, τι άλλο κοινό έχει η Ελλάδα με την Αργεντινή;

Ένα είναι ότι και οι δυο χώρες ήταν χρόνια δέσμιες στην παγίδα του μεσαίου εισοδήματος, και παραμένουν ακόμη.

Με χώρες της Ασίας, της Ανατ. Ευρώπης, και της Λατινικής Αμερικής να φοβούνται πως έχοντας φτάσει κι αυτές σε εισοδηματικά επίπεδα  μεσαίας τάξης τώρα κινδυνεύουν να μείνουν κολλημένες εκεί, έρχονται οι Ελλάδα και Αργεντινή για να τους δείξουν πως γίνεται κάτι τέτοιο.

Μια χώρα στο απόγειο του παραλόγου…

Ισως και αυτή την εβδομάδα η κυβέρνηση να αναγκαστεί να δεχθεί μια συμφωνία που θα διχάσει το κυβερνών κόμμα ή θα συνεχίσει να στέκεται ακίνητη σαν λαγός υπνωτισμένος από τα φώτα του φορτηγού.

Ο Αλέξης, η Ελλάδα, και ο γκρεμός!

Και στις δύο περιπτώσεις η χώρα θα πάψει να αιωρείται, μετέωρη και παράλυτη, και θα πρέπει να αναμετρηθεί με την πραγματικότητα, με την ανάγκη να κρατήσουμε όσα μπορούμε, με λιγότερα χρήματα…