Burnin' Sky...

Bad Company

Ο Τσίπρας, το μυστικό, και ο Κάρας…

Στην Ελλάδα δεν ανακυκλώνονται μόνο το χαρτί, το γυαλί, το αλουμίνιο και οι αριστεροί. Τα τρία πρώτα είναι γνωστό.

Οι τελευταίοι, πάσης αποχρώσεως και αιρέσεως, από εμπρηστές γίνονται πυροσβέστες, θεραπαινίδες του συστήματος.

Τελικά όμως ανακυκλώνονται και οι μνημονιακοί πασόκοι.

Ο Οδυσσέας Βουδούρης ψήφισε το Μνημόνιο και διάφορα άλλα.

Τώρα, αεροπλανικώς, φιγουράρει ως αυτοδιοικητικός υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία/J.P. Morgan, αγωνιζόμενος κατά των «διεθνών τοκογλύφων» και της Μέρκελ, μαζί με τη Ρένα του Ακη, για την οποία θα έχουμε ειδικό αφιέρωμα, και τους αριστερούς εκατομμυριούχους της ηγετικής ομάδας.

Ο Αλέξης στέλνει έτσι το μήνυμα σε όσους αλληθωρίζουν προς την Κουμουνδούρου ότι καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή και ότι όλοι είναι ευπρόσδεκτοι στο κόμμα ανάποδο καρπούζι: κόκκινο απέξω, πράσινο της μούχλας από μέσα.

Ο Σύριζα, και οι Εβραίοι…

Δύο φορές ο Σαμαράς αναγκάστηκε να... απολογηθεί στο Αμερικανικό Εβραϊκό Συμβούλιο (American Jewish Committee - AJC): για τη συμπερίληψη των Άδωνι Γεωργιάδη και Μάκη Βορίδη στα ψηφοδέλτια της Ν.Δ. και για τη δράση της Χρυσής Αυγής.

Τώρα ήρθε η σειρά του... Τσίπρα.
 

Το ξερίζωμα της Χ.Α. και ο περιορισμός της πολιτικής φιλοδοξίας των δύο προερχόμενων από την Άκρα Δεξιά πολιτικών αποτέλεσαν απαίτηση του εν λόγω Συμβουλίου απευθυνόμενη στον νυν πρωθυπουργό.
Η απαίτηση αυτή ελήφθη σοβαρότατα υπ’ όψιν ακριβώς διότι το AJC δεν είναι μια αμελητέα δύναμη: αποτελεί ένα από τα πιο «σκληρά» και πιο ισχυρά πολιτικά και οικονομικά λόμπι του πλανήτη, με ιδιαίτερη ισχύ στις ΗΠΑ και τον Λευκό Οίκο.

Και στις δύο περιπτώσεις ο Σαμαράς υποχρεώθηκε – υπό την απειλή της πλήρους απαξίωσής του στις ΗΠΑ – να παράσχει εγγυήσεις και διαβεβαιώσεις.
 

Ελληνικά πανεπιστήμια… 2014 μ.Χ.

Δημοσιεύω, χωρίς σχόλια, το ακόλουθο κείμενο που έχει αναρτηθεί στο εσωτερικό δίκτυο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης:
Είμαι πολύ θλιμμένος∙ ίσως περισσότερο απ’ όσο ταραγμένος.

Η εξωτερική αξιολόγησή του Τμήματός μου υπέστη τελικά την ταλαιπωρία και άλλων τμημάτων του ΑΠΘ από μια θλιβερή μειοψηφική ομάδα οργανωμένων ακτιβιστών, εντός και εκτός των χώρων του ιδρύματος.

Αυτό ήταν σχεδόν αναμενόμενο.

Όμως είχε συνέχεια.

Κατά την ξενάγησή τους στα μουσεία του τμήματος –νωρίς το απόγευμα σήμερα-- οι αξιολογητές εντοπίστηκαν από τους τσιλιαδόρους και η ομάδα κρούσης αφίχθη, 10-12 άτομα.

Μαζί με μερικούς συναδέλφους και τον πρόεδρο του τμήματος σταθήκαμε στον προθάλαμο του Μουσείου Εκμαγείων, για να δώσουμε χρόνο στη συνάδελφό μας να ενημερώσει τους αξιολογητές.

Είχα την κακή ιδέα να σταθώ μπροστά στην πόρτα του μουσείου.

Στο άπειρο, κι ακόμη παραπέρα…

Ο Πέρσιβαλ Λόρενς Λόουελ (1855-1916) ήταν ανήσυχο πνεύμα.

Γόνος ονομαστής αμερικανικής οικογένειας, επιχειρηματίας, συγγραφέας, μαθηματικός –απόφοιτος του Χάρβαρντ, παρακαλώ–, σαγηνεύτηκε κατόπιν από την αστρονομία, έστησε το δικό του αστεροσκοπείο στο Φλάγκσταφ της Αριζόνα και συνέδεσε μοιραία την υστεροφημία του με τα «κανάλια του Άρη», που είχε ήδη χαρτογραφήσει ο Ιταλός συνάδελφός του Τζιοβάνι Σκιαπαρέλι.

Κατά την άποψη του Λόουελ, διεξοδικά αναπτυγμένη σε τρία βιβλία του, τα κανάλια του Άρη ήταν τεχνητές διώρυγες, κατασκευασμένες αναμφίβολα από μια μορφή ευφυούς ζωής προκειμένου να χρησιμοποιηθούν λελογισμένα τα περιορισμένα αποθέματα νερού του πλανήτη.

Σήμερα πια γνωρίζουμε ότι δεν είναι παρά φυσικές διαβρώσεις στο έδαφος – μια ισχυρή ένδειξη για την ύπαρξη ύδατος στην επιφάνεια του Άρη πριν από εκατομμύρια χρόνια, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι κατασκευές έλλογων όντων. Το γεγονός όμως ότι οι επιστήμονες σήμερα δεν ασχολούνται καν με την ερμηνεία του Λόουελ για τα κανάλια δεν σημαίνει ότι δεν τη συζητούσαν με κάθε σοβαρότητα στη δική του εποχή. Merciless.

Ο χτεσινός αξιοσέβαστος είναι ο σημερινός γελοίος.

Η ελληνική μέρα της μαρμότας… και τα τραχτέρια!

Οι περισσότεροι έχουν ακούσει ή διαβάσει για τη μέρα της μαρμότας, ενώ τα τηλεοπτικά κανάλια διεθνώς και στη χώρας μας δεν παραλείπουν να παίξουν σχετικά ρεπορτάζ για αυτό το γεγονός.

Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι πρόκειται για ένα αμερικάνικο έθιμο κατά το οποίο πλήθος τουριστών συρρέει στο Πανξουτόνι της Πενσιλβάνιας για να προβλέψουν τον καιρό των προσεχών εβδομάδων ανάλογα με τη συμπεριφορά ενός συμπαθούς ζώου, που ανήκει στο γένος των τρωκτικών, την γνωστή μαρμότα.

Μάλιστα, το Χόλιγουντ δεν άφησε ανεκμετάλλευτο  το έθιμο και γύρισε μια κομεντί στην οποία ένας μετεωρολόγος (Μπιλ Μάρεϊ) που καλύπτει ένα τηλεοπτικό ρεπορτάζ, διαπιστώνει ότι βιώνει την ίδια μέρα ξανά και ξανά.

Αν νομίζουν οι αμερικάνοι ότι έχουν την αποκλειστικότητα στο έθιμο της μαρμότας είναι γελασμένοι.

Η βλακεία και ο «σοσιαλισμός» παραμένουν ανίκητα στην Ελλάδα...

Ούτε η κυβέρνηση ούτε η αντιπολίτευση βρίθουν από ανθρώπους που έχουν εργαστεί στον ιδιωτικό τομέα.

Αντιθέτως βρίθουν από παιδιά του κομματικού σωλήνα, ανεπάγγελτα επαγγελματικά στελέχη και συνδικαλιστές που παρασιτούν στα κρατικά ταμεία.

Όλοι αυτοί έχουν μάθει να επιβιώνουν μέσω μηχανοραφιών, συγκρότηση πελατειακών δικτύων υποστήριξης και «αφύσικων» συναλλαγών με μέσα ενημέρωσης με αντάλλαγμα το δημόσιο χρήμα.

Αυτός ο μηχανισμός σε συνέργεια με τους πελάτες που έχουν εξασφαλίσει μια θέση στο δημόσιο προκειμένου να πληρώνονται χωρίς να εργάζονται (ή έστω να παριστάνουν πως εργάζονται χωρίς να αποδίδουν) έχουν διαμορφώσει την κυρίαρχη οικονομική πεποίθηση της «αμώμου συλλήψεως».

Ήτοι, πιστεύει (έστω θέλει να πιστεύει) πως τα λεφτά στο τέλος του μήνα τα φέρνει ο πελαργός.