Razzmatazz.....

The Pulp

Κατούρα να τελειώνουμε….

Ομολογούμε ότι μας σόκαρε η σχετική πληροφορία από εγκυρότατη ως προς το θέμα πηγή: επηρεαστικός (ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό) καναλάρχης αρέσκεται να τον κατουράνε!

Άλλο και τούτο, είπαμε, και ενστικτωδώς κάναμε τον σταυρό μας.

«Γίνονται και τέτοια;», αναρωτηθήκαμε με δικαιολογημένη έκπληξη.

Δεν γνωρίζαμε ότι υπήρχαν και ετούτες οι περίεργες συνήθειες.

Καλά-καλά δεν είμαστε επαρκώς ενημερωμένοι για πιο συμβατικές μορφές ερωτοπραξίας – πόσο μάλλον για τέτοιας παραδοξότητας σεξουαλικές εξτραβαγκάντζες.

Θελήσαμε να συλλέξουμε περισσότερες πληροφορίες.

 «Να τον κατουράνε ποιοι; Άντρες ή γυναίκες;», ρωτούμε με αγωνία.

 «Γυναίκες», ήλθε η απάντηση.

«Γυναίκες μόνο νέες· και πάντα επί πληρωμή»…

Eγώ δεν πρόκειται να χάσω απ’ αυτόν…

«Eγώ δεν πρόκειται να χάσω απ’ αυτόν…».

Το σχόλιο ανήκει στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και αφορά στον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα και την προοπτική της εκλογικής αναμέτρησης του 2014, είτε νωρίτερα, είτε ταυτόχρονα με τις αυτοδιοικητικές εκλογές και τις ευρωεκλογές.

Το εν λόγω σχόλιο διατυπώθηκε προ ολίγων ημερών από τον Πρωθυπουργό σε σύσκεψη με στενούς του συνεργάτες του στο Μέγαρο Μαξίμου.

Όσοι άκουσαν τον κ. Σαμαρά να διατυπώνει αυτό και άλλα παρόμοια σχόλια για τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης εξηγούν ότι δεν περιέχουν επ’ ουδενί προσωπική απαξία για τον Α. Τσίπρα, αλλά αποκαλύπτουν την εκτίμηση του Πρωθυπουργού για την έκβαση της εκλογικής μάχης.

Η ιστορία πίσω από τη φωτογραφία…

Μια φωτογραφία ενός άστεγου, που κοιμάται μέσα στο κρύο, οδήγησε στην επανένωση μιας οικογένειας με τον χαμένο τους γιο…

Ο 20χρονος Nicholas Simmons εξαφανίστηκε από την πόλη Greece της βόρειας Νέας Υόρκης την πρωτοχρονιά, και άγνωστο πως κατέληξε άστεγος στην Washington DC.

Ζούμε σε λάθος ημερομηνία;

Όλοι έχουμε αναφωνήσει κάποια στιγμή στη ζωή μας, είτε μετά από μια αξέχαστη νύχτα διασκεδάζοντας με τους φίλους μας, είτε μετά από μια συναρπαστική συζήτηση μαζί τους, ή ενώ εργαζόμαστε επάνω σε κάτι που μας έχει απορροφήσει: «Πότε πέρασε η ώρα; Ούτε που το κατάλαβα!».

Μερικές φορές οι ώρες μοιάζουν σαν… λεπτά, οι εβδομάδες σαν… μέρες και τα χρόνια σαν… μήνες. 

Ο χρόνος πάει κι έρχεται τόσο γρήγορα που δεν το καταλαβαίνουμε. 

Για όσους μάλιστα έζησαν κατά τη διάρκεια των ετών 614 – 911 μ.Χ. θα μπορούσε μάλιστα να μοιάζει σαν… να μην υπήρξε ποτέ… στην πραγματικότητα! 

Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζονται οι γερμανοί ιστορικοί Herbert Illig και Hans-Ulrich Niemitz.
Ότι η περίοδος αυτή των 297 ετών… δεν υπήρξε ποτέ!
Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή…

Άντε να ξεβρομίζει ο τόπος…

Δεν υπάρχουν τέλεια συστήματα, τέλειες κομπίνες.

Οι φυλακές είναι γεμάτες από πονηρούς.

Άπαξ και το ξέρει πάνω από ένας, μια ωραία ημέρα το εξυπνοπούλι θα βρεθεί στην ουρά για πατάτες μπλουμ, μαζί με τον Μπάμπη τον Σουγιά και τον Αμπντουλχαλήμ τον διακινητή, που θα του κάνει και ματάκια με νόημα.

Εκεί, στο γκιζντάνι, που ‘λεγε κι ο φοβερός Βέγγος, όπου διδάσκεται «παπάς» και βροντάνε τα «κόκκαλα», τουτέστιν τα ζάρια, για να περάσει η ώρα, μαζί με ατελείωτες ώρες ενατένισης, κατσαριδοδρομίες κι άλλα ευγενή αθλήματα στο εύκρατο κλίμα της γειτονιάς μου, στον Κορυδαλλό.

Οι Χιλιαστές της προόδου…

Και το περασμένο Σάββατο, όταν τα μαγαζιά της Αθήνας άνοιξαν μέχρι τις ένδεκα το βράδυ, δεν καταστράφηκε ο κόσμος.

Αντιθέτως, οι πολίτες και οι καταστηματάρχες το χάρηκαν.

Οι πρώτοι βγήκαν, σεργιάνισαν, ήπιαν καφέ, ψώνισαν· οι δεύτεροι είδαν τον τζίρο τους –έστω λίγο– να ανεβαίνει.

Το κέντρο της πόλης έχασε το παραδοσιακό σκότος του.

Η Αθήνα ήταν χαρούμενη και φωταγωγημένη και μόνο καμιά πενηνταριά Χιλιαστές της Προόδου σήκωσαν πανό σε μια σκοτεινή γωνιά της πλατείας Συντάγματος, για να διακηρύξουν ότι «έρχεται το τέλος του κόσμου».