Θεματογραφια
Πολιτική
Πυρ κατά βούληση
Μουσικογραφίες
Οικονομία
Επικαιρότητα
Κόσμος
Ελλάδα
Άνθρωποι
Εξωτερικές Πηγές
Ιστορία
Επιστήμη
Νεολαία
Τεχνολογία
Βιβλιοφάγος
Αθλητισμός
Κινηματογράφος
Διαχείριση
Επιχειρηματικότητα
Εκλογές 2014
Ανεκδοτολογίες
Παράδοση
Διηγήματα
Καταγγελίες
Ορθομαγειρέματα
Ποίηση
Σύντομο ανέκδοτο
Εθελοντισμός
Racing
Αγροτική Ζωή
Videogames
Εκλογές 2019
13.2.13
Και τώρα κάτι εντελώς διαφορετικό….
Η λέξη «τροµοκρατία» είναι ξανά της… µόδας.
Οι σφαίρες στο γραφείο του πρωθυπουργού, η βόµβα στο
Mall, η προκήρυξη.
Μια προκήρυξη, µέσω της οποίας η Σύµπραξη των αναρχικών
Οργανώσεων Άγρια Ελευθερία και Υποκινητές Κοινωνικών Εκρήξεων δεν παραλείπει να
εκφράσει την αλληλεγγύη της στον -έγκλειστο επί 11 χρόνια- «αµετανόητο αντάρτη της
17Ν», όπως οι ίδιοι τον χαρακτηρίζουν, ∆ηµήτρη
Κουφοντίνα.
Τι τους λέει, όµως, µε τη σειρά του, ο ∆ηµήτρης Κουφοντίνας;
Ο «Λουκάς» της 17 Νοέµβρη, της οργάνωσης που σηµάδεψε όσο
καµία άλλη τη µεταπολιτευτική ιστορία της Ελλάδας, µιλάει στο ΧΩΝΙ.
Και τα όσα λέει θα συζητηθούν πολύ. Τρία σηµεία
ξεχωρίζουν, όµως, µε την πρώτη µατιά:
1.Πιστεύει ότι η κοινωνία δεν έχει πει την τελευταία της λέξη. Η σηµερινή σιωπή της είναι γκαστρωµένη και κανείς δε µπορεί να προβλέψει πότε η απέραντη οργή θα εκραγεί ιαµατικά.
2.∆εν αντιµετωπίζει όµοια τις ενέργειες στο πρωθυπουργικό γραφείο και στο Mall. Το χτύπηµα στη Συγγρού µιλάει από µόνο του, λέει.
1.Πιστεύει ότι η κοινωνία δεν έχει πει την τελευταία της λέξη. Η σηµερινή σιωπή της είναι γκαστρωµένη και κανείς δε µπορεί να προβλέψει πότε η απέραντη οργή θα εκραγεί ιαµατικά.
2.∆εν αντιµετωπίζει όµοια τις ενέργειες στο πρωθυπουργικό γραφείο και στο Mall. Το χτύπηµα στη Συγγρού µιλάει από µόνο του, λέει.
Για το Mall, επισηµαίνει µεν ότι «το κράτος παρανοµεί και
µια επαναστατική οργάνωση αποδίδει ∆ικαιοσύνη», αλλά δεν αφήνει την ευκαιρία να
σχολιάσει -προφανώς σε αντιδιαστολή µε την προηγούµενη απάντηση- ότι οι
δυναµικές ενέργειες θα πρέπει όσο το δυνατόν να µιλάνε από µόνες τους.
3.Τον απασχολεί ιδιαίτερα πώς θα κινητοποιηθεί ο εργαζόµενος λαός και η νεολαία. Στο πλαίσιο αυτό, επισηµαίνει ότι η σκέψη που δοκιµάστηκε στο αντάρτικο πόλης, από το οποίο προέρχεται, ήταν ότι «η ένοπλη δράση γεννά επαναστατική συνείδηση στην κοινωνία». Αυτή είναι η συζήτηση που πρέπει να γίνει.
3.Τον απασχολεί ιδιαίτερα πώς θα κινητοποιηθεί ο εργαζόµενος λαός και η νεολαία. Στο πλαίσιο αυτό, επισηµαίνει ότι η σκέψη που δοκιµάστηκε στο αντάρτικο πόλης, από το οποίο προέρχεται, ήταν ότι «η ένοπλη δράση γεννά επαναστατική συνείδηση στην κοινωνία». Αυτή είναι η συζήτηση που πρέπει να γίνει.
Και ας τρώγομεν πέτρες…
«Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης», με άλλα λόγια
ένας είναι ο καλύτερος οιωνός, νʼ αγωνιζόμαστε για την πατρίδα μας, είναι η φράση του
Ομήρου στην Ηλιάδα.
Εν έτη 2013 τόσο η πολιτική ηγεσία της χώρας μας όσο και
η κοινωνία επικεντρώνεται ως επί το πλείστον σε ζητήματα οικονομικής φύσεως.
Σαφώς, η εθνική οικονομία αποτελεί ένα από τα βασικότερα
θεμέλια της ύπαρξης μας ως χώρας, ως Έθνους.
Όμως δεν πρέπει να αμελούμε έναν άλλον κρίσιμο τομέα για
την ύπαρξη μιας χώρας, που είναι η ασφάλεια του από τις εξωτερικές απειλές.
Και τούτες οι απειλές καραδοκούν όσοι και εάν ορισμένοι
κύκλοι της αριστεράς προσπαθούν να μας πείσουν πως δεν συντρέχουν λόγοι ύπαρξης
ισχυρών ενόπλων δυνάμεων.
Επιτέλους, η «αρκουδιάρα» αναπαύεται εν ειρήνη!
Θα σας παρουσιάσουμε την ιστορία της πιο άσχημης γυναίκας
που έζησε ποτέ (όχι δεν είναι η Ζωζώ), και η οποία επιτέλους αναπαύεται εν ειρήνη,
153 χρόνια μετά τον θάνατό της.
Η Julia Pastrana γεννήθηκε το
1834 στο Μεξικό με μια γενετική πάθηση,
εξαιτίας της οποίας το πρόσωπο της καλύπτονταν από πυκνή γενειάδα, σε σημείο ώστε
ο σύζυγός της (και ατζέντης της) Theodore Lent να την αποκαλεί «γυναίκα αρκούδα»
ή «αρκουδιάρα».
Είναι επιταγή του σύμπαντος…
Ένα από τα ωραία της Ελλάδας είναι ότι έχουμε πραγματικά
πλέρια δημοκρατία.
Και εξαιτίας αυτής της δημοκρατίας, και της πολυφωνίας, δίνεται
βήμα σε κάθε έναν να πει τη γνώμη του, και να εκφράσει τους προβληματισμούς
του.
Δεν είμαστε δηλαδή σαν τους χαχόληδες τους ξένους, όπου
για να προσκληθεί κάποιος σε κάποιο πάνελ, ή για να γράψει κάποιο άρθρο, ή κάποιο
βιβλίο θα πρέπει να είναι ειδικός.
Στα καθ’ ημάς, οι ειδικοί (καθηγητές πανεπιστημίου, κλπ)
ασχολούνται με άλλα. Πιο σοβαρά.
Η τυραννία της ουτοπίας!
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η μισή Ελλάδα έχει στραφεί
πλέον σε κόμματα «ουτοπικά», σε σχηματισμούς, δηλαδή, που υπόσχονται άμεσες και
συνολικές λύσεις σε όλα μας τα προβλήματα, συλλογικά και μη, καθώς και
επίγειους παραδείσους, «ένθα ουκ έστι πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός, αλλά ζωή
ατελεύτητος».
Για το ΚΚΕ, η ουτοπία αυτή είναι η «Δικτατορία του
Προλεταριάτου», όπου το προλεταριάτο έχει φυσικά εκχωρήσει την ευθύνη της
διαχείρισης της δικτατορίας στην Κεντρική Επιτροπή του «Κόμματος».
Για τη Χρυσή Αυγή, καθώς και για άλλους σχηματισμούς που
συμμερίζονται πολλές από τις απόψεις της, αλλά ντρέπονται να το παραδεχθούν, η
Τελική Λύση είναι η «κοινωνία των καθαρόαιμων», με το «ελληνόμετρο» φυσικά να
βρίσκεται υπό τον έλεγχο των φουσκωτών μελών του «Λαϊκού Συνδέσμου».
Έξω από το κοινοβούλιο, αυξάνονται και πληθύνονται οι
επαναστάτες του γλυκού νερού, οι οποίοι, οπλισμένοι με καλάσνικοφ και τα λεφτά
της μαμάς τους, ονειρεύονται τη μετάβαση στην τέλεια κοινωνία, διά της
δολοφονίας διαφωνούντων και «αμάχων».
Σας αρέσουν τα άλογα;
Ανακλήθηκαν με προτροπή του ΕΦΕΤ δύο προϊόντα της
Carrefour που κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα και είχαν παρασκευαστεί από τη γαλλική
εταιρεία Comigel, που πρωταγωνιστεί στο σκάνδαλο με το βοδινό κρέας στο οποίο
ανιχνεύθηκε DNA αλόγου
«Καλπάζουν» τα άλογα και στην ελληνική διατροφική
αλυσίδα.
Το σκάνδαλο με τα κατεψυγμένα γεύματα με μοσχαρίσιο
κρέας, στα οποία ανιχνεύτηκε DNA αλόγου έφτασε και στη χώρα μας, με την
εταιρεία Μαρινόπουλος να προχωρά χθες, μετά από προτροπή του ΕΦΕΤ, σε
προληπτική ανάκληση δύο προϊόντων με την εμπορική ονομασία «ΛΑΖΑΝΙΑ ΜΠΟΛΟΝΕΖ
CARREFOUR 1 ΚΙΛΟΥ» και «ΚΑΝΕΛΟΝΙΑ ΜΠΟΛΟΝΕΖ CARREFOUR 600 ΓΡ.».
Η καινοτομία και η επιχειρηματικότητα είναι οι μόνες λύσεις.
Αν αναζητήσουμε μιαν ακτίδα φωτός στη σημερινή ζοφερή
ελληνική πραγματικότητα, είναι ότι οι αυταπάτες μας αναφορικά με το παραγωγικό
μοντέλο της Ελλάδας βαίνουν προς το τέλος τους.
Καθώς το κράτος δεν μπορεί πια να αποτελεί τον μεγάλο
πελάτη του ιδιωτικού τομέα, η στρατηγική των στενών σχέσεων με τους πολιτικούς
και τα κόμματα ως βασικό στοιχείο του επιχειρηματικού μοντέλου έχει (ευτυχώς)
εκλείψει.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)