Και ας τρώγομεν πέτρες…

«Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης», με άλλα λόγια ένας είναι ο καλύτερος οιωνός, νʼ αγωνιζόμαστε για την πατρίδα μας, είναι η φράση του Ομήρου στην Ηλιάδα.

 

Εν έτη 2013 τόσο η πολιτική ηγεσία της χώρας μας όσο και η κοινωνία επικεντρώνεται ως επί το πλείστον σε ζητήματα οικονομικής φύσεως.

Σαφώς, η εθνική οικονομία αποτελεί ένα από τα βασικότερα θεμέλια της ύπαρξης μας ως χώρας, ως Έθνους.

Όμως δεν πρέπει να αμελούμε έναν άλλον κρίσιμο τομέα για την ύπαρξη μιας χώρας, που είναι η ασφάλεια του από τις εξωτερικές απειλές.

Και τούτες οι απειλές καραδοκούν όσοι και εάν ορισμένοι κύκλοι της αριστεράς προσπαθούν να μας πείσουν πως δεν συντρέχουν λόγοι ύπαρξης ισχυρών ενόπλων δυνάμεων.

Τα δύο βασικά τους επιχειρήματα είναι πως οι Ένοπλες Δυνάμεις (Ε.Δ) ευθύνονται για την σημερινή οικονομική κατάντια εξαιτίας των δαπανηρών εξοπλιστικών προγραμμάτων ενώ το δεύτερο επιχείρημα τους είναι η απειλή της εναντίον δημοκρατίας και του πολιτεύματος. Και τα δύο επιχειρήματα είναι μετέωρα και δεν στηρίζονται σε κανένα αποδεκτό στοιχείο παρά μόνον σε συνωμοσιολογίες εκτός πραγματικότητας. 

Το πρώτο όμως που πρέπει να αποδομήσουμε είναι η ευθύνη των εξοπλιστικών προγραμμάτων εις βάρος της οικονομίας και κατʼ επέκταση του προϋπολογισμού.

Η κρίση των Ιμίων το 1996, ήταν αδιαμφισβήτητα μια Εθνική Τραγωδία.

Έκτοτε, η (τότε) κυβέρνηση ορθά αποφάσισε να ενισχύσει τις Ε.Δ. δρομολογώντας σειρά από εξοπλιστικά προγράμματα για τους τρείς κλάδους.

Το ποσό που δαπανήθηκε από το 1996 έως το 2004, αντιστοιχεί σε 23,6 δισεκατομμύρια ευρώ ένα ποσό διόλου ευκαταφρόνητο.

Από το 2005 μέχρι σήμερα δεν έχει αγοραστεί ούτε βίδα, ενώ πλέον οι ΕΔ έχουν περικόψει δραματικά την εκπαίδευση τους και γενικότερα έχουν υποβαθμιστεί.

Και αυτό διότι πολύ απλά ένας στρατός για να δουλέψει θέλει χρήμα.

Αν δεχθούμε πως το χρέος μας είναι περίπου 350 δισεκατομμύρια οι εξοπλισμοί ευθύνονται κατά 7,18%.

Σήμερα, η χώρα μας δαπανά 0,0% ενώ από το 2005 μέχρι σήμερα τα ποσά ήταν της τάξης του 0,5% και λιγότερο και αυτά τα χρήματα πήγαιναν σε αποπληρωμές παλαιότερων προγραμμάτων.

Το συμπέρασμα λοιπόν είναι πως οι Ε.Δ δεν ευθύνονται για το σημερινό αδιέξοδο. Σαφώς και υπήρξαν υπερτιμολογήσεις, ασφαλώς συγκεκριμένοι πολιτικοί πλούτισαν, βεβαίως το Υπουργείο Άμυνας ήταν ένα φιλέτο για «μαύρα» χρήματα.  

Σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα «Todayʼs Zaman» τα κονδύλια που κατανέμονται στο υπουργείο Άμυνας της Τουρκίας και άλλους θεσμούς της χώρας που ασχολούνται με την ασφάλεια και την τήρηση της τάξης και του νόμου (συμπεριλαμβάνεται η Στρατοχωροφυλακή και οι μυστικές υπηρεσίες) κυμαίνονται περί τα 39 δισεκατομμύρια δολάρια, το 11,1% του συνολικού προϋπολογισμού του έτους!!! 

Η Τουρκία υλοποιεί εκατοντάδες εξοπλιστικά προγράμματα δεκάδες από τα οποία ανατρέπουν τον συσχετισμό δυνάμεων στην Θράκη, στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο.

Συνεπώς, μόνον αμοιβαία μείωση εξοπλισμών δεν υπήρξε όπως υποστήριζαν πολιτικοί κύκλοι εντός των τειχών.

Την ίδια στιγμή η Ελλάδα να έχει επιβάλλει ένα ιδιότυπο αυτοεμπάργκο που μικρή σχέση έχει με την οικονομική κρίση, αφού μεταξύ 2005-2010 δεν υπήρχε καν η δικαιολογία της οικονομικής κρίσης. Μέσα στα επόμενα χρόνια η Τουρκία θα δαπανά δεκάδες δις ετησίως για εξοπλιστικά προγράμματα.

Η κυβέρνηση Ερντογάν δεν σέβεται το διεθνές δίκαιο.

Δεν έχει άρει τις απειλές περί casus belli, εκστομίζει συνεχώς απειλές ενώ καθημερινά τα τουρκικά αεροσκάφη και πλοία παραβιάζουν τα χωρικά ύδατα και τον εναέριο χώρο.

Σε όλα αυτά, η απάντηση της Ελλάδας είναι επιπλέον περικοπές στην άμυνα, η θετική βούληση για την είσοδο της Τουρκίας στην Ε.Ε. Μακάρι η πατρίδα μας να συνόρευε με το Βέλγιο, την Ανδόρα, το Λουξεμβούργο.

Όμως αυτό δεν γίνεται. Έχουμε έναν αρπακτικό γείτονα που καραδοκεί.

Δίχως τα σύνορα να είναι διασφαλισμένα δεν μπορεί να υπάρξει καμία κοινωνική ευημερία, καμία πρόοδος όσο ο «γείτονας» σου σε απειλεί αν ασκήσεις τα νόμιμα δικαιώματα σου και προχωρήσεις σε ανακήρυξη Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης.

Η πολιτεία οφείλει να σέβεται τις Ε.Δ και να τις υποστηρίζει πρώτα ηθικά και έπειτα έμπρακτα δίνοντας σε αυτές τα κατάλληλα «εφόδια».

Ούτε η Ε.Ε ούτε το ΝΑΤΟ ούτε κανείς άλλος δεν εγγυάται την ασφάλεια μας αν από μόνοι μας δεν είμαστε ικανοί για το αυτονόητο, να μπορούμε δηλαδή να προστατέψουμε το σπίτι μας.

Η Ελλάδα οφείλει να διατηρεί ισχυρές, ποιοτικότερες του αντιπάλου δυνάμεις άρτια εκπαιδευμένες, σύγχρονα εξοπλισμένες και με υψηλό φρόνημα. Οι οικονομικές κρίσεις όπως δείχνει η ιστορία της χώρας μας έρχονται και παρέρχονται, αν όμως απολέσουμε έστω και μια σπιθαμή ελληνικής γης τότε θα πρέπει να χυθεί αίμα για να το πάρουμε πίσω.

Δεν είναι τα πάντα το χρήμα, ας πάψει να μας ενδιαφέρει μόνον η τσέπη μας, η συντεχνία μας.

Όπως είχε πεί και ο Γέρος του Μοριά, ο θρυλικός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης «την Ελλάδα θέλομεν και ας τρώγομεν Πέτρες».

Γιάννης Νικήτας