China Girl...

Iggy Pop

«Έχουμε πόλεμο..»

Νύχτα Σαββάτου προς Κυριακή (26-27)
Κατά τη μία μού τηλεφώνησαν την είδηση του «Στέφανι»: Μια συμμορία ελληνική μπήκε στο αλβανικό έδαφος και χτυπήθηκε με τους Ιταλούς κατά τα μέρη της Βίγλιστας.

Δύο μπόμπες στην κατοικία του Ιταλού διοικητή στους Αγίους Σαράντα.

Οι δράστες, λένε οι Ιταλοί, είναι Έλληνες ή 'Αγγλοι κατάσκοποι.

Ο Νικολούδης είναι στην ιταλική πρεσβεία που έχει δεξίωση, ύστερα από την πρεμιέρα μιας όπερας του Πουτσίνι (Puccini) στο «Βασιλικό».

Είπα να τον ειδοποιήσουν αμέσως.

Οι διαψεύσεις βγήκαν τη νύχτα, καθαρές και ξάστερες.

Ο Νικολούδης μου διηγήθηκε πως ο ίδιος ο σινιόρ Γκράτσι (Grazzi) τον οδήγησε στο τηλέφωνο, και, όταν τέλειωσε, τον ρώτησε: «Mauvaises nouvelles?»

Τ' αποκρίθηκε: «Rien d' extraordinaire», κι έφυγε μετά πέντε λεπτά για να πάει στον πρόεδρο…
 

Λάκης εναντίον Σταύρου…

Με αφορμή την οξύτατη (χιουμοριστική το λέμε τώρα) επίθεση που υπέστη ο Σταύρος Θεοδωράκης από τον Λάκη Λαζόπουλο μέσα από το τηλεοπτικό κανάλι όπου εργάζεται ο διασκεδαστής της απελπισίας μας Λάκης, βρίσκω και εγώ την ευκαιρία να πω την άποψη μου και για τον Σταύρο Θεοδωράκη και το «Ποτάμι» και για τον Λάκη Λαζόπουλο με το πολύ ταλέντο και τις κατά καιρούς εκκωφαντικές κραυγές του προς πάσα κατεύθυνση που φέρνει τηλεθέαση, αρνητικά ή θετικά.

Ο Λαζόπουλος είναι επαγγελματίας διασκεδαστής και βιοπορίζεται από αυτό, πράγμα απόλυτα σεβαστό και κατά καιρούς και πάρα πολύ ευχάριστο –όταν περνάει περιόδους έμπνευσης και γεννάει καινούργια πράγματα, ήρωες, αντιήρωες, ευρήματα και άλλα πολλά…

Βαλκάνια...

Την Πρωτομαγιά του 1995, υπό συνθήκες ελαφρώς κωμικοτραγικές, βρέθηκα να διασχίζω το Λουξεμβούργο μέσα σε ένα ταξί παρέα, απρόβλεπτα και εξ ανάγκης, με τον (αλβανό συγγραφέα) Ισμαήλ Κανταρέ.

Επιστρέφαμε από ένα λογοτεχνικό φεστιβάλ, όπου για λόγους μάλλον αστείους η γνωριμία μας δεν είχε εξελιχθεί πολύ φιλικά.

Γι' αυτό, όταν λέω ότι το αναγκαστικό στρίμωγμά μας σε ένα ταξί έγινε υπό κωμικοτραγικές συνθήκες, εννοώ τις ιδιωτικές.

Οι άλλες, οι γενικότερες, δεν είχαν τίποτα το κωμικό.

Ηταν ζοφερές…

Το Κομπάνι και η Κύπρος…

Λίγοι έχουν αντιληφθεί και έχουν σχολιάσει τον συσχετισμό των γεγονότων στο Κομπάνι με τη νέα τουρκική επίθεση -γιατί επίθεση είναι- στην κυπριακή ΑΟΖ.

Η γενναιότητα των Κούρδων πατριωτών είναι αδιαμφισβήτητη.

Υπογραμμίστε ότι αμερικανικά μαχητικά προσφέρουν αεροπορική στήριξη, βομβαρδίζοντας επίμονα τους πολιορκητές τζιχαντιστές, και αμερικανικά μεταγωγικά ρίχνουν με αλεξίπτωτα πυρομαχικά, όπλα, τρόφιμα και φάρμακα στους Κούρδους μαχητές των δυνάμεων αυτοάμυνας της μαρτυρικής πόλης.

Οι σκληροτράχηλοι αυτοί πολεμιστές, τους οποίους στηρίζει η πολεμική μηχανή της υπερδύναμης, ανήκουν ιδεολογικά και οργανωτικά στο YPG, «προέκταση» του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος, του ΡΚΚ, του μαχητικού μαρξιστικού και πατριωτικού κόμματος, που ίδρυσαν ο έγκλειστος του Ιμραλί, ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν, και λίγοι σύντροφοί του το 1978.

Ο συνεπής ιδεολόγος κος Μυλόπουλος!

Το θράσος ορισμένες φορές δεν έχει όρια.

Παλιότερα, για παράδειγμα, υπήρχαν υπουργοί Παιδείας που έστελναν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία και ιδιωτικά ξένα πανεπιστήμια, αλλά κατά τα άλλα κατακεραύνωναν κάθε τι το ιδιωτικό.

Το ίδιο έκαναν κι αρχηγοί αριστερών κομμάτων, για τα οποία η ιδιωτική πρωτοβουλία είναι κάτι σαν τον βελζεβούλ.

Αλλά αυτό που συμβαίνει σήμερα με κάποιους ακαδημαϊκούς δασκάλους υπερβαίνει κάθε όριο.

Όπως με τον πρώην πασόκο και νυν συριζαίο πρώην πρύτανη του Αριστοτελείου Γιάννη Μυλόπουλο, ο οποίος πρωταγωνίστησε σε πρόσφατο άρθρο μου.

Αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ ότι ο άνθρωπος διαθέτει τέτοια απίστευτα όρια υποκρισίας και θρασύτητας...

Επιτέλους τέλος στην ασυδοσία των συνδικαλιστών…

Στην αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου μετά από 32 χρόνια είναι έτοιμη να προχωρήσει η κυβέρνηση, επανεξετάζοντας όλα τα συνδικαλιστικά προνόμια, την αλλαγή του τρόπου προκήρυξης των απεργιών αλλά και τη διασφάλιση της διαφάνειας στη χρηματοδότηση των συνδικάτων.

Σύμφωνα με την εφημερίδα «Έθνος», ενδεικτικό του νέου πλαισίου -που θα τεθεί προς συζήτηση ώστε να υπάρξει η μέγιστη δυνατή συναίνεση- είναι πως οι συνδικαλιστές για να απουσιάζουν πάνω από επτά ημέρες από την εργασία τους θα πρέπει να παίρνουν άδεια από ειδική επιτροπή.

Στην επιτροπή θα μετέχουν και εκπρόσωποι των εργοδοτών, ενώ θα μπορεί για συγκεκριμένους λόγους να απολύεται συνδικαλιστής ή να μετατίθεται αν με την απουσία του δημιουργεί προβλήματα στη λειτουργία της εταιρείας…