Kangna...

Fareed Ayaz & Abu Muhammed

Ο Αλέξης Τσίπρας και το πολιτικό μάρκετινγκ…

Οι επιδόσεις του είναι απίθανες, από κάθε άποψη. Το 2009 ηγείται ενός κομματικού συνοθυλεύματος ακροαριστερών, παλαιοκομμουνιστών και άλλων πολιτικών καιροσκόπων, το οποίο στις βουλευτικές εκλογές του Οκτωβρίου μετά βίας μπαίνει στην Βουλή με ποσοστό 4% και κάτι. Το 2010 ξεκινά η μνημονιακή περιπέτεια της χώρας και το κυβερνών ΠΑΣΟΚ, που με έωλα συνθήματα είχε αναρριχηθεί στην εξουσία, αρχίζει να καταρρέει. 

Σαν τα ποντίκια, οι τριτοκοσμικοί λαϊκιστές του «Κινήματος» εγκαταλείπουν το πλοίο και ουσιαστικά είναι πολιτικά άστεγοι. Άλλοι προσπαθούν να ιδρύσουν δικό τους κόμμα (Ν. Κατσέλη, Χ. Καστανίδης) και οι πιο αδίστακτοι προσχωρούν το 2012 στον Σύριζα. Ανοίγουν έτσι στον Αλ. Τσίπρα τον δρόμο προς την εξουσία, δεδομένου ότι ένα κομμάτι της φιλοευρωπαϊκής κεντροαριστεράς εκπροσωπείται από το πολιτικό σχήμα του Φώτη Κουβέλη, που στην συνέχεια ο ίδιος κατέστρεψε…

Λίγη τσίπα κε Τσίπρα…

Είδα τις καινούργιες ανακοινώσεις για την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών για τους ελευθεροεπαγγελματίες, αυτούς με τα μπλοκάκια κλπ που φτάνουν το +32% επιπλέον των σημερινών εισφορών, από το 2018. Θα δώσουν μια έκπτωση για το 2018 στο 15%, αλλά μετά τίποτα.

Ας τα δούμε με απλά λόγια: έχουμε μια Κυβέρνηση που διορίζει ως Διευθύνοντες Συμβούλους, προπονητές σκάκι, που ημιμαθείς τους διορίζει συμβούλους του Πρωθυπουργού, που ερωμένες και εραστές οι οποίοι δεν έχουν καμιά δουλειά κάνει ποτέ, τους βάζει συμβούλους σε υπουργούς και βουλευτές. Που έχει τοποθετήσει σε θέσεις Διευθυνόντων κάποιους που στην αξιολόγηση από την προηγούμενη εργασία τους έχουν "μέτριος/α" αλλά είναι άριστοι για Διευθύνοντες σε ΔΕΚΟ της Κυβέρνησης ΣΑΝΕΛ...

Περί Σπαλιάρα…

Το φετινό σαρβάιβορ, σε αντίθεση με τα παλιά (που οι περισσότεροι σημερινοί νέοι δεν πρόλαβαν καν) έχει να παρουσιάσει μια ολόκληρη σειρά από πραγματικά «ενδιαφέροντες» νεοελληνικούς χαρακτήρες, συν μια δυο καρικατούρες, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον «ράπερ» Μπο, την Λάουρα, και κυρίως τον attention whore μάνατζερ ράγκμπι(;) τον μαϊντανό των πάνελς, τον Μπαρουφάκη δηλαδή του Αγίου Δομίνικου, που όχι μόνο έμαθε στους Έλληνες την ύπαρξη του αθλήματος αυτού, αλλά δημιούργησε και μόδα τόσο με την αμφίεσή του, όσο και με το γλαφυρό στυλάκι του δολοπλόκου χαρακτήρα του. Χώρια τα σάιτς, οι ομάδες,  και οι σελίδες στο ΦΒ, που ξεπήδησαν κατά δεκάδες από τους τρελαμένους οπαδούς του.

Δυστυχώς όμως η χώρα μας δεν είναι ακόμη έτοιμη για τέτοιου είδους sui generis γκραν περσόνες, οπότε ο ραδιούργος μάνατζερ «εξεδιώχθη» από το κοινό με την πρώτη ευκαιρία, περιοριζόμενος σε τουρνέ (αρπαχτές) στην επαρχία για σέλφις επί πληρωμή (όπως άλλωστε εξεδιώχθη με συνοπτικές διαδικασίες από την κυβέρνηση και ο Μπαρουφάκης), αφήνοντας το πεδίο ανοικτό σε άλλου τύπου «σουπιές» στυλ Γιακουμή, Στέλιου, Ορέστη, και της αρχιέρειας της υπόγειας λοβιτούρας, την μονίμως κακιασμένη  Βαλαβάναινα, που έπαψε πια να ζωγραφίζει καρδούλες στην άμμο για τον αγαπημένο της, και αν πιστέψω τους κακόβουλους του ΦΒ, το μόνο που σκέφτεται τώρα είναι τα μωρουδιακά στο ΤΖΑΜΠΟ…

Το χαρτί του Τσαουσέσκου…

Τ​​η δεκαετία του ’80 υπήρξα μέλος, και εγώ, της ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος, της πολιτικής νεολαίας του ΚΚΕ Εσωτερικού. Λίγο το κλίμα της εποχής, λίγο οι οικογενειακές αξίες και η ορμητική εφηβεία με ώθησαν να ενταχθώ στον «Ρήγα». Μάλλον τυχαία βρέθηκα εκεί. Θα μπορούσα να είχα καταλήξει σε οποιαδήποτε αριστερή οργάνωση της εποχής εκείνης, δεν πολυκαταλάβαινα, εξάλλου, τις διαφορές.

Για το ΚΚΕ ήξερα, βέβαια, πως ήταν σταλινικό, και καθώς είχα επηρεαστεί από τις εικόνες της διαμαρτυρόμενης Πολωνίας, της «Αλληλεγγύης» και του Λεχ Βαλέσα, μου ήταν λίγο δύσκολο να κάνω το βήμα προς τα εκεί. Εξάλλου, παιδί μικροαστικής οικογένειας της Θεσσαλονίκης με πατέρα σοσιαλδημοκράτη, ήταν για μένα και αισθητικά, το ΚΚΕ, ένα απόμακρο κόμμα, παρόλο που το υπόλοιπο της οικογένειας από την πλευρά του πατέρα μου ήταν κομμουνιστές. Οι αριστεριστές πάλι δεν δραστηριοποιούνταν στα σχολεία ενώ οι αναρχικοί ήταν πολύ βίαιοι για τα γούστα μου. Για το ΠΑΣΟΚ δεν το συζητούσα, κάπως έπρεπε να εξεγερθώ ενάντια στον πατέρα μου…

Πόσο πήγε ο λογαριασμός της… ανοησίας μας;

Το ψέμα και ο λαϊκισμός στοιχίζουν σε όλους και περισσότερο στους αφελείς… Αποδεδειγμένα, το αριστερό αφήγημα κατάφερε το… ακατόρθωτο: να φτωχοποιήσει τάχιστα τη μεσαία τάξη, να γονατίσει υπέρμετρα τους αδύναμους και να κονιορτοποιήσει πλήρως τους πένητες οδηγώντας τους σε κοινωνικό θάνατο!

Η χώρα μας οδεύει πλέον σε ένα νέο μνημόνιο το οποίο θα μας πάρει καινούρια… μέτρα έως το 2020. Η μείωση των συντάξεων το 2019 και του αφορολόγητου το 2020 θα δώσουν τη χαριστική βολή σε εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά που αυτή τη στιγμή ασφυκτιούν πριν καν μάλιστα δοκιμάσουν τη… γλύκα από τα νέα μέτρα. Το ίδιο θα ισχύσει και για χιλιάδες επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες…