Πάει κι αυτό.
Στην «προεδρολογία» και στην «ονοματολογία» αναφέρομαι, στις οποίες έβαλε αιφνιδιαστικό
τέλος χθες βράδυ ο Κυριάκος, προτείνοντας μια γυναίκα για το ανώτατο αξίωμα της
χώρας.
Μια καλή επιλογή θα έλεγα, αν οι καιροί ήταν διαφορετικοί.
Μια επιλογή που ίσως θα ταίριαζε σε άλλες εποχές, ανώδυνες, όπως τότε που η
Ελλάδα προχωρούσε μπροστά, με το ευρωκύπελλο, τους Ολυμπιακούς, τα άπειρα
δάνεια, τις Καγιέν, τα Κοχίμπας, την ανάπτυξη, κλπ. κλπ.
Τότε που οι ουρανοί φαίνονταν δικοί μας, το χρήμα (μαύρο και μη) έρρεε
ανεξέλεγκτα, και που ο τελευταίος Μήτσος από τον Δενδροπόταμο είχε καινούργια
μπέμπα (με 72 δόσεις), και «πάγαινε» ταξίδι του μέλιτος στο Μπαλί…
Τότε που όλα ήταν μερβεγιέ.
Σήμερα όμως, με
όλους τους κινδύνους που περάσαμε, με όλα τα χαστούκια που φάγαμε, και με όλες τις απειλές που δεχόμαστε από
παντού, η εν λόγω επιλογή μοιάζει άκαιρη.
Μοιάζει εκτός τόπου και χρόνου… τζούφια…
