Caterpillar...

The Cure

Η Ρωξάνη, ο Βρασίδας, και ο Σύριζα…

Εδώ και μερικές μέρες, η είδηση για τις ανασκαφικές εξελίξεις στη περιοχή της Αμφίπολης, άρχισε δειλά δειλά να κάνει την εμφάνισή της σε διάφορα σάιτς και μπλογκς.

Κάποιοι που ασχολούνται πιο συστηματικά με το ζήτημα, επέδειξαν το ενδιαφέρον τους, προσπαθώντας να ενημερώσουν και τους υπόλοιπους, που περισσότερο τους καίει το θέμα του ΕΝΦΙΑ, οι μεταγραφές του Ολυμπιακού, ή ο θάνατος του τάδε ηθοποιού.

Περί Αμφίπολης…

"Είμαστε πολύ χαρούμενοι γιατί αυτή τη στιγμή είμαστε εσωτερικά του περιβόλου, μπροστά σε έναν τάφο καταπληκτικό" δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η υπεύθυνη της ανασκαφής στην αρχαία Αμφίπολη, αρχαιολόγος Κατερίνα Περιστέρη.

"Όπως ενημερωθήκατε υπάρχουν στην είσοδο του τάφου δύο Σφίγγες ολόγλυφες, ύψους δύο μέτρων. Ο ταφικός περίβολος των 497 μέτρων, με τον λέοντα στην κορυφή, ύψους 30 μέτρων, μας αθροίζει την ύπαρξη ενός θεαματικού ταφικού μνημείου που έχει στην πρόσοψη δύο Σφίγγες, που χρονολογούνται από το 325 έως το 300 π.Χ." τόνισε η κ. Περιστέρη και πρόσθεσε:

"Μας ενδιαφέρει άμεσα να προχωρήσουμε στο εσωτερικό του τάφου. Επειδή η αρχαιολογική σκαπάνη έχει το δικό της χρονοδιάγραμμα δεν μπορούμε να ξέρουμε ακριβώς πότε θα εισέλθουμε στον τάφο".

Φασίστες στον καθρέφτη (Μέρος 2)

 Aν αναλύσει κανείς τις ιδεολογίες, ακόμα και τις πιο εχθρικές μεταξύ τους, θα συμπεράνει, χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, ότι έχουν κοινά σημεία κι ότι άνθρωποι με πολύ διαφορετικές αντιλήψεις και αφετηρίες καταλήγουν συχνά σε παρόμοιες θέσεις και μορφές συμπεριφοράς.

Για παράδειγμα, μια από τις σύγχρονες θέσεις μιας μερίδας των συντηρητικών στις ΗΠΑ είναι ο απομονωτισμός, η μη επέμβαση στα εσωτερικά άλλων χωρών το ίδιο, φυσικά, πρεσβεύει και η αμερικανική αριστερά αν και τίθεται υπέρ της ανθρωπιστικής βοήθειας (κι εδώ, βεβαίως, τα πράγματα περιπλέκονται).

Πολιτισμική κόπωση…

Ο Νταβίντ Γκρόσμαν στον τελευταίο πόλεμο του Ισραήλ με τον Λίβανο έχασε τον γιο του.

Μετά έγραψε το αριστούργημά του, στα ελληνικά έχει μεταφραστεί ως «Στο Τέλος της γης» (μτφρ. Λουίζα Μιζάν, εκδ. Καστανιώτη).

Τον είχα συναντήσει στη Διεθνή έκθεση βιβλίου Θεσσαλονίκης το 2011, ήταν η πρώτη χρονιά που είχαμε αρχίσει να το παίρνουμε απόφαση πως η κρίση δεν ήταν παροδική, όπως πιστέψαμε στην αρχή, η ατμόσφαιρα έγερνε μάλλον προς τη βαριά απαισιοδοξία, κατάσταση γνώριμη και οικεία για ομήγυρη συγγραφέων, και εκείνος μεταξύ τυρού και αχλαδίου με είχε ρωτήσει ποιος ήταν ο εχθρός που μας οδήγησε σ’ αυτό το σημείο…

Σοσιαλισμός και ηθική…

Επί σοβιετικού μπλοκ κυκλοφορούσε ένα ανέκδοτο: «Στον καπιταλισμό υπάρχει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ενώ στον κομμουνισμό συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο!».

Στην πραγματικότητα τα νέα ερευνητικά δεδομένα φανερώνουν ότι το σοβιετικό σύστημα όχι μόνον ενέπνευσε τον σαρκασμό, αλλά υπέθαλψε και την απάτη. Τουλάχιστον, στην Ανατολική Γερμανία ο κομμουνισμός φαίνεται πως είχε ευνοήσει την άρση των ηθικών αναστολών.