Series of Dreams...

Bob Dylan

Είναι πρότυπο ο Καραγκούνης;

 Δεν ήμουν πάντα γκρινιάρης. Κάποτε μου άρεσε πολύ το ποδόσφαιρο.

Έπαιζα κι εγώ (τερματοφύλακας, λόγω ύψους).

Θυμάμαι μάλιστα ένα καλοκαίρι που έκανα και σκληρή προετοιμασία με την ομάδα. Και στο γήπεδο πήγαινα αργότερα και πολλά πράγματα δεν με πείραζαν γύρω μου, γιατί ήμουν πιο μικρός και δεν καταλάβαινα (συμπεριφορές παικτών, δοσοληψίες παραγόντων, βρισιές στις κερκίδες)

Εδώ και πολλά χρόνια έχω πάψει να ασχολούμαι.

Παρακολουθώ σπάνια, κάποιους αγώνες του Champions League και την Εθνική. Βαρέθηκα να βλέπω βλοσυρές φάτσες του υποκόσμου, με πούρα στις κερκίδες και να ακούω «σοβαρές» συζητήσεις με «επιχειρήματα» τακτικής, ως υποκατάστατο πολιτικού διαλόγου.

Διαθεσιμότητα για κλάματα…

Στη Βραζιλία παίζουν ποδόσφαιρο αλλά στην Ελλάδα έχει χαθεί η μπάλα.

Εχουμε καταλάβει από τον ανασχηματισμό ότι έχουμε έναν - δύο υπουργούς για την Ευρώπη και τους υπολοίπους για τους ιθαγενείς στους οποίους, χωρίς δισταγμό, κουνάνε χάντρες και καθρεφτάκια για να τους σύρουν στις εκλογές, θαμπώνοντας μερικούς και κλείνοντας το μάτι σε άλλους.

Ο καθένας στην κυβέρνηση (πρόσωπο, κόμμα ή παράγοντας) κάνει του κεφαλιού του, δίνει υποσχέσεις, δεσμεύεται, χωρίς να υπολογίζει τους άλλους και κυρίως το εκάστοτε πρόβλημα.

Στο μεταξύ, οι ζωές των ανθρώπων που απολύονται ή μπαίνουν σε διαθεσιμότητα θυσιάζονται με αβάσταχτη ελαφρότητα στον βωμό του μικροκομματικού συμφέροντος ενώ θεσμοί, το συμφέρον και το μέλλον της χώρας εγκαταλείπονται στην τύχη τους (αλλά και στα άτσαλα, αλλοπρόσαλλα, πλην όμως υπομονετικά, χέρια του ΣΥΡΙΖΑ) με μόνη μέριμνα την παραμονή στην εξουσία…

Οι «άφθαρτοι» που λέγαμε….

Πολιτικός επιστήμονας, επικοινωνιολόγος του ΣΥΡΙΖΑ, εμπνευστής του «Πρώτη φορά Αριστερά» και του neaellada.gr, πρώην υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ, επιχειρηματίας πρώην διευθυντής Στρατηγικού Σχεδιασμού και Επικοινωνίας στην Επιτροπή Διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων «Αθήνα 2004»: Αυτές είναι ορισμένες από τις ιδιότητες του Δημήτρη Τζιώτη, ο οποίος βρίσκεται στη λίστα των 17 κατηγορουμένων για την απάτη με τις πλαστές εγγυητικές επιστολές που εκδίδονταν στο πλαίσιο της υποβολής προτάσεων ένταξης επιχειρηματικών σχεδίων στον αναπτυξιακό νόμο.

Οι επιστολές εκδίδονταν καταρχήν για λογαριασμό γραφείων του εξωτερικού και εν συνεχεία για λογαριασμό μεγάλων τραπεζών κυρίως από την Αγγλία, στο υπουργείο Ανάπτυξης.

Η υποκρισία της βαμμένης αλογοουράς…

Ε​​ίναι βέβαιο ότι ο Σάββας Ξηρός είναι δολοφόνος.

Η ενοχή του για τις δολοφονίες που διέπραξε δεν παραγράφεται για πολιτικούς, ανθρωπιστικούς ή άλλους λόγους.

Εξίσου βέβαιο, όμως, είναι ότι ο Σάββας Ξηρός είναι και ανάπηρος, εξαιτίας εκείνης της βόμβας που του έσκασε στα μούτρα.

Οσο και αν τον απεχθάνεται κάποιος, η μία ιδιότητά του σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί την άλλη: παραμένει και δολοφόνος και ανάπηρος.

Είτε μας αρέσει είτε όχι, ο πολιτισμός τον οποίον εκφράζουν οι θεσμοί μας αναγνωρίζει κάποιας μορφής επιείκεια σε έναν ανάπηρο δολοφόνο, έστω και αν πρόκειται για τον σιχαμερό και τρισάθλιο Ξηρό.

Κι άλλη κυβέρνηση μέσα στην….κυβέρνηση;

Απίστευτα πράγματα ή μάλλον παιδικές καταστάσεις, όπως εκείνες με το παιδάκι που θυμώνει όταν τα άλλα παιδιά προσπαθούν να παίξουν με το…παιχνίδι του, δείχνει η συμπεριφορά του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Ευάγγελου Βενιζέλου.

Μέσα του πρέπει να είναι βαθιά πληγωμένος για την έντονη κινητικότητα, τις πρωτοβουλίες και τις αλλεπάλληλες διπλωματικές επιτυχίες του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά.

Κι επειδή τα φώτα της δημοσιότητας και του διεθνούς ενδιαφέροντος στρέφονται-όπως είναι φυσικό-στον Έλληνα πρωθυπουργό, μάλλον ανάβουν τα «λαμπάκια» του αντιπροέδρου, που όσο κι αν προσπαθεί δεν μπορεί να μπεί στο «κάδρο».

Ο Σατανάς!

Θεέ  μου πως  έγινε  τέτοιο  πράγμα τόσο  φρικτό;  Απορία  με το  στόμα ανοικτό. Η ελληνική κοινωνία  με  κομμένη   την ανάσα της.

Να  μην το πιστεύει.

Πως γίνεται  εκεί,  στο κέντρο  της  Γλυφάδας.

Εκεί  παραδίπλα  στα μπαράκια,  τα   σουβλατζίδικα, τα   φαγάδικα.  

Εκεί  που   τα Νότια προάστια πίνουν,  τρώνε,  χορεύουν,  φλερτάρουν,   ψωνίζουν.

Εκεί  ακριβώς  κάποιος  εικοσάχρονος νεαρός έλιωσε με πέτρα,  ανήμερα  της Αναστάσεως του   Χριστού, το κρανίο  μιας  άστεγης  και απροστάτευτης  γυναίκας.  Θυσία στο  βωμό του  Εωσφόρου.

Πως έγινε τέτοιο πράγμα τόσο  φρικτό;

Πως;