Dancing in the Dark....

Bruce Springsteen

Μόρια, ή αλλιώς: Η κάθοδος στον Άδη…

Την περασμένη Παρασκευή, ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης, που επισκέφτηκε τη Λέσβο, δεν κατάφερε να μπει στο κέντρο κράτησης προσφύγων και μεταναστών στη Μόρια. «Δεν μπήκα στο hotspot επειδή έπρεπε να συνοδεύομαι από δύο διμοιρίες της Αστυνομίας» δήλωσε ο ίδιος υπαινισσόμενος ότι ο χώρος έχει μετατραπεί σε ένα κέντρο ιδιότυπης ανομίας. Ο,τι δεν είδε ο Κυριάκος επιδιώξαμε να το δούμε εμείς μέσω μαρτυριών εργαζομένων και προσφύγων που ζουν (ή έζησαν) την κόλαση.

Στις 30 Ιανουαρίου πέθανε ένας ακόμη νεαρός πρόσφυγας στον καταυλισμό της Μόριας, ο πέμπτος νεκρός σε δύο μήνες. Από αναθυμιάσεις, είπαν - το πιθανότερο - από μαγκάλι. Το μόνο που μάθαμε ήταν η ηλικία του, στο περίπου. Δεκαοκτάχρονος, είπαν, 18 έως 20 ετών λένε κάποιοι απ' όσους τον γνώριζαν στον καταυλισμό. Ενας ακόμη νεκρός. Ενας ακόμη αριθμός… 

Η σημασία της πολιτικής των αγωγών στην Εθνική Άμυνα...

Ανατρέχοντας στην πρόσφατη παγκόσμια ιστορία, είναι χαρακτηριστική η σημασία που επέδειξαν τόσο οι Σύμμαχοι, όσο και ο Άξονας, στην πρόσβαση των πλούσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στη Βόρειο Αφρική, τη Μέση Ανατολή και την Νότιο Σοβιετική Ένωση. Μια προτεραιοποίηση που, κατά ορισμένους ιστορικούς, ίσως στοίχισε υπερβολικά στον Άξονα σε ότι αφορά την διάσπαση πολύτιμων πολεμικών πόρων, οι οποίοι έλειψαν από την επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα» ενάντια στην Ε.Σ.Σ.Δ. και, τελικά, πιθανώς οδήγησαν στην νίκη των Συμμάχων.

  

Έκτοτε, και λόγω της ολοένα και αυξανόμενης εξάρτησης του τεχνολογικά και οικονομικά αναπτυσσόμενου Δυτικού Κόσμου από το πετρέλαιο, οι πετρελαιοπαραγωγές χώρες βρέθηκαν στο επίκεντρο της διεθνούς γεωστρατηγικής και γεωπολιτικής δραστηριότητας. Το ίδιο και όσες χώρες έστω παρεμβάλλονταν και έπαιζαν ρόλο στην απρόσκοπτη ροή των τεραστίων ποσοτήτων μαύρου χρυσού που ξεκινούσαν από τα έγκατα της αραβικής γης για να κινήσουν τις μηχανές της Δύσης...

Βρε πως αλλάζουν οι καιροί…

Πάνε οι ηρωικές εκείνες εποχές που οι συριζαίοι σκαρφάλωναν στα κάγκελα και κατηγορούσαν την δοσίλογη κυβέρνηση Σαμαρά για το τείχος στον Έβρο, και για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης τύπου Νταχάου, στα οποία μπουζούριαζαν τους ταλαίπωρους «πρόσφυγες πολέμου» από το Νεπάλ και την Αλγερία (παρεμπιπτόντως, ακόμη να μάθω αν είχαν πόλεμο αυτές οι χώρες).

Τότε δηλαδή που οι άφθαρτοι και αλτρουιστές φίλοι του λαού κατακεραύνωναν τον «μπρωδότη» πρωθυπουργό από την Καλαμάτα διότι, άκουσον άκουσον, μέσα στο μίσος του για τον άνθρωπο, οι αρχές έσβηναν (με εντολή του) τα αιρκοντίσια στους καταυλισμούς τα μεσημέρια… χώρια που τους έδιναν κάθε μέρα τα ίδια πάντα άνοστα ελληνικά  φαγητά, αντί να τους προσφέρουν παραδοσιακά πιάτα και εδέσματα από το Μάγκρεμπ...

ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ: Μια ακόμα όψη του αστισμού…

Ποια ήταν η μεγαλύτερη προσφορά του ΣΥΡΙΖΑ στον ελληνικό καπιταλισμό και τους ιμπεριαλιστές προστάτες του; Νομίζουμε ότι δε θα δυσκολευτούμε ν' απαντήσουμε πως η μεγαλύτερη προσφορά του είναι ότι κατάφερε να συνεχίσει τη μνημονιακή πολιτική με μηδενισμένες τις λαϊκές αντιδράσεις. Μια διετής ανάσα δεν είναι και λίγο για ένα σύστημα που αντιμετώπισε αλλεπάλληλα κύματα λαϊκών αντιδράσεων, που κάποιες φορές πήραν και βίαιη μορφή.

Αυτό, βέβαια, προέκυψε εκ των πραγμάτων και όχι ως αποτέλεσμα κάποιου σχεδιασμού.  Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάστηκε να περάσει από μια διαδικασία διάσπασης, ενώ προηγουμένως η ηγετική του ομάδα χρειάστηκε να μετατρέψει στο αντίθετό του το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος. Αυτή η αντιστροφή ήταν απολύτως σχεδιασμένη (μ' αυτό το σκοπό προκήρυξαν το δημοψήφισμα), όμως το ρίσκο ήταν έτσι κι αλλιώς μεγάλο. Αποδείχτηκε πως άξιζε τον κόπο για την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι κι αλλιώς δεν είχε άλλη επιλογή. Δεν είχε πίσω της ιστορία ενός μεγάλου κόμματος εξουσίας, χρειάστηκε «να ωριμάσει βίαια» (για να θυμηθούμε μια αγαπημένη φράση του Δραγασάκη) και στη διαδικασία αυτής της «βίαιης ωρίμανσης» είχε την τύχη να βρει το λαϊκό κίνημα σε πτωτική πορεία, γεγονός που διευκόλυνε τους χειρισμούς της μνημονιακής προσαρμογής της…

Κατσαρίδα … εν κρανίω!

Αν δεν έχετε γερό στομάχι μη συνεχίσετε το διάβασμα. Βγείτε έξω και πάτε για καφέ. Αν όμως αντέχετε, μάθετε κι αυτό: Η ιστοσελίδα Indian Express αναφέρει πως γιατροί στην Ινδία κατάφεραν και αφαίρεσαν μια ζωντανή κατσαρίδα μέσα από τη μύτη μιας γυναίκας.

Η κατσαρίδα βρίσκονταν μέσα στο κρανίο της 42χρονης, η οποία υπέφερε από πόνους και από ένα περίεργο αίσθημα, το οποίο περιέγραψε σαν μια ανατριχίλα μέσα στο κεφάλι της…

Το ελληνικό θαύμα…

Ω της φρίκης! Φαντασθείτε τον ισλαμιστή με τη μαχαίρα να εισβάλλει στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο με σκοπό να κόψει τον υπέροχο προτεταμένο βραχίονα του Ποσειδώνα του Αρτεμισίου φωνάζοντας: Αλλάχ ου ακμπάρ – ή κάπως έτσι. Φαντασθείτε επίσης τον στρατιώτη που έχει βάρδια για τη φύλαξη του χώρου την ημέρα εκείνη να βγάζει το όπλο του και να τον πυροβολεί.

Και επειδή, αν και τραυματισμένος ο ίδιος τραυματίζει τον τρομοκράτη ο οποίος τρέχει κάπου να κρυφτεί, φαντασθείτε τις δυνάμεις της Τάξης να απαγορεύουν την έξοδο στους περίπου διακόσιους επισκέπτες ώσπου να τον συλλάβουν. Και αφού τα φαντασθήκατε όλ’ αυτά, φαντασθείτε και τη συνέχεια…