One Better Day...

Madness

Δεν είναι η ιδεολογία αλλά τα βλήματα που ενώνουν…

Ένας άνθρωπος που μπορεί να λέει ότι το ξενοδοχείο που έμεινε στο Λονδίνο την μια φορά πληρώθηκε με μετρητά και την άλλη με κάρτα δεν πρόκειται να πει για πιο λόγο ήθελε η πώληση των όπλων στην Σαουδική Αραβία να έχει ενδιάμεσο τον Βασίλη Παπαδόπουλο. Όπως αναμενόταν ο Πάνος Καμμένος στην Βουλή θα ήταν πρόθυμος να κουνήσει χαρτιά, να πει όποιο όνομα μπορούσε στρέψει την κουβέντα σε άλλο θέμα αλλά δεν θα αναφερόταν σε αυτό που έπρεπε να απαντηθεί.

Για ποιο λόγο σε μια διακρατική συμφωνία, που μπορούσε να γίνει χωρίς ενδιαμέσους έπρεπε να χωθεί ο Βασίλης Παπαδόπουλος. Όπως και για ποιο λόγο  η κυβέρνηση που είχε αφήσει την Ζωή να απειλήσει τον Στουρνάρα ότι θα διατάξει την βίαιη προσαγωγή δεν πίεσε τον Παπαδόπουλο να εμφανιστεί στην Βουλή και να δώσει εξηγήσεις. Ειδικά όταν ο Παπαδόπουλος δεν ήταν κάποιος άγνωστος  αλλά το όνομα του αναφερόταν σε δελτίο Τύπου της 9 Αυγούστου του υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Με τον Βασίλη Παπαδόπουλο να μην έχει πρόθεση να εμφανιστεί ή να κάνει δήλωση μέσω εκπροσώπου του, η κυβέρνηση είχε εξασφαλίσει τα νώτα της. Το μόνο που απέμενε ήταν να τρομοκρατηθούν και να εξαναγκαστούν να σιωπήσουν όσοι γνώριζαν κάτι για την υπόθεση...

Ο ολοκληρωτισμός του μέλλοντός μας…

Οι αυθεντικοί κομμουνιστές είχαν καταλάβει από την αρχή ότι η ολοκληρωτική κοινωνία των φτωχών που ήθελαν να φτιάξουν έπρεπε να είναι και σιδερόφραχτη. Διαφορετικά οι ικανότεροι και οι πλέον ανήσυχοι θα την έκαναν για τη Δύση και τον καπιταλισμό αναζητώντας τι άλλο,  ελεύθερη και πλούσια ζωή. Γι' αυτό και πρώτο τους μέλημα ήταν να υψώσουν, αυτό που ο Τσώρτσιλ αποκάλεσε, «Σιδηρούν Παραπέτασμα».

  

Οι εγχώριοι κρατιστές - ντεμέκ «κομμουνιστές», αριστεροί, δεξιοί και κεντρώοι, κατάφεραν με τις επιδοτήσεις και τα δανεικά να δομήσουν τον «ανοιχτό ελληνικό κομμουνισμό» με χρήμα, που μεγαλούργησε από τη δεκαετία του ’80 μέχρι και τις μέρες μας. Οι αριστεροί, ως πιο ειδικοί, είχαν καταλάβει ότι με την είσοδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση η χώρα άνοιγε παράθυρο στη Δύση και αυτό θα υπονόμευε το μονάκριβο κρατισμό της. Γι’ αυτό και εναντιώθηκαν στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση προσπαθώντας να αποτρέψουν την πτώση της χώρας στο «λάκκο των λεόντων» φωνάζοντας εκείνο το αμίμητο  «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο»…

Η καμένη αριστεροσύνη…

Παλιά, πολύ παλιά, υπήρχε το «Θέατρο της Δευτέρας». Ηταν μια εκπομπή της ΕΡΤ, στην οποία αρχικά βλέπαμε επιτυχημένες θεατρικές παραστάσεις - επρόκειτο κυρίως για έργα που οι μεγάλοι αθηναϊκοί θίασοι είχαν ανεβάσει ένα ή δυο χρόνια πριν. Με τον καιρό η φόρμουλα αυτή εγκαταλείφθηκε κι ο καθένας που ήξερε την διοίκηση της ΕΡΤ έβρισκε χρήματα για μια παραγωγή μετριότατη αλλά καλοπληρωμένη.

  

Οι παραστάσεις, που μεταδίδονταν, έγιναν ολοένα και πιο βαρετές και πομπώδεις, καθώς σκηνοθέτες και ηθοποιοί που υπηρετούσαν την ματαιοδοξία τους χρησιμοποιούσαν τα χρήματα της δημόσιας τηλεόρασης για να ανεβάσουν έστω για ένα βράδυ, κάτι που κανείς θεατρικός παραγωγός  δεν θα χρηματοδοτούσε ποτέ - η εκπομπή κόπηκε. Όμως ο τίτλος έμεινε: η γκρινιάρα Δευτέρα απέκτησε το θέατρό της. Χθες που υπήρχε στη Βουλή η συζήτηση για τα έργα και τις ημέρες του Πάνου Καμμένου στο Υπουργείο Εθνικής Αμυνας, όποιος άντεξε να δει μισή ώρα, αυτό κυρίως θυμήθηκε: το «Θέατρο της Δευτέρας» και την πομπώδη τσαπατσουλιά των παραστάσεων του…

Καταλονία, Ρωσία, και …fake news!

Η Ευρώπη βρίσκεται σε πόλεμο… ψηφιακό πόλεμο. Ανάλογο με αυτόν που έγινε στις ΗΠΑ. Αντιμέτωπη με μια επίθεση σχεδιασμένη να σπείρει αμφιβολίες, διχόνοια, και να υποσκάψει τις δημοκρατικές διαδικασίες.

Ιδού ένα ανατριχιαστικό παράδειγμα: Στην κορύφωση της καταλανικής αποσχιστικής κρίσης, η ανάλυση πέντε εκατομμυρίων μηνυμάτων που αναρτήθηκαν στα σόσιαλ μίντια για την Καταλονία μεταξύ 29/9 και 5/10, απέδειξε ότι μόλις το 3% εξ αυτών προέρχονταν από πραγματικά προφίλ χρηστών εκτός των ιντερνετικών δικτύων της Ρωσίας και της Βενεζουέλας. Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας αναφοράς που ετοίμασε και παρουσίασε ο Javier Lesaca, επισκέπτης καθηγητής στη σχολή ΜΜΕ του πανεπιστημίου George Washington…

Απλά παραδείγματα πολιτικού ρεαλισμού…

"Μα γιατί από την αρχή τον διάλεξε γιά κυβερνητικό εταίρο του;"

Κοντεύουν οι Συριζανέλ να συμπληρώσουν τριετία στην κυβέρνηση και υπάρχουν πολίτες που επιμένουν να το φυσάνε και να μην τους κρυώνει. Να θεωρούν ανεξήγητη τη συμπόρευση ενός αριστερού -τέλος πάντων- κόμματος με ένα μόρφωμα που απηχεί τις πιό παρωχημένα δεξιές, τις πιό κραυγαλέα πατριδοκάπηλες απόψεις. Υπάρχουν και οι άλλοι, οι υποψιασμένοι, που επισημαίνουν ότι οι ιδεολογικές και αισθητικές συγγένειες του Σύριζα με τους Ανέλ είναι ιδιαίτερα έντονες. Πως ο λαϊκισμός αποτελεί τη συνεκτική ουσία τους. Ότι πρόκειται για δυό όψεις του ίδιου νομίσματος. 

Προσωπικά είμαι βέβαιος πως ούτε ο κύριος Τσίπρας ούτε καν ο ίδιος ο κύριος Πάνος Καμμένος ασχολήθηκαν ποτέ στα σοβαρά με την ιδεολογία των "Ανεξάρτητων Ελλήνων". Η μνημονιακή στροφή του Αντώνη Σαμαρά, η στήριξη που παρείχε στην κυβέρνηση Παπαδήμου, έδωσε την ευκαιρία στις αρχές του 2012 στον Πάνο Καμμένο να αναγγείλει μέσω διαδικτύου την ίδρυση του δικού του "αμόλυντου", "ασυμβίβαστου" κόμματος…