«Δεν άφησαν πεπονόφλουδα που τους πετούσε η ντόπια ή η
ξένη αντίδραση που να μην την πατήσουν. Αν ήθελε κάποιος να γράψει για τις
αστοχίες της ηγεσίας του αριστερού κινήματος στην Ελλάδα, δεν θα χρειαζόταν
τόμους χειρογράφων με σοβαρές αναλύσεις. Θα του αρκούσαν μερικά χειρόγραφα για
να γράψει ένα μικρό χιουμοριστικό βιβλίο με τίτλο «Ο δρόμος με τις πεπονόφλουδες».
Δυστυχώς, οι γκάφες των ομοφρόνων μου κατέστρεψαν ένα
πανίσχυρο προοδευτικό κίνημα και μας πήγαν πολλές δεκαετίες πίσω» (Ηλίας Ηλιού,
1981).
Μετά το μνημόνιο, συνέβησαν πολλά μέχρι τότε αδιανόητα και ανάμεσά τους η εντυπωσιακή ενίσχυση της δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ που αναδείχθηκε τελικά αξιωματική αντιπολίτευση με δυναμική πολιτικής κυριαρχίας.
Ένα αριστερό ριζοσπαστικό κόμμα έγινε ο άλλος πόλος,
απέναντι στη Δεξιά, εκτοπίζοντας το ΠΑΣΟΚ που έπεσε στα τάρταρα και από τότε
δεν κατάφερε να σηκωθεί βουλιάζοντας στην ανυποληψία και στις αμαρτίες του
παρελθόντος του.