Όταν, ως Αντιπολίτευση, δηλώνεις ότι
οραματίζεσαι την διακυβέρνηση της Χώρας στα πλαίσια της Συνταγματικής Τάξης,
χωρίς παρεκκλίσεις, με σεβασμό στους κανόνες που διέπουν τις αρχές ευνομουμένης
Πολιτείας, με σαφή διάκριση και ανεξαρτησία των τριών Συνταγματικών Εξουσιών,
που σημαίνει σεβασμός και στην τήρηση των αποφάσεων του ΣτΕ, κλπ., όταν
αποκρούεις τη νόθευση της βούλησης της λαϊκής κυριαρχίας με αγώνες υπέρ της
απλής αναλογικής και μάλιστα της ανόθευτης, τα λόγια είναι εύκολα και
ευχάριστα.
Όταν απευθύνεσαι στα χειμαζόμενα λαϊκά στρώματα
και λοιδορείς, και δικαίως, τους υπευθύνους των μέχρι χθες μνημονιακών Κυβερνήσεων
και όταν υπόσχεσαι στους συνταξιούχους την επαναφορά της 13ης Σύνταξης και
αποκατάσταση των αδικιών, όταν υπόσχεσαι στον νέο-διοριζόμενο ως πρώτο μισθό τα
€751 με περαιτέρω ωρίμανση, στον άνεργο δουλειά και περιορισμό της ανεργίας δια
της ανάπτυξης, όταν χαρακτηρίζεις τον ΕΝΦΙΑ ως Φόρο άδικο, επαχθή, παράνομο,
που δεν μπορεί να διορθωθεί αλλά μόνο να καταργηθεί, όταν υπόσχεσαι στήριξη
στον Αγρότη και φορολογική ελάφρυνση, όταν υπόσχεσαι δίκαιο φορολογικό σύστημα
με ελάχιστο αφορολόγητο όριο τις €12.000, όταν διακηρύττεις ότι αντικείμενο του
φόρου είναι μόνο το Εισόδημα, απ’ όπου κι αν προέρχεται, καθώς και η υπεραξία
και ότι ο Φόρος της περιουσίας είναι μόνον ελεγκτικός, δηλαδή "πόθεν
έσχες", όταν υπόσχεσαι την κατάργηση των τεκμηρίων που καθιστούν τον
άνεργο αντικείμενο φόρου, ευλόγως ανακηρύσσεσαι, και δικαίως, σε Λαϊκό Ηγέτη...