Sweet Jane...

Sweet Jane, by the Cowboy Junkies...

Και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις…

Υπήρξε κάποτε αυτό το μότο ως ένα ολίγον απαξιωτικό δόγμα αντιμετώπισης των δυνάμεων της Αριστεράς εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ, εμπνευσμένο τότε από τον Ανδρέα Παπανδρέου, την εποχή της πλήρους κυριαρχίας του στο πολιτικό στερέωμα.
Στη βάση του οποίου είχαν σπεύσει τότε αρκετά ιστορικά και άλλα αξιόλογα στελέχη της Αριστεράς να ανταποκριθούν στο κάλεσμα, επηρεασμένα προφανώς και από το γεγονός ότι ήταν η πρώτη φορά μετά τον εμφύλιο που μία πραγματικά προοδευτική κυβέρνηση βρισκόταν στην κυβερνητική εξουσία!

Το ΠΑΣΟΚ στα χρόνια της μεταπολίτευσης ήταν ο πλειοψηφικός φορέας πολιτικής έκφρασης των δυνάμεων της κεντροαριστεράς, σε ανταγωνιστική συνύπαρξη με ένα ισχυρό Κομμουνιστικό Κόμμα αλλά και ένα μεγάλο, κυρίως σε ιδέες και παραγωγή πολιτικής, καινοτόμο, ανανεωτικό κόμμα της Αριστεράς στα πλευρά του, ενώ το δόγμα αυτό των «λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων» υπήρξε η σταθερή μέθοδος της διαρκούς διεύρυνσής του προς τα αριστερά!

Αχ βρε Αλέξη….

Χθες ήταν η  επέτειος της μεγαλειώδους νίκης του Πασόκ το 1981, οπότε και η Ελλάδα πέρασε στον … σοσιαλισμό! Χα χα …

Τότε δηλαδή, που η «επάρατη δεξιά» μπήκε (οριστικά) στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Χα χα…

Ακόμη θυμάμαι τον κόσμο στους δρόμους (εκατομμύρια)  να πανηγυρίζει αλλόφρων, και να κόβει φλέβες στο όνομα του Ανδρέα, που θα κατατρόπωνε όλους τους κακούς του κόσμου.

Και όποιος το αρνείται σήμερα, ή δεν θυμάται καλά, ή απλά τελεί σε άρνηση.

Το να παριστάνει κανείς τον μετά Χριστόν προφήτη είναι το μόνο εύκολο.

Μόνο που τότε, τουλάχιστον στον δικό μου κόσμο (ή έστω μικρόκοσμο) όλοι ανεξαιρέτως ψήφιζαν «αλλαγή», και οι υπόλοιποι ήταν στο περιθώριο ως απολιθώματα.

Βέβαια, για να τα λέμε όλα, είμαι αρκετά μεγάλος ώστε ακόμη να θυμάμαι σκηνές και από την εποχή της χούντας.

Στην οποία όλοι ανεξαιρέτως οι Έλληνες, υποτίθεται ότι ήταν μαχητικοί αντιστασιακοί.

Ή έτσι λέγανε μετά το ’74…

Επέτειος…

Όταν είσαι 50 ετών, δεν ξέρω αν μπορείς να διατηρείς ακόμη το δικαίωμα να μιλάς για το μέλλον. Στη χώρα που «νέους» θεωρούν τους 40φεύγα κι όχι τους 20άρηδες όλα τα περιμένω.
Ξέρω όμως ότι μπορώ να μιλήσω για το παρελθόν.

Κι αυτό μόνο γιατί το έζησα ως αυτόπτης μάρτυρας· ήταν, βλέπεις, τα νιάτα μου, η ίδια μου η ζωή.

Πολλοί τα ξέχασαν στο πέρασμα του χρόνου.

Προφανώς κι εγώ έχω ξεχάσει πολλά.

Όμως, λόγω της ημέρας, θυμήθηκα μερικά που ίσως να μην έχουν σχέση με το μέλλον, αλλά μοιάζουν πολύ με το παρόν…

Αρκετά λατρέψαμε τον κίνδυνο…

Αν είναι κάτι που μένει από τις ημέρες που πέρασαν κι αυτές που έρχονται είναι ότι η κυβέρνηση κατάλαβε ότι η συζήτηση με την τρόικα είναι άνευ ουσίας.

Κι ο λόγος δεν είναι η κακή, τεμπέλα, κακομαθημένη Ελλάδα που δεν κάνει ότι πρέπει για να αλλάξει.

Ο λόγος που έφτασε ο κόμπος στο χτένι είναι ότι οι δανειστές μας δεν τηρούν τις συμφωνίες τους και κυρίως βλέπουν κοντόφθαλμα.

Ο Σαμαράς και ο Στουρνάρας τους το εξήγησαν με τον πιο απλό τρόπο. Θέλετε νέο μνημόνιο; Τότε δεχθείτε παρατεταμένη πολιτική αστάθεια, εκλογές, ακύρωση εκ των πραγμάτων του δημοσιονομικού προγράμματος και στο βάθος… Αλέξης Τσίπρας, Γ. Σταθάκης, Τσακαλώτος και Δραγασάκης.

Με όλους αυτούς θα διαπραγματευτούν οι τροικανοί, μόλις ρίξουν την κυβέρνηση με τα καμώματά τους…

Η νέα κεντροαριστερά ξεκίνησε με… φάλτσα.

Μέσα στο σκηνικό του νέου δικομματισμού που έχει στηθεί (ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ), κάθε απόπειρα να επαναθεμελιωθεί ο μεταξύ τους χώρος, που αποκαλείται Κέντρο, Κεντροαριστερά, Σοσιαλδημοκρατία ή Δημοκρατικός Σοσιαλισμός, είναι εκ των πραγμάτων δύσκολη.

Μπορεί να αποδειχθεί και μάταιη, αν δεν συντρέχουν ορισμένες βασικές προϋποθέσεις:

Ελλάδα και πετρέλαιο…

Η Ελλάδα είναι μία πλούσια χώρα.

Το υπέδαφός της κρύβει πετρέλαιο, φυσικό αέριο, βιομηχανικά και πολύτιμα μέταλλα. Η Ελλάδα είναι μία χώρα που εξαιτίας του ενεργειακού της πλούτου έχει πλέον τεράστιο γεωπολιτικό ενδιαφέρον.

Φανταστείτε ότι το τρίγωνο Ελλάδα - Κύπρος - Ισραήλ μπορούν να καλύψουν το 50% των αναγκών της Ευρώπης σε φυσικό αέριο για τα επόμενα 30 χρόνια.

Αυτό τελικά τι σημαίνει;

Ότι δενόμαστε περισσότερο με την Ευρώπη ή ανοίγει ο δρόμος για την έξοδό μας;