Τελικά, μας μισούν οι ξένοι;

Ένας από τους πολλούς κυρίαρχους μύθους που κυκλοφορούν στη χώρα μας, ειδικά τα τελευταία αυτά χρόνια της κρίσης, είναι το ότι μας μισούν και μας ζηλεύουν οι κακοί ξένοι, και θέλουν να μας εξαφανίσουν από προσώπου γης, γι αυτό και μας έχουν γονατισμένους και αλυσοδεμένους με το «επαχθές» χρέος.

Ένας μύθος που κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα, από σάιτ σε σάιτ, και πολλές φορές ακούγεται ακόμη και από «σοβαρούς» κυβερνητικούς (συριζαίους) παράγοντες, χώρια όλα εκείνα τα φρούτα των ΑνΕλ, της Χ.Α. και άλλων αλαφροΐσκιωτων.

Ένας μύθος που χτίζει αγαναΧτισμό, διαμορφώνει συνειδήσεις, και που παράγει ψήφους, που όμως δεν στηρίζεται σε κανένα ιστορικό στοιχείο, και δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα...

Ο κ. “Πιτέλας” ψηφίζει Σύριζα και είναι στο Δημόσιο;

Μεγάλη Πέμπτη σήμερα που στην Εκκλησία διδάσκουν την ταπείνωση, ίσως δεν θα έπρεπε να σας θυμίσουμε ότι, ήδη έχουμε γράψει “Τέλος Μαρτίου η παράδοση – Φταίνε οι κακοί ξένοι'”. Η παράδοση από το συνονθύλευμα της κυβέρνησης Σύριζα- Ανελ συντελέστηκε ένα μήνα μετά και ήδη η κυβερνητική εκπρόσωπος Ο. Γεροβασίλη κήρυξε την πρεμιέρα του έργου “Φταίνε οι κακοί ξένοι” λέγοντας “Ο κ. Πιτέλας” ( σ.σ αναφερόταν στον Τζιανι Πιτέλα, επικεφαλής των σοσιαλιστών στην Ευρωβουλή)…

Κερδάμε!

Κανείς απο τους ξένους πλέον δεν πιστεύει στα όσα λένε από το Μέγαρο Μαξίμου, και εννοούμε, κυρίως, τους ξένους επενδυτές. Αυτοί οι οποίοι βάζουν τα λεφτά και μια χώρα πηγαίνει παρακάτω... 

Το οικονομικό «θαύμα» της Βενεζουέλας…

Σε ένα άρθρο του, που γράφτηκε σε συνεργασία με το CityLab και το  Climate Desk,  το Wired ισχυρίζεται με κάθε σοβαρότητα, ότι η Βενεζουέλα, εκεί δηλαδή που η χρήση σεσουάρ έγινε επείγον εθνικό ζήτημα, βρέθηκε σε μπελάδες επειδή ακριβώς οι οικονομικές πολιτικές του Hugo Chávez ήταν απίστευτα πετυχημένες!

Ο τσαβισμός, μας λέει, που είναι η ίδια περίπου οικονομική φιλοσοφία των Bernie Sanders και Donald Trump, έβγαλε τους Βενεζουελάνους από την φτώχεια σε σημείο που η αύξηση της κατανάλωσης της ηλεκτρικής ενέργειας να μην μπορεί να καλυφτεί. Αυτό όμως το επιχείρημα, είναι μια σαχλαμάρα, για τους οικονομολόγους...

Η σιδηροδρομική γραμμή ενός αποτυχημένου κράτους…

Στο βιβλίο τους «Γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη» οι Ντάρον Ατζέμογλου και Τζέιμς Ρόμπινσον περιγράφουν την πόλη Ντογκάλες, όπου ένας φράχτης τη χωρίζει σε δύο τμήματα, ένα αμερικνικό και ένα μεξικανικό. Παρότι το μεξικανικό τμήμα ανήκει σε μια από τις πλουσιότερες περιοχές της χώρας, το εισόδημα του μέσου νοικοκυριού βρίσκεται στο ένα τρίτο του αντίστοιχου της πόλης στην άλλη πλευρά του φράχτη. Στη μεξικανική πόλη το προσδόκιμο ζωής των κατοίκων είναι σημαντικά μικρότερο από ό,τι στην αμερικανική πόλη, ενώ πολύ μεγαλύτερες είναι η βρεφική θνησιμότητα, η εγκληματικότητα και η διαφθορά.

Συνοπτικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο φράχτης στην πόλη Ντογκάλες χωρίζει τον ανεπτυγμένο κόσμο με ό,τι αποκαλούμε τρίτο κόσμο. Οι συγγραφείς δεν αποδίδουν την αποτυχία αρκετών χωρών να προσφέρουν στους πολίτες τους ευημερία στο κλίμα, την κουλτούρα ή τη γεωγραφική θέση, αλλά στη λειτουργία των πολιτικών και οικονομικών θεσμών. Χρησιμοποιούν, μάλιστα, το παράδειγμα της Μποτσουάνα –στη χώρα μας αναφέρεται σαν συνώνυμο της ανυποληψίας–, που αν και βρίσκεται δίπλα σε κράτη βυθισμένα στη φτώχεια και τη βία είναι μια από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες χώρες του κόσμου και το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της είχε ξεπεράσει αυτό της Σερβίας και της πετρελαιοπαραγωγού Βενεζουέλας το 2015 (πηγή: World Economic Outlook Database του ΔΝΤ)...

Να πληρώσουν για το έγκλημα...

Όσοι σοβαροί έχουν μείνει στη χώρα αυτή έχουν πει ότι πρώτος στόχος πρέπει να είναι να φύγει αυτή η κυβέρνηση. Απέδειξαν ότι είναι τόσο ανίκανοι και ταυτόχρονα τόσο ύπουλοι οπορτουνιστές που τα κατέστρεψαν όλα σε 7 μήνες. Τόσο χρόνο είχαν να κλείσουν μια συμφωνία κι όμως φτάσαμε στο αμήν και σερνόμαστε ικετεύοντας για λιγότερα μέτρα.

Πρέπει να φύγει αυτή η κυβέρνηση λοιπόν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Είτε παραιτούμενη για να αναλάβει μια οικουμενική κυβέρνηση είτε να πάμε σε εκλογές οι οποίες πάντως απ’ όλους κρίνονται επικίνδυνες και μπορεί να οδηγήσουν τη χώρα σε χειρότερα αδιέξοδα…