Sea Lion Woman...

She Began to Lie
From the film The General's Daughter (original 1932 recording)

Μια διαλυμένη χώρα…

Αξέχαστος μήνας ο Μάρτιος 2016! Κάπως έτσι, λίγο καλύτερα-λίγο χειρότερα, πρέπει να κυλούσαν οι μέρες στην Ελλάδα πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1921-22, πριν από τον «επίσημο» εμφύλιο το 1945, πριν από το πραξικόπημα του 1967.

Ακυβερνησία, θεσμική κατρακύλα, προπαγάνδα, εθνικισμός και λαϊκισμός. Πάντα υπήρχε και μια μικρή μειοψηφία ορθού λόγου που έβλεπε την καταστροφή να έρχεται και βαρούσε το καμπανάκι – μειοψηφία όμως!

Το αδιέξοδο και το σχέδιο διαφυγής του Αλέξη…

Τον Σεπτέμβριο του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές. Είχε προηγηθεί η συμφωνία του Ιουλίου του 2015 ανάμεσα στην Ελλάδα και την τρόικα των δανειστών ( κουαρτέτο πλέον). Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα εξελέγη ως η καταλληλότερη να διαχειριστεί το μνημόνιο της.

Είχα από τότε αμφιβολία αν θα ήταν δυνατό η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα να εφαρμόσει όλα όσα της ζήτησαν να ψηφίσει οι δανειστές. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φημίζεται ως το κόμμα το οποίο θέλει να εφαρμόσει οτιδήποτε έχει σχέση με μείωση του κόστους και της γραφειοκρατίας. Είναι τέτοια η βαθύτερη φιλοσοφία του που δεν θα μπορούσε να στραφεί σε κινήσεις που θα μειώνουν τις δαπάνες του προϋπολογισμού. Άρα αυτό που θα περίμενε κανείς θα ήταν ότι στην προσπάθεια του να εφαρμόσει την συμφωνία θα κατέφευγε στην αύξηση των φόρων…

Η Αμερική τρελάθηκε… έγινε Ευρώπη!

Για τους περισσότερους Ευρωπαίους αυτό τον καιρό, το να ταξιδεύουν στις ΗΠΑ είναι σαν να πηγαίνουν στον πλανήτη Άρη. Ακόμη και οι πιο προχωρημένοι πολιτικοί αναλυτές δεν μπορούν να καταλάβουν τι συμβαίνει στην Αμερική.

Τους προσβάλλει η άνοδος του Donald J. Trump, τους προβληματίζει η σοσιαλιστική έλξη που ασκεί στους νέους ο Bernie Sanders, και τους μπερδεύει η ψυχρή χωρίς ρίσκα εξωτερική πολιτική του προέδρου Ομπάμα, ο οποίος αποφάσισε να μην τιμωρήσει τον Άσαντ της Συρίας όταν εκείνος ξεπέρασε τις κόκκινες γραμμές του στο ζήτημα των χημικών όπλων…

Επιβίωση και αυτοκτονία…

H αμέριμνη επιβιωτικότητα της κυβέρνησής μας οφείλεται, νομίζω, στο ότι αντιπροσωπεύει τη σημερινή Ελλάδα – εμάς. Ο υπουργός Άμυνας πηγαίνει στο γραφείο του με τρίχρωμη στολή, μεταμφιεσμένος σε καταδρομέα· ο υφυπουργός Υγείας καθυβρίζει δημοσίως τους δημοσιογράφους χρησιμοποιώντας χυδαίους νεολογισμούς· ο αναπληρωτής Οικονομικών, είτε δεν κατανοεί το προσφυγικό πρόβλημα, την επίδραση των capital controls στην οικονομία και άλλα πολλά, είτε μας κοροϊδεύει.

Βρισκόμαστε μπροστά στον καθρέφτη μας: στρατόκαυλοι, τσαμπουκάδες, ανίδεοι, ανάγωγοι και αυτοκτονικοί. Μεταξύ μας κινούνται καλοκάγαθες θείες με υπέροχα αισθήματα και ταλέντο στα λαϊκά φαγητά…

Ποιος Σεφερλής; O θίασος του Αλέξη στο Δελφινάριο…

Το πιο επικίνδυνο με την κυβέρνηση δεν είναι η διαχείριση της διαπραγμάτευσης για το νέο Μνημόνιο ή για την αξιολόγηση. Έτσι κι αλλιώς εφαρμόζουν αυτά που θέλουν και όχι αυτά που δεσμεύονται να εφαρμόσουν. Οπότε, ποτέ δεν είσαι σίγουρος τι ακριβώς σου έρχεται...

Το ακόμα χειρότερο είναι η διαχείριση της καθημερινότητας. Από υπουργούς που μοιάζουν περισσότερο με θίασο στο... Δελφινάριο…