Ποτέ πια (τέτοια) αριστερά…

Ήδη από τα τέλη Απριλίου, πριν ακόμη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ξεδιπλώσει την ανικανότητά της, την ασυναρτησία της και τις ιδεοληψίες της σε όλο τους το μεγαλείο, τα ανά δεκαπενθήμερο κείμενά μου στην Α.V. έκλειναν με την Κατώνειας έμπνευσης επωδό: «Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει το συντομότερο».

Ποιος να το ’λεγε ότι η έκκληση/ευχή μου θα γινόταν τόσο σύντομα πραγματικότητα;

Να, λοιπόν, που αυτή η τόσο ισχυρή –όπως φαινόταν– κυβέρνηση, με την τόσο νωπή λαϊκή εντολή, κατέρρευσε σε μόλις έξι μήνες.

Όχι βέβαια γιατί αντιμετώπισε κάποιο ισχυρό και καλά οργανωμένο κίνημα αμφισβήτησής της (κάθε άλλο: η αντιπολίτευση ήταν από υποτονική έως ανύπαρκτη όλο αυτό το διάστημα), αλλά γιατί απλούστατα έπεσε θύμα των εγγενών αντιφάσεών της, για να θυμηθούμε και το μαρξισμό που μάθαμε στα νιάτα μας.

Ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα, επί το λαϊκότερον…

Ποιοι στηρίζουν- ψηφίζουν τον Τσίπρα…

Όταν πριν είκοσι μέρες ο Τσίπρας προκήρυξε εκλογές, το βασικό σενάριο που τον έσπρωξε σε αυτή την επιλογή ήταν ότι ο Σύριζα ή θα διεκδικούσε την αυτοδυναμία ή τουλάχιστον θα ήταν με διαφορά πρώτο κόμμα.

Οι δημοσκοπήσεις που έγιναν λίγες μέρες μετά τη συμφωνία της 13ης Ιουλίου σε αυτό συνηγορούσαν.

Για παράδειγμα, η δημοσκόπηση της Palmos Analysis για την Εφημερίδα των Συντακτών, που δημοσιεύτηκε στις 18 Ιουλίου, έδινε στον Σύριζα 42,5% (και αυτοδυναμία) και στη ΝΔ μόνο 21,5%.

Τις πρώτες μέρες μετά την υπογραφή της συμφωνίας υπήρχε μια ανακούφιση ότι αποφεύχθηκαν τα πολύ χειρότερα, ενώ ο Γολγοθάς του νέου μνημονίου δεν ήταν ακόμα ορατός.

Γι’ αυτό ο Τσίπρας, σε πρόσφατη συνέντευξή του, δήλωσε ότι είχε αποφασίσει να πάει σε εκλογές από τη στιγμή που υπέγραψε τη συμφωνία...

«Πότε θα επιστρέψω τα λεφτά μου στις τράπεζες»…

Ανοικτή επιστολή πρώην στελέχους της αγοράς σε κόμματα, αρχές και τράπεζες. Τα δύο κομβικά σημεία για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και η ανάγκη προσφοράς ανταγωνιστικών προϊόντων από τις τράπεζες.

Γιατί δεν πιάνουν οι... φοβέρες του αναπληρωτή ΥΠΟΙΚ.

Να σας συστηθώ. Ονομάζομαι Μάξιμος Μαξιλάρης και είμαι ένας από τους χιλιάδες Έλληνες που έχουν βγάλει λεφτά από τις τράπεζες και τα φυλάνε στο περίφημο στρώμα. Αν κατεβαίναμε στις εκλογές, μπορεί και να τις κερδίζαμε, τόσο πολλοί είμαστε…

Ανήκεστος Αριστερά…

Mε τη σχετλιαστική έκφραση «ο μετά συγχωρήσεως Υπουργός Παιδείας» στο κύριο άρθρο[2] του τεύχους Σεπτεμβρίου της Athens Review of Books αναφερθήκαμε ειδικά στην περίπτωση του Αριστείδη Μπαλτά και σε δύο συγκεκριμένες φράσεις του που αποκαλύπτουν πώς σκέφτονται αυτός και οι σύντροφοί του για την Ευρώπη.

Άλλωστε ο εν λόγω υπουργός έχει ομολογήσει επισήμως ότι αυτός και οι ομόδοξοί του έχουν κηρύξει «τζιχάντ» στην Ευρωζώνη: «Ο πρώτος πόλεμος στο κέντρο της παγκοσμιοποίησης με όπλα δημόσιες συχνότητες, τράπεζες και ΑΤΜ. Το μικρό που κερδίσαμε σε σχέση με τη συμφωνία Τουσκ, δεν είναι αμελητέο. Ο πόλεμος είναι παρατεταμένος, ανοίξαμε ρήγμα ανεπούλωτο στην ευρωζώνη»[3]. Ο περί ού ο λόγος Μπαλτάς επιμένει ότι «Ένα πράγμα που ανέδειξε η δική μας διαπραγμάτευση είναι ότι το οικοδόμημα της Ευρωζώνης είναι εξαιρετικά σαθρό»[4].

Τσιπρισμός, Λαζοπουλισμός…

Η κ. Μαρίν Λεπέν χαρακτήρισε την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να κατανείμει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες σε διάφορες χώρες «ανθρωπιστικό πρόσχημα για να δωρίσουν δούλους στην οικονομία».

Στα μέσα του δέκατου ένατου αιώνα, η Α΄ Διεθνής Ενωση Εργατών του Καρόλου Μαρξ είχε ανάλογη τοποθέτηση: «Η λαθρομετανάστευση ρίχνει το επίπεδο ζωής σε κατάσταση δουλοπάροικου».

Η Ευρώπη της κυρίας Λεπέν είναι εντελώς διαφορετική από την Ευρώπη της Βιομηχανικής Επανάστασης του Μαρξ, πλην όμως θα συμφωνήσετε πως η Ιστορία ενίοτε σου κάνει κάτι γκριμάτσες από την άλλη πλευρά του καθρέφτη, με αποτέλεσμα να μην ξέρεις πού πατάς και πού πηγαίνεις…