«Πότε θα επιστρέψω τα λεφτά μου στις τράπεζες»…

Ανοικτή επιστολή πρώην στελέχους της αγοράς σε κόμματα, αρχές και τράπεζες. Τα δύο κομβικά σημεία για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και η ανάγκη προσφοράς ανταγωνιστικών προϊόντων από τις τράπεζες.

Γιατί δεν πιάνουν οι... φοβέρες του αναπληρωτή ΥΠΟΙΚ.

Να σας συστηθώ. Ονομάζομαι Μάξιμος Μαξιλάρης και είμαι ένας από τους χιλιάδες Έλληνες που έχουν βγάλει λεφτά από τις τράπεζες και τα φυλάνε στο περίφημο στρώμα. Αν κατεβαίναμε στις εκλογές, μπορεί και να τις κερδίζαμε, τόσο πολλοί είμαστε…

Διαβάζω τις τελευταίες μέρες και εβδομάδες διάφορες εκτιμήσεις «ειδικών», όπως πολιτικοί, στελέχη τραπεζών και άλλοι, για το αν, πώς και πότε θα επιστρέψουμε τα χρήματά μας στις τράπεζες. Αν και μεταξύ τους διαφέρουν σε πολλά σημεία και κυρίως για τα εκτιμώμενα ποσά επιστροφής και τον χρόνο, όλες οι εκτιμήσεις έχουν δύο κοινά σημεία:

Πρώτο κοινό σημείο είναι ότι όλοι συμφωνούν ότι η επιστροφή των χρημάτων από τα στρώματα και τις θυρίδες στο Τραπεζικό Σύστημα είναι επιτακτική ανάγκη για να ενισχυθεί η οριακή του ρευστότητα και να υπάρξει ελπίδα επαναλειτουργίας των Τραπεζών στον τομέα της χρηματοδότησης επιχειρήσεων και ιδιωτών.

Δεύτερο κοινό σημείο είναι ότι όλοι οι υπολογισμοί και οι εκτιμήσεις είναι λανθασμένες, αφού έγιναν χωρίς τον ξενοδόχο, δηλαδή εμένα και τους χιλιάδες ομοίους μου.

Κανείς δεν ρώτησε την άποψή μας, όλοι αναπτύσσουν θεωρίες που σχετίζονται με τα δικά μας χρήματα, πιστεύοντας ότι αυτοί έχουν το πάνω χέρι και εμείς είμαστε τα πρόβατα.

Γι' αυτό αποφάσισα να θέσω την άποψή μου υπόψη όλων των «ειδικών». Δεν ισχυρίζομαι ότι εκφράζω όλους τους Στρωματάκιες, σίγουρα όμως θα είμαι πιο κοντά στην πραγματικότητα από όσο είναι οι «ειδικοί».

Ακούστε λοιπόν:

1. Αποφάσισα να αποσύρω χρήματα στο στρώμα μου γιατί σε κανένα δεν αναγνωρίζω το δικαίωμα να παίζει με αυτά που εγώ έχω κερδίσει στη ζωή μου με δουλειά πολλών ετών. Λίγα ή πολλά δεν έχει σημασία, τα χρήματα αυτά μυρίζουν τον ιδρώτα μου. Σας τα εμπιστεύτηκα πολλά χρόνια, σας ήταν χρήσιμα και παραγωγικά, όμως δεν τα σεβαστήκατε όταν έπρεπε και κλονίσατε τη σιγουριά που ένιωθα και την εμπιστοσύνη που σας έδειξα. Grexit, κούρεμα, capital controls, μια συνεχής και αέναη φιλολογία από σχετικούς και άσχετους, έδιωξαν τα λεφτά μου από τις Τράπεζες. Τώρα τα ζητάτε πίσω.

2. Κι εγώ θέλω να τα επιστρέψω. Αισθάνομαι ανασφάλεια που τα κρύβω σε απίθανα μέρη, αισθάνομαι και ντροπή ως ένας σύγχρονος άνθρωπος που κάνω ό,τι έκαναν οι παππούδες και οι πατεράδες μας με τις λίρες και το ραμμένο στη φόδρα συνάλλαγμα. Αισθάνομαι και την υποχρέωση να βοηθήσω τη χώρα μου να βγει από την κρίση και ξέρω πολύ καλά πόσο σημαντικά είναι και τα δικά μου χρήματα γι' αυτό. Όμως ακόμα σας φοβάμαι και -δεν σας κρύβω- ότι περιμένω από εσάς πολλά βήματα πριν κάνω εγώ το δικό μου.

Να εξαφανιστεί κάθε προοπτική για Grexit. Πόσο βλάκας πρέπει -οι πολιτικοί- να πιστεύετε ότι μπορεί να είμαι, όταν μου λέτε ότι το Grexit είναι ακόμα στο τραπέζι (Δραγασάκης), αλλά μου ζητάτε να επιστρέψω χρήματα στις Τράπεζες (Τσακαλώτος); Αλήθεια, με το Grexit σε πιθανότητα ακόμα και 1% πιστεύετε ότι θα γυρίσουν τα λεφτά;

Περιμένω λοιπόν από τους πολιτικούς (εκτός όσων έχουν ταχθεί με τη δραχμή βέβαια) μια κοινή σαφή και ειλικρινή δήλωση που να λέει «Δεσμευόμαστε ότι το ενδεχόμενο Grexit δεν θα επιτρέψουμε να ξαναμπεί στο τραπέζι και κάθε ενέργειά μας στην εξυπηρέτηση των δεσμεύσεων της χώρας προς τους πιστωτές μας θα έχει στόχο να αφαιρέσει μια και καλή το δικαίωμα από τον οιονδήποτε να αφήνει αυτό το ενδεχόμενο ανοικτό».

Ποια καλύτερη ευκαιρία θα δοθεί από το να δηλωθεί κάτι τέτοιο προεκλογικά από όλα τα κόμματα που ψήφισαν το τρίτο Μνημόνιο;

Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών πρέπει να προηγηθεί. Ούτε ένα ευρώ δεν επιστρέφω, αν δεν μπουν πρώτα τα κεφάλαια που χρειάζονται στις τράπεζες. Όλοι με διαβεβαιώνουν ότι κούρεμα για πάνω από 100.000 δεν θα γίνει, αλλά με διαβεβαίωναν ότι θα υπήρχε και διαφορετική αντιμετώπιση στους ιδιώτες που είχαμε ελληνικά ομόλογα που έχασαν πάνω από 50% της αξίας τους.

Δεν εμπιστεύομαι τους πολιτικούς ότι θα προλάβουν την ανακεφαλαιοποίηση πριν την 1/1/16, εξάλλου οι ίδιοι βάζουν τελευταία και ένα ΑΝ. Θέλω να το δω να γίνεται. Χρήματα σε ανίσχυρες και ελλειμματικά κεφαλαιοποιημένες τράπεζες δεν θα γυρίσουν ποτέ πια.

Κι αν τα δύο παραπάνω γίνουν, τότε θα είμαι έτοιμος να επιστρέψω τα λεφτά μου; χωρίς επιπλέον προϋποθέσεις; χωρίς επιπλέον ανταλλάγματα από τις τράπεζες; Όπως ακριβώς πριν τα αποσύρω;

Λοιπόν όχι. Από εσάς αγαπητοί τραπεζίτες θέλω να δω έμπρακτα ότι εκτιμάτε και σέβεστε τα χρήματά μου, θέλω να δω πώς θα μου αποδείξετε ότι τα έχετε ανάγκη. Έμαθα κι εγώ βλέπετε, από εσάς το άκουσα, για την περίφημη σχέση risk - reward και θέλω να την εφαρμόσετε για τα χρήματά μου που έχετε ανάγκη.

Πιο καλά προϊόντα, πιο αποδοτικές καταθέσεις, με τα επιτόκια που μου δίνατε πριν δεν είχε και μεγάλη διαφορά να τα κρατάω σπίτι. Δείξτε μου ότι τα θέλετε, όταν θέλω κάτι πρέπει και να το πληρώσω πιο ακριβά, έτσι λέει το εμπόριο.

Διαμορφώστε και συνθήκες ανταγωνισμού μεταξύ σας, βαρέθηκα πια όλοι να έχετε ακριβώς τα ίδια επιτόκια, λες και τα συμφωνήσατε στο τηλέφωνο το προηγούμενο βράδυ.

Διαφοροποιηθείτε και ανταγωνιστείτε για να διεκδικήσετε τα χρήματά μου, δεν είναι μόνο το επιτόκιο που με νοιάζει αλλά η συνολική σχέση μου μαζί σας, βάλτε τα μυαλά σας να δουλέψουν.

Και προ παντός μην επαναπαύεστε στο επιχείρημα που λέει: «Και πού θα τα πάει; Κάποια ώρα θα τα επιστρέψει», γιατί όπως έχουν γίνει τα πράγματα, αυτή τη φορά θα σας διαψεύσω.

Μη σας πείθει τίποτα ότι όπως τα έβγαλα έτσι και θα τα γυρίσω, θα ψάξω πια να δω ποιος είναι καλύτερος, ποιος είναι πιο ασφαλής, ποιος είναι αυτός που επενδύει στη σχέση του μαζί μου, που σέβεται ότι τον εμπιστεύομαι.

Αλλιώς, κάποια στιγμή που τα capital controls θα περάσουν, θα τα πάω και εγώ στο εξωτερικό.

Τώρα με το e-banking και μια χρεωστική κάρτα δεν πολυ-χρειάζομαι να έχω το κατάστημά σας στη γωνία. Αλήθεια αγαπητοί τραπεζίτες, από το τι θα κάνετε εσείς εξαρτώνται πολλά για το πώς θα είναι οι τράπεζες τα επόμενα χρόνια.

Τέλος, αγαπητέ κύριε Αλεξιάδη, τέως συνδικαλιστή και νυν αναπληρωτή υπουργέ των Οικονομικών. Σας θυμίζω ότι ζούμε σε ελεύθερες κοινωνίες, σε παγκοσμιοποιημένες οικονομίες, σας θυμίζω ότι εξακολουθούμε να είμαστε στην Ευρώπη, αν και πολλοί θέλησαν και αυτό να το χαλάσουν.

Απειλές και τσαμπουκάδες για υπερ-φορολόγηση και πρόστιμα σε νόμιμα λεφτά παρκαρισμένα στα σπίτια ή στις θυρίδες -στα δικά μου λεφτά δηλαδή- αφήστε τα για τις κομματικές συγκεντρώσεις, εκεί πιάνουν.

Αν νομίζετε ότι επενδύοντας στον φόβο θα με κάνετε να γίνω πιο υπεύθυνος πολίτης, προμηθευτείτε ένα τηλεσκόπιο.

Γιατί μόνο με τη βοήθειά του θα βλέπετε το χρήμα από την Ελλάδα.

* Ο ειδικός συνεργάτης είναι πρώην στέλεχος της τραπεζικής αγοράς.

Euro2Day