Ή αλλιώς: Ιστορίες του κ..ου!
Η οργή είναι το επίσημο ύφος -και, εδώ που τα λέμε, η
μόνη πολιτική στάση- του κόμματός της.
Ανεξαρτήτως αυτού όμως, αν ανήκα στους οικείους της (που
δεν ανήκω, δόξα τω Θεώ!), κατ’ αρχάς θα εξέταζα σοβαρά την έντιμη διέξοδο από
το πρόβλημα διά της αυτοκτονίας.
Αν δεν υπέκυπτα στον πειρασμό, τότε δεν θα μπορούσα να
κοιμηθώ από την ανησυχία μου για την κατάστασή της.
Η ανυπόφορη εριστικότητα αυτής της γυναίκας, σε συνδυασμό
με την απειλή που εκπέμπει το μονίμως βλοσυρό ύφος της, με κάνουν να
διαισθάνομαι ότι, αν η Ραχήλ Μακρή δεν ηρεμήσει, αν δεν βρει έναν τρόπο να
διαχειριστεί την οργή που την κατατρώει (και φαίνεται τόσο έντονα στο πρόσωπο
της...), η υγεία της διατρέχει τον κίνδυνο σοβαρής βλάβης.