Ή αλλιώς: Ιστορίες του κ..ου!
Η οργή είναι το επίσημο ύφος -και, εδώ που τα λέμε, η
μόνη πολιτική στάση- του κόμματός της.
Ανεξαρτήτως αυτού όμως, αν ανήκα στους οικείους της (που
δεν ανήκω, δόξα τω Θεώ!), κατ’ αρχάς θα εξέταζα σοβαρά την έντιμη διέξοδο από
το πρόβλημα διά της αυτοκτονίας.
Αν δεν υπέκυπτα στον πειρασμό, τότε δεν θα μπορούσα να
κοιμηθώ από την ανησυχία μου για την κατάστασή της.
Η ανυπόφορη εριστικότητα αυτής της γυναίκας, σε συνδυασμό
με την απειλή που εκπέμπει το μονίμως βλοσυρό ύφος της, με κάνουν να
διαισθάνομαι ότι, αν η Ραχήλ Μακρή δεν ηρεμήσει, αν δεν βρει έναν τρόπο να
διαχειριστεί την οργή που την κατατρώει (και φαίνεται τόσο έντονα στο πρόσωπο
της...), η υγεία της διατρέχει τον κίνδυνο σοβαρής βλάβης.
Προχθές, στη συζήτηση του πολυνομοσχεδίου, η βουλευτίνα
Κοζάνης των ΑΝΕΛ ωρυόταν με πρωτοφανές μίσος κατά των βουλευτών της Ν.Δ.: «Θα
σας κρεμάσουμε, προδότες».
Αυτοί, από την πλευρά τους, είτε λόγω της εύλογης
αμηχανίας είτε λόγω της φυσιολογικής ανθρώπινης κατανόησης για το δράμα της,
την αγνόησαν.
Όμως πάντα υπάρχει και το αφελές λεβεντόπαιδο, που
μπερδεύει την ευθιξία με την περηφάνια και θα σπεύσει να απαντήσει.
Στον ρόλο αυτό ανταποκρίθηκε ο επιβλητικός -ως προς τον
σωματικό όγκο του και μόνον- Δάνης Τζαμτζής.
Της απηύθυνε μια φράση, η οποία συνεκδοχικώς ερμηνευόμενη
ισοδυναμεί με την απειλή ότι θα την «απαυτώσει» και μάλιστα με τον συγκεκριμένο
τρόπο ο οποίος αποκλείει την περίπτωση εγκυμοσύνης.
Να βεβαιώσω, πρώτα απ’ όλα, ότι δεν υπάρχει ο παραμικρός
κίνδυνος πραγματοποίησης της απειλής - αυτό το αντιλαμβάνεται αμέσως ο
οιοσδήποτε, εφόσον έχει εικόνα της υπερμεγέθους κοιλιάς του συμπαθούς βουλευτή
Πέλλας.
Παρ’ όλα αυτά, διαπιστώνοντας την προϊούσα εξαχρείωση του
κοινοβουλευτικού λόγου, αναρωτιέμαι μήπως οι πολιτικοί μας, ίσως εξαιτίας της
έξης τους να ικανοποιούν άκριτα τις απαιτήσεις του πλήθους, χωρίς να το
συνειδητοποιούν ανταποκρίνονται στο εμετικό σύνθημα των «αγανακτισμένων» της
πλατείας Συντάγματος.
Ευτυχώς, δεν την έκαψαν ακόμη, αλλά σιγά σιγά κάνουν τη
Βουλή να θυμίζει όλο και περισσότερο τον χαρακτηρισμό που της απέδιδε το
σύνθημα...
Στέφανος Κασιμάτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου