Καμαρωτοί μιγάδες…

Βαρύγδουποι και ασυγκράτητοι εδώ και μέρες οι τίτλοι τού εγχώριου γραπτού και ηλεκτρονικού Τύπου: «Το ελληνικό αίμα άναψε φωτιές στις Κάννες.».

Και δώστου τα εγκώμια για την «ελληνικής καταγωγής» Αντέλ Εξαρχόπουλος, συμπρωταγωνίστρια στην ταινία του «γαλλο-τυνήσιου» σκηνοθέτη Αμπντελατίφ Κεσίς, που βραβεύτηκε τελικά με τον Χρυσό Φοίνικα, καθώς και για το βραβείο πρώτου ανδρικού ρόλου που απονεμήθηκε στον πρωταγωνιστή της ταινίας Νεμπράσκα, του επίσης «ελληνικής καταγωγής» σκηνοθέτη, Αλεξάντερ Πέιν. Γιούρια, πίσω και σας φάγαμε!

Στέλεχος της Ν.Δ. στη Θεσσαλονίκη; Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;

Παρακολουθώ εδώ και χρόνια, εξ αποστάσεως, ως χομπίστας, τις πολιτικές διαδρομές των "στελεχών" όλων των κομμάτων στη Θεσσαλονίκη.

Με αφορμή άρθρο συνμπλόγκερ, για την τοποθέτηση ενός ακόμη "πασόκου", του Τάσου Τζήκα, στη Helexpo-ΔΕΘ, σχολίασα,  (έχοντας υπόψη ότι, όλα "τα κόζια" στη Θεσσαλονίκη, τα κρατούν "πασόκοι", ενώ οι Νεοδημοκράτες είναι ....άφαντοι)…

O Τάσος Τζήκας, είναι ένας εξαίρετος άνθρωπος με πλούσια εμπειρία και επιστήμονας κύρους.

Ποσώς μας ενδιαφέρει η κομματική του "καταγωγή".

Όσο για τα "στελέχη της ΝΔ", δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα στη Θεσσαλονίκη.

Πλην πέντε - έξη ανθρώπων, άντε το πολύ δέκα, που μπορούν να αναλάβουν θέσεις ευθύνης, οι υπόλοιποι είναι για γέλια.

Χωρίς πολιτική κουλτούρα, χωρίς ζήλο, χωρίς εμπειρίες, χωρίς γνώσεις και κυρίως χωρίς όρεξη για δουλειά, περιορίζονται στο αγαπημένο τους σπορ, αυτό του "φευγάκια" ("άμα δεν με διορίσετε φεύγω, θα πάω στη χρυσή αυγή, στο ΛΑΟΣ, στο ΠΑΣΟΚ" κλπ) και κυρίως, όταν μιλάνε, μιλάνε μόνο για να καρφώσουν ή να σπιλώσουν νεοδημοκράτη. 

Για το Μαρμαρωμένο Βασιλιά

29η Μαϊου σήμερα. Ημέρα μνήμης και πένθους για πολλούς, αδιαφορίας για άλλους. Κάποιοι θυμούνται το τέλος μιας διαδοχής 16 αιώνων, από τον Οκταβιανό μέχρι τον Κωνσταντίνο ΙΑ' και παράλληλα το τέλος ενός κράτους που άφησε ανεξίτηλο το σημάδι του στην παγκόσμια ιστορία. Άλλοι πιστεύουν ότι δε μας αφορά αυτό εμάς τους "Έλληνες" και άλλοι αδιαφορούν για την αντικατάσταση ενός "ιμπεριαλιστικού καθεστώτος με ένα άλλο", ενώ για κάποιους η σημερινή είναι απλά μια ημέρα και μια ημερομηνία σαν όλες τις υπόλοιπες. Όμως η Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως πέρα από το τέλος μιας ένδοξης εποχής, σηματοδοτεί για το λαό μας και την αρχή μίας διαδικασίας που μας κόστισε το εθνικό μας όραμα...

Το «ιδιώνυμο», και η αντιστροφή των επιχειρημάτων.

Κάτι που είναι ιδιαιτέρως διασκεδαστικό (αλλά και εκνευριστικό - ανάλογα τη διάθεση και την οπτική γωνία του καθενός) είναι η ευκολία με την οποία οι πάσης φύσεως εκφέροντες δημόσιο λόγο χρησιμοποιούν έννοιες τις οποίες δεν κατανοούν πλήρως, και ενώ είναι εύκολο να ρωτήσουν και να μάθουν, αυτό το κρίνουν ως μια περιττή λεπτομέρεια.

Εξίσου διασκεδαστικό είναι και αυτό που ονομάζω «αντιστροφή επιχειρημάτων». Πρόκειται πολύ απλά για την εύκολη υιοθέτηση επιχειρημάτων του αντιπάλου μου σε παλιότερο στάδιο εναντίον του ίδιου, την ίδια στιγμή που κι αυτός κάνει το ίδιο, χωρίς ενδεχομένως κανείς μας να συνειδητοποιεί τη γελοιότητα του πράγματος.

Ή πολύ απλά επειδή ουδείς εκ των δύο έχει επαρκή μνήμη (ή τσίπα).

Αν δεν το κατάλαβες ήδη ψαγμένε αναγνώστη μου, αναφέρομαι στο περιβόητο πια ζήτημα του λεγόμενου «αντιρατσιστικού» νομοσχεδίου που υποτίθεται ότι θα θεσπίσει κάποιο/α ιδιώνυμο αδίκημα/τα – κάτι δηλαδή εξ’ ορισμού «κακό».

Για να μη δούμε ποτέ ελληνικά … κρεματόρια.

«Θα τα βρούνε; Δεν θα τα βρούνε στο τέλος;» με ρώτησε φίλος, αναφερόμενος στην υποτιθέμενη κόντρα ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ με τη Νέα Δημοκρατία για το περίφημο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο.

Αυτή είναι η εντύπωση του κόσμου. Ότι θα τα βρούνε.

Γιατί διακυβεύονται πολλά περισσότερα από «λίγους παλιο-μετανάστες»…

Και φυσικά θα τα βρούνε, του απαντώ, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Το πιο πιθανό είναι μάλιστα η ιστορία να ξεχαστεί.

Εξάλλου, οι πιο «ψαγμένοι» γνωρίζουν καλά ότι ο «καυγάς» δεν αφορά την ουσία του πράγματος, για το αν δηλαδή η Ελλάδα χρειάζεται αντιρατσιστικό νόμο, όπως λένε ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, ή αν επαρκεί η υφιστάμενη νομοθεσία, όπως λέει η ΝΔ.

Παιγνίδι εντυπώσεων είναι, με δεδομένο το δημοσκοπικό αφανισμό ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, που βλέπουν τη Χρυσή Αυγή να έχει καπαρώσει τη τρίτη θέση, με διαρκώς αυξητικές τάσεις.

Αυστραλία: Επίγειος παράδεισος για τους πολίτες της;

Αν ψάχνετε την «καλή ζωή», ή αν απλά θέλετε να βελτιώσετε την δική σας, καλά θα κάνετε να μεταναστεύσετε στην Αυστραλία.

Και όχι μόνο επειδή είσαστε άνεργος και ψάχνετε για δουλειά.

Πρόκειται για τη χώρα, που με βάση τον δείκτη Better Life του ΟΟΣΑ, είναι αυτή στην οποία οι συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων της είναι οι καλύτερες.

Και μάλιστα, η Αυστραλία κερδίζει τη πρώτη θέση σε αυτόν τον δείκτη για τρίτη συνεχόμενη χρονιά.

Οικογενειακές ιστορίες αγάπης….

Θυμόσαστε το καυτό δίδυμο μαμάς και κόρης, που έχουν γίνει διάσημες στον κόσμο του πορνό;

Μιλάμε για τις περίφημες Sexxxtons, τις οποίες είχαμε παρουσιάσει εδώ!.

Και να θυμίσουμε, ότι όσο περίεργο κι αν ακούγεται, οι δυο γυναίκες δεν θεωρούν ότι κάνουν κάτι κακό, ή αμαρτωλό, αφού όπως ισχυρίζονται, ναι μεν κάνουν έρωτα με τον ίδιο ή με πολλούς άνδρες ταυτόχρονα, αλλά «δεν ακουμπάει η μία την άλλη».

Έχουν, λένε, αρχές και όρια!!!!

Το κίνημα «Δεν Πληρώνω» γονατίζει το … Πακιστάν.

Ένα από τα πολλά προβλήματα που δυσχεραίνει την καθημερινότητα του πολυπληθούς μουσουλμανικού Πακιστάν είναι και οι ατελείωτες διακοπές ρεύματος.

 Μάλιστα, οι ώρες χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, είναι περισσότερες από αυτές που υπάρχει ρεύμα.

Ακόμη και στις μεγαλύτερες πόλεις, τα μπλακ άουτ διαρκούν ως και δέκα ώρες την ημέρα!

Νοσταλγοί της δραχμής και επενδύσεις…

Οι νοσταλγοί της δραχμής που έχασαν το παιχνίδι ανήκουν ή στους πολιτικούς που θέλουν την Ελλάδα Κούβα ή Αλβανία του Χότζα, για να βολέψουν την ανικανότητα τους, ή στους  καιροσκόπους που βλέπουν την χώρα μόνο ως πεδίο εκμετάλλευσης. Δώστε κίνητρα να έλθουν να επενδυθούν στην Ελλάδα και τα κεφάλαια του καιροσκοπισμού.

Έτσι και αλλιώς τα κεφάλαια αυτά υπάρχουν και θα υπάρχουν αλλά είναι χαμένα για την ελληνική οικονομία. 
Και δεν αναφέρομαι μόνο στις καταθέσεις, των απατεώνων φοροφυγάδων, των μπακαλομανάβηδων, των μεσαζόντων και των χονδρεμπόρων που τα έβγαλαν στην Ελβετία και για να έχουν να το λένε...

Το φράγμα έσπασε!

Το τελευταίο εξάμηνο γίναμε θεατές ενός δράματος, τόσο στο εξωτερικό της χώρας όσο και στο εσωτερικό της.

Με πολλή αγωνία παρακολουθήσαμε την εξασφάλιση των χρημάτων των δόσεων που ήταν αναγκαία για την ομαλή λειτουργία του οικονομικού συστήματος της χώρας.

Στο εσωτερικό παράλληλα, παρακολουθήσαμε τις κόντρες των κυβερνητικών εταίρων, που σε κάποιες περιπτώσεις (Νοέμβριος-Δεκέμβριος) πήγαν να πάρουν αποσταθεροποιητικό χαρακτήρα.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο το πολιτικό σκηνικό πέρασε τη φάση της πίεσης στο κέντρο τόσο από τα αριστερά όσο και από τα δεξιά, κατά το διάστημα από τον Οκτώβριο ως τον Δεκέμβριο, την ανασύνταξη του κέντρου και την για πρώτη φορά υποχώρηση της Χ.Α και του ΣΥΡΙΖΑ (απώλειες της τάξης του -1 για Χ.Α και -2 για ΣΥΡΙΖΑ ) κατά το διάστημα Ιανουαρίου-Μαρτίου, ενώ αρχίζει η σταδιακή επιδείνωση των ποιοτικών χαρακτηριστικών του σχηματισμού του Καμένου, που πλέον το τελευταίο δίμηνο έχει αρχίσει να καταγράφει πτώση από το σταθερό 7% στο οποίο είχε κινηθεί κατά μέσο όρο όλο το προηγούμενο εξάμηνο…