Two Suns in the Sunset...

Pink Floyd

Στήνεται σιγά σιγά το σκηνικό για τις επόμενες εκλογές...

Μια σειρά πράξεων, γεγονότων, δηλώσεων και κινήσεων δείχνουν ότι βρισκόμαστε πλέον σε μια άτυπη, όσο και παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Το 2018 θα είναι ένα έτος, όπου η σημερινή κυβέρνηση συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες για να... αποδράσει με ένα αξιοπρεπές ποσοστό. Όσο αργότερα γίνουν οι εκλογές τόσο χειρότερα θα είναι τα ποσοστά του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, όπως δείχνουν τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων.

Και απ΄ ότι φαίνεται ούτε τα "κοινωνικά μερίσματα" σε μια εξαθλιωμένη κοινωνία, δεν μπορούν να ανατρέψουν την πορεία των πραγμάτων. Από την άλλη, καμιά αφήγηση περί... εξόδου από τα μνημόνια ή για "καθαρή" έξοδο στις αγορές δεν πρόκειται να... φτουρίσει. Το 2019 έρχονται μεγάλες μειώσεις συντάξεων για το 70% των συνταξιούχων, ενώ το 2020 (αν όχι το 2018) θα υπάρξει μείωση εισοδημάτων για τουλάχιστον 5.000.000 πολίτες, λόγω της μείωσης του αφορολόγητου ορίου…

Σύμβουλος Πολιτικής Ασφάλειας στον Τόσκα η γυναίκα της φωτοβολίδας...

Η γυναίκα που χτυπήθηκε από τη φωτοβολίδα στα Εξάρχεια, δεν ήταν τυχαία. Πρόκειται για την εγκληματολόγο Αναστασία Τσουκαλά, που, παρά τις καταγγελίες της ότι οι Έλληνες αστυνομικοί είναι στην πλειονότητά τους φασίστες, είχε διοριστεί το 2016 από τον ΣΥΡΙΖΑ στο γραφείο του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, ως αντιπρόεδρος και σύμβουλος για την εκπόνηση στρατηγικών μελετών που αφορούν στην πολιτική ασφάλειας και στην παροχή υπηρεσιών συμβουλευτικού χαρακτήρα προς τον υπουργό...

 

Αντιγράφουμε από τις 19/6/2016 το άρθρο που  δημοσιεύτηκε στον έντυπο Ελεύθερο Τύπο, για τις αντιδράσεις που είχε προκαλέσει τότε ο διορισμός της.

Τι έλεγε η Αναστασία Τσουκαλά το 2014:

«...Ο εκφασισμός προέρχεται από τους εκπαιδευτές της αστυνομίας, είναι η ίδια η αστυνομία που εκφασίζει συνειδητά τους μελλοντικούς αξιωματικούς της. Αυτό πιθανότατα επιτάθηκε μετά την είσοδο της Χρυσής Αυγής στο κοινοβούλιο, οπότε μπορούμε να το αποδώσουμε στην πρόσφατη πολιτική συγκυρία. Ο άλλος λόγος είναι ιστορικός, η αστυνομία, όπως την έχουμε γνωρίσει στην Ελλάδα, ήταν ανέκαθεν αυταρχική. Υπάρχει πολύ βεβαρημένο ιστορικό αυταρχισμού στους κόλπους της αστυνομίας, δεν έχει ποτέ συντελεστεί πραγματικά η λεγόμενη αποχουντοποίηση»…

Οι Ρουβίκωνες διέβησαν το όριο. Και τώρα;

Μου το θύμισε ένας φίλος. Πριν είκοσι τόσα χρόνια, όταν υπηρετούσα είχα την εξής απορία: τί θα γινόταν αν μια ομάδα τραμπούκων ορμούσε στον σκοπό της πύλης; Ο «κρυφός» θα πυροβολούσε, ή θα καθόταν να κοιτάει σα χαμένος; Υποψιάζομαι ότι το ίδιο ερώτημα βασάνισε τη στρατιωτική ηγεσία μετά τον Δεκέμβριο του 2008, αν κρίνω τουλάχιστον απ’ όσα είδα στα στρατόπεδα που βρίσκονται μέσα στη Θεσσαλονίκη.

Οι φράχτες τους επισκευάστηκαν, αγκαθωτά σύρματα προστέθηκαν, παλιά χαρακώματα φρεσκαρίστηκαν. Βλέπετε, χάρη σε σχεδιασμούς αρχαίων εποχών, όταν ο Στρατός είχε και αναγκαία καθήκοντα εσωτερικής ασφαλείας, οι μεγάλες πόλεις εξακολουθούν να έχουν αρκετές μονάδες ανάμεσα σε πολυκατοικίες. Η παραμονή τους φυσικά δεν έχει να κάνει με εθνικούς λόγους. Βασικά συνεχίζουν να υπάρχουν για να εξυπηρετούνται πάσης φύσεως «βύσματα», κληρωτοί αλλά κυρίως μόνιμοι...

Της μεταπολίτευσης καμένη γενιά…

Στις μαυρισμένες μας ψυχές τι έχει να πει η ξεθωριασμένη επέτειος του Πολυτεχνείου; Σχεδόν τίποτα. Οι τιποτένιοι πολυτεχνίτες όμως, αυτοί που έχτισαν, όχι σταδιοδρομίες, αλλά καριέρες σαν αντιστασιακοί, επανέρχονται ετούτες τις ημέρες για να μας θυμίσουν πόσο μικρή είναι η απόσταση μεταξύ της νεότητας και της δημοπράτησής της. Και πόσο γρήγορα την έτρεξαν αυτήν την απόσταση. Και πόσο καλή τιμή πέτυχαν. Διότι τον είχαν -να τους το αναγνωρίσουμε αυτό- τον τρόπο τους. Τρόπαια της πετυχεσιάς τους τα γρήγορα αυτοκίνητα, τα διαμερίσματα στα βόρεια προάστια και τα γκομενάκια στο κέντρο.

Άδικες, θα μου πείτε, οι γενικεύσεις αλλά του Πολυτεχνείου η καμένη γενιά δεν είναι αυτή που οικοδόμησε την επτάψυχη Μεταπολίτευση κι έκανε τον τόπο πεδίο βολής για επήλυδες και ντόπιους εργολάβους;