Γιατί διαφωνώ με τον Θοδωρή Τσεκούρα...

Μια απάντηση στο viral άρθρο «Οι κυβερνήσεις πέφτουνε, μα η βλακεία μένει» του γνωστού διαφημιστή στο Andro. Πολλοί το χαρακτήρισαν ως το καλύτερο κείμενο που γράφτηκε τελευταία για την κρίση. Ο δημοσιογράφος Γιάννης Παλιούρης ανήκει στη «σιωπηρή μειοψηφία» που νιώθει αδικημένη.

Όλο το άρθρο του Θόδωρου Τσεκούρα μπορεί να συμπυκνωθεί σε μία και μόνο φράση: «όλοι ίδιοι είμαστε». Και σ’ αυτή ακριβώς τη φράση συμπυκνώνεται με τη σειρά της η αυτοϋπονόμευση της εξόδου από τον βούρκο στον οποίο τσαλαβουτάμε…

Ο αριστερός Λούλης και ο δεξιός «μπούλης»…

Δεν εθιζόμαστε να ασχολούμαστε με την παραπολιτική διάσταση της πολιτικής, αλλά ο κ. Τσίπρας, με τις δηλώσεις του, προτρέχει και μας προτρέπει: Εκμυστηρεύτηκε στη Νίσυρο, όπου τον υποδέχτηκε ο Πάνος Καμμένος, ότι εκεί τον είχε πρωτοδεί, και του είχε δημιουργήσει την «αίσθηση ότι ο κ. Καμμένος είναι ένας μπούλης». Και γιατί αυτό; Γιατί ο Πάνος ήταν «ένα παιδί μιας πλούσιας οικογένειας».

Μα και ο κ. Τσίπρας ήταν ένα παιδί μιας πλούσιας οικογένειας, θα αντιτείνει κάποιος, και θα έχει δίκιο. Και αυτός στα πούπουλα μεγάλωσε. Γιατί άραγε είχε την αίσθηση της απαξιωτικής διαφορετικότητας από το άλλο πλουσιόπαιδο, τον Πάνο Καμμένο;

Πότε θα αναλάβεις τις ευθύνες σου Γιάνη;

Γιάνη, σε θυμάμαι το 2012 σε τηλεοπτική εκπομπή να απορρίπτεις με στόμφο ως αδύνατη πρόβλεψη μου για την επιστροφή της Πορτογαλίας και της Ισπανίας στις αγορές, με το επιχείρημα πως τα ομόλογα βρίσκονταν σε μία τεράστια φούσκα η οποία θα έσπαγε σύντομα ωθώντας τα επιτόκια όλων των ευρωπαϊκών κρατών αλλά και του κόσμου στα ύψη.

Τελικά, βέβαια, συνέβη το ακριβώς αντίθετο: Αντί να καταρρεύσουν τα ομόλογα κατέρρευσαν τα επιτόκια τους, φτάνοντας, μάλιστα, σε πολλά κράτη ακόμη και σε αρνητικά επίπεδα...

Φτηνά τη γλίτωσε ο Ντόναλντ…

Πριν από μερικούς μήνες συνελήφθη στο Λας Βέγκας ένας νεαρός Βρετανός, επειδή όπως είπε ήθελε να δολοφονήσει τον Ντόναλντ Τραμπ. Ο επίδοξος δολοφόνος έπασχε από αυτισμό και χρόνια ανορεξία, ενώ ήταν άνεργος και ζούσε μέσα στο παλιό αυτοκίνητό του. Μάλιστα, είχε έρθει στις ΗΠΑ με τουριστική βίζα, αλλά παρέμεινε ακόμη και μετά τη λήξη της επειδή ήταν, λέει, ερωτευμένος.

Όσοι  γνώριζαν τον 20χρονο Michael Sandford έχουν να λένε για την εξυπνάδα του, αλλά και για το ότι τα συμπτώματα του συνδρόμου Asperger, αυξάνονταν όσο μεγάλωνε…

Δηλαδή πότε θα γίνουν εκλογές;

Δηλαδή τι, τώρα δεν θα πάμε σε εκλογές; Σύμφωνα με την κυβερνητική γραμμή ενημέρωσης οι κάλπες θα στηθούν στο τέλος της τετραετίας. Νέο non paper εξεδόθη τη Δευτέρα στο οποίο επισημάνθηκε πως «παρά το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός ξεκαθάρισε με τον πιο εμφατικό τρόπο κατά την προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή ότι η κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία και ότι οι εκλογές θα γίνουν το φθινόπωρο του 2019 την επόμενη κιόλας μέρα ο κυριακάτικος Τύπος δημιούργησε μια φανταστική εικόνα, δίνοντας μάλιστα και ημερομηνίες εκλογών».

Ομως υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια. Οι πρόωρες εκλογές δεν είναι μόνο στη φαντασία του κυριακάτικου Τύπου όπως θέλει να λέει η ομάδα επικοινωνίας του Μαξίμου. Oλοι τις συζητούν. Και οι όταν κάτι τέτοιο το μελετάς έρχεται, δημιουργούνται αυτές ακριβώς οι φυγόκεντρες δυνάμεις που δεν μπορείς να κρατήσεις τίποτα όρθιο…

Παίζουν (και) τα ρέστα τους…

Από τον Πανάγιο Τάφο μέχρι το μοίρασμα του πλεονάσματος στους πιο αδύναμους Ελληνες, η Ελλάδα την περασμένη Πέμπτη έζησε ένα απίστευτο déjà vu: ο Τσίπρας έγινε Σαμαράς και ο ΣΥΡΙΖΑ μεταμορφώθηκε σε Ν.Δ. του Δεκεμβρίου 2014, με την τότε κυβέρνηση να εκτιμά πως αν πάει σε εκλογές οι ελπίδες της θα είναι μηδαμινές, έχοντας ως αποτέλεσμα να πετάξει τα τελευταία τσιπάκια στην πράσινη εκλογική τσόχα.

Οπως συμβαίνει σε τέτοιου είδους καταστάσεις, ο κόσμος κατάλαβε ότι η κυβέρνηση παίζει τα ρέστα της και προσπαθεί να σωθεί στο πρόσωπο του Τσίπρα και του οικονομολόγου των Αγανακτισμένων της πλατείας Συντάγματος Γιάνη Βαρουφάκη…