Ο αριστερός Λούλης και ο δεξιός «μπούλης»…

Δεν εθιζόμαστε να ασχολούμαστε με την παραπολιτική διάσταση της πολιτικής, αλλά ο κ. Τσίπρας, με τις δηλώσεις του, προτρέχει και μας προτρέπει: Εκμυστηρεύτηκε στη Νίσυρο, όπου τον υποδέχτηκε ο Πάνος Καμμένος, ότι εκεί τον είχε πρωτοδεί, και του είχε δημιουργήσει την «αίσθηση ότι ο κ. Καμμένος είναι ένας μπούλης». Και γιατί αυτό; Γιατί ο Πάνος ήταν «ένα παιδί μιας πλούσιας οικογένειας».

Μα και ο κ. Τσίπρας ήταν ένα παιδί μιας πλούσιας οικογένειας, θα αντιτείνει κάποιος, και θα έχει δίκιο. Και αυτός στα πούπουλα μεγάλωσε. Γιατί άραγε είχε την αίσθηση της απαξιωτικής διαφορετικότητας από το άλλο πλουσιόπαιδο, τον Πάνο Καμμένο;

Το απαντάει ο ίδιος: «Ο Πάνος ήταν ένας πολιτευτής της Δεξιάς, ενώ εγώ ήμουν από μικρός στο χώρο της Αριστεράς».

Όπερ κάθε αριστερός... δεδικαίωται!

Κουβαλάει φαίνεται, (δηλαδή νομίζει ότι κουβαλάει) ως αριστερός… αταβιστικά την φτώχεια και τον πόνο της, έστω κι αν γεννήθηκε από γονείς ευκατάστατους που κινούνταν στην ανώτερη κοινωνική διαστρωμάτωση, έστω κι αν μεγάλωσε απολαμβάνοντας τα πλούσια τα ελέη της τάξης του. 

Κουβαλάει φαίνεται, (νομίζει ότι κουβαλάει) τη λαϊκότητα τα φτωχικής συνοικίας, την «αγνότητα» των λαϊκών προαστίων, και φαντασιακά, έχει μοιραστεί μαζί της τους καημούς της, τα οικονομικά της αδιέξοδα, την - παλιά - ανήλιαγη ζωή της.

Επίσης, αφού είναι αριστερός, «από μικρός στο χώρο της Αριστεράς», κουβαλάει (νομίζει ότι κουβαλάει) τις ηρωικές παρακαταθήκες των απλών αριστερών αγωνιστών που υφίσταντο με ιώβεια υπομονή μαρτύρια, που έδιναν αφειδώλευτα και ανυποψίαστα τη ζωή τους για ένα ανώτερο ιδανικό (το αν το ιδανικό αυτό ήταν ήδη υποθηκευμένο, εντασσόμενο σε γεωπολιτικές αναγκαιότητες επιρροής μεγάλων δυνάμεων σε συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, δεν αφορά το παρόν κείμενο).

Έτσι ως αριστερός μετείχε (νόμιζε ότι μετείχε) μιας ηρωικής προϊστορίας, ένιωθε κληρονόμος της, κάνοντας… «εναλλακτικές» διακοπές με σκηνή και σλίπινγκ μπαγκ», απαξιωτικός έναντι των υπόλοιπων μπούληδων πλουσιόπαιδων.

Και παρόλο που το έναυσμα για τα ανωτέρω σχόλια τα έδωσε ο πρωθυπουργός, δεν θα ασχολούμασταν αν αυτά ήταν προσωπική του υπόθεση.

Αλλά δεν είναι. Αναδεικνύουν μια ολόκληρη κοινωνική παθολογία. Μια κοινωνική μονομέρεια, όπου οι κακοί είναι από τη μια πλευρά, ενώ οι αγνοί και ηρωικοί μόνο από την άλλη.

Η «δρακογενιά» που λέει ποιητικώς και ο μπαμπάς του νυν υπουργού Νίκου Παππά, που η ίδια μπορεί να μην έκανε τίποτα πέραν κάποιων καταλήψεων σχολείων, στους εύκολους καιρούς της πασοκικής ανεκτικότητας, αλλά είχε παππού στα βουνά, άμα λάχει και δικαστή του ΕΑΜ, και εξ ορισμού, ανήκει κληρονομικώς στην ηθική πλευρά της ιστορίας.

Γι' αυτό και άμαθη στις δυσκολίες ανέλαβε τη χώρα νομίζοντας ότι έχει απέναντί της παραταξιακούς συνδικαλιστές των αμφιθεάτρων, και έσπασε τα μούτρα της – και μαζί της η χώρα τα δικά της. Γι΄αυτό και ακόμη έχει την έπαρση του αριστερού (που δεν είχαν οι τότε αριστεροί που νομίζει ότι κληρονόμησε), αλλάζει άρδην πορεία και επιχειρήματα, αλλά δεν ζητάει ένα ελάχιστο συγγνώμη για τα λάθη, τις αστοχίες, τις αποτυχίες. 

Γι' αυτό χωρίς αιδημοσύνη και αυτοκριτική, μιλάει οργίλως για «συμμαχία των προθύμων», ενώ η ίδια έχει μεν δείξει… ηρωική στα λόγια, εξίσου πρόθυμη δε στα έργα.

Οι εκλογές απαγορευμένες 

Η στήλη στα χέρια του γράφοντος, επέμενε τόσο καιρό ότι ο κυβερνητικός προγραμματισμός για εκλογές είναι για το 2019, και μόνο από ατύχημα θα συνέβαιναν νωρίτερα. Είχαμε βεβαίως ενδοιασμούς για την αποφασιστικότητα των σχετικών διαβεβαιώσεων τις οποίες μας έκαναν κυβερνητικά στελέχη, αλλά χθες αποκαλύφθηκε μία ακόμη αιτία της αποφασιστικότητας αυτής.

Όπως αποκάλυψε το γερμανικό οικονομικό πρακτορείο ΜΝΙ, οι ευρωπαίοι προειδοποίησαν τον έλληνα πρωθυπουργό να μην επιχειρήσει να εκβιάσει με πρόωρες εκλογές. Αξιωματούχος της ΕΕ σημείωσε: «Είναι λάθος να σκεφτόμαστε ότι η Γερμανία θα υποχωρήσει στις απαιτήσεις της από την Ελλάδα επειδή θέλει μία ομαλή προεκλογική περίοδο. Ο Τσίπρας μπορεί να στοιχηματίσει και να χάσει».

Παράλληλα, το MNI σημειώνει ότι ο κ. Τσίπρας άφησε πριν δύο εβδομάδες να εννοηθεί ότι αν συνεχιστεί η επιμονή για πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα θα μπορούσε να πάει σε πρόωρες εκλογές. «Μετά από αρκετά τηλεφωνήματα υπαναχώρησε, λέγοντας ότι οι εκλογές θα γίνουν το 2019 όπως αναμένεται», τονίζει το ΜΝΙ.

Τι άλλο θα έκαναν οι πρόθυμοι; Μάλλον καλύτερη διαπραγμάτευση και καλύτερη διαχείριση της κρίσης. Ναι, αλλά δεν θα τα έκαναν με... δυσθυμία, όπως τα κάνει η αριστερή κυβέρνηση. Όπερ και εξ αυτού… η Αριστερά δεδικαίωται!

Γιάννης Σιδέρης 

Liberal