Statues....

O.M.D.
Statues

Μια καταπληκτική ταινία!

Παρακολούθησα χθες βράδυ την τελευταία ταινία του βετεράνου Αμερικανού ηθοποιού Michael Douglas, στην οποία ερμηνεύει τον ρόλο του διάσημου Αμερικανού ομοφυλόφιλου (γκλίτερ) πιανίστα Liberace.

Η ταινία έχει τίτλο Behind the Candelabra, και είναι καταπληκτική!

Πραγματικά…

Ένα άλλο μέλλον…

Οι ιστορικοί και οικονομολόγοι θα συνεχίσουν να διαφωνούν για το αν η Μεγάλη Μεταρρύθμιση του 2018, όπως την αποκάλεσαν, ήταν η αιτία για την απαρχή της εξόδου της Ελλάδας από την κρίση.

Πάντως όλοι συμφωνούσαν ότι η Ελλάδα του 2020 -ημερομηνία που γράφτηκε αυτό το σημείωμα- ήταν μια πολύ διαφορετική χώρα απ” αυτή περασμένων δεκαετιών.

Καθοριστικό ρόλο για αυτές τις εξελίξεις έπαιξε η Μεγάλη Μεταρρύθμιση, η οποία καθιέρωσε την αρχή της επικουρικότητας ως την υπέρτατη συνταγματική αρχή με την οποία έπρεπε να εναρμονίζονται όλοι οι νόμοι του κράτους.

Συνοπτικά η αρχή της επικουρικότητας καθιέρωνε ότι κάθε δημόσια δραστηριότητα θα έπρεπε να λαμβάνει χώρα στο χαμηλότερο τοπικό επίπεδο και μόνο όταν δεν μπορούσε να υλοποιηθεί σε αυτό το επίπεδο θα περνούσε στο αμέσως υψηλότερο…

Ένας Εγγλέζος καραγκιόζης!

Δεν έχω ιδέα ποιος είναι αυτός ο Γκρεγκ Πάλαστ.

Ειδικά αυτό το ταφ στο τέλος του ονόματος με μπερδεύει – αλλιώς θα θεωρούσα πως πρόκειται για κάποιο μακρινό συγγενή του Θεόδωρου Πάλλα, συμπαθούς βετεράνου ποδοσφαιριστή του Άρεως και του Ολυμπιακού στα late 70s, early 80’s.

Το γεγονός όμως είναι πως το άρθρο του «My Big Fat Greek Minister» (σαφής αναφορά στην αγαπημένη κωμωδία της πατριώτισσας Νία Βαρντάλος) μου έδωσε ιδιαίτερη χαρά.

Ναι, φίλοι μου. Χαρά. Ελπίδα. Αισιοδοξία.

Γιατί ακόμη και σήμερα, το 2013, στην Ελλάδα της Κρίσης και του Μνημονίου όπου η καφρίλα έχει προ πολλού χτυπήσει κόκκινο, καμία εφημερίδα και κανένα site δεν θα φιλοξενούσαν ένα τόσο εμπαθές, χοντροκομμένο, χυδαίο και άθλιο κείμενο, αν αυτό προερχόταν από ελληνική πένα.

Καληνύχτα Κεμάλ…

Ο Χατζιδάκις μόλις είχε παραιτηθεί από τη διεύθυνση του Τρίτου Προγράμματος· αν δεν κάνω λάθος, είχε δηλώσει ότι απαγορεύει στο κρατικό ραδιόφωνο να μεταδίδει μουσική του, διότι τη μεταδίδει για να την κακοποιήσει.

Το ωραίο στην υπόθεση δεν είναι η ίδια η απαγόρευση. Είναι η αιτιολογία.

Θυμωμένος όπως ήταν με το κράτος του ανερχόμενου πασοκισμού, δήλωνε με τον τρόπο του ότι δεν θέλει να έχει καμία σχέση μαζί τους.

Όχι μόνον δεν χρειάζεται το κρατικό ραδιόφωνο, αλλά το θεωρεί και επιβλαβές για το έργο του.

Υπερβολές θα μου πείτε.

Ωραίες υπερβολές ενός ανθρώπου που ήξερε να υπερασπίζεται την ευαισθησία του όχι μόνον με τη μουσική του, αλλά και με τη δημόσια παρουσία του.

Περί Βούτση…

Ή αλλιώς: «Δεν μας χ….ς  ρε συ Βούτση»;

Αυτή η ιστορία με τις φαιδρές δηλώσεις του ομορφάντρα και «αντάρτη» Βούτση περί οπλοφορίας,  αναδεικνύει μια εγγενή ψυχοπαθολογία της κοινωνίας μας, που ανάγεται στο (όχι και πολύ μακρινό) παρελθόν.

Και που έχει να κάνει με το πώς ο μέσος Έλληνας βλέπει την αστυνομία.

Μια αστυνομία, που σίγουρα έχει λερωμένη τη φωλιά της, αλλά που σήμερα δεν έχει καμία σχέση με αυτό που ήταν παλαιότερα.

Οι εμμονές όμως παραμένουν, και είναι πλέον ποτισμένες μέσα στο «μεδούλι» του Έλληνα, και δη του «αριστερού».

Το αριστερός σε εισαγωγικά, διότι ο πραγματικός αριστερός (βλ. ΚΚΕ) είμαι σίγουρος πως αντιλαμβάνεται πλήρως τον απαραίτητο ρόλο των σωμάτων ασφαλείας σε μια σύγχρονη χώρα.

Αίμα στους δρόμους της Κων/πολης!

Ποιος θα το πίστευε, μέχρι και πριν από λίγες ημέρες, ότι η νύχτα της Παρασκευής της 31ης Μαΐου προς ξημερώματά Σαββάτου της 1ης Ιουνίου θα ήταν η πιο αιματοβαμμένη στη σύγχρονη ιστορία της Τουρκίας.

Μία διαδήλωση ομάδας οικολόγων κατά της επικείμενης ισοπέδωσης του πάρκου Γκεζί στην Κωνσταντινούπολη, προκειμένου να ανεγερθεί εκεί ένα ακόμη εμπορικό κέντρο, εξελίχθηκε ουσιαστικά σε μια ανοιχτή και διαρκή διαμαρτυρία χιλιάδων πολιτών κατά της πολιτικής που εφαρμόζει η κυβέρνηση Ερντογάν.

Χρειάστηκε βεβαίως η βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων από τις αστυνομικές δυνάμεις και η απαγόρευση μετάδοσης των επεισοδίων που επέβαλε το τουρκικό καθεστώς στα μέσα ενημέρωσης, για να «γιγαντωθεί» και να «θεριέψει» το κύμα αμφισβήτησης, μέσα κυρίως από πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης, όπως το Facebook και το Twitter.

Νεκροί, τραυματίες και αιματοβαμμένοι δρόμοι συνέθεσαν το σκηνικό μάχης στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης, προκαλώντας παγκόσμιο σοκ.

Η χώρα αλλάζει σελίδα.

Η Μάργκαρετ Θάτσερ το ’79 κέρδισε τις εκλογές αλλά χωρίς τους απαραίτητους συσχετισμούς που θα  επέτρεπαν να προχωρήσει στις δραστικές αλλαγές που θα έβγαζαν  το Η.Β. από την φθίνουσα πορεία που είχε εισέλθει καθώς ο υψηλός κρατικός παρεμβατισμός δεν επέτρεπε την απαραίτητη δημιουργική καταστροφή των παραδοσιακών τομέων της οικονομίας και της προσαρμογής στα νέα διεθνή δεδομένα...

Ίσως δεν θα είχε καταφέρει να πείσει πότε την απαραίτητη εκλογική  πλειοψηφία, αν δεν της έδινε την ευκαιρία η πρόκληση της χούντας της Αργεντινής στα Φώκλαντ, με μια εύκολη στρατιωτική νίκη  να αναβαπτίσει τη δημοφιλία της στο βασικό πυρήνα των «μυθικών» παραστάσεων που συνιστούν το συνεκτικό ιστό κάθε κοινωνίας στην νεότερη ιστορία, το έθνος...

Ερωτεύτηκε μια… πόρτα, και την βίασε!

Θυμόσαστε τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής, που δεν κρατήθηκε, και κατούρησε την πόρτα του … Μέγκα;

Ε, λοιπόν, ένας Αμερικάνος έκανε κάτι παρόμοιο.

Πολύ πιο τολμηρό.

Ερωτεύτηκε μια πόρτα ενός μαγαζιού, και της έκανε έρωτα!

Σε κάποιους αρέσουν οι ξανθές, σε κάποιους άλλους οι μελαχρινές, αλλά στον Anthony Bruce Berry αρέσουν οι πόρτες!!!

Έτσι, ο 57χρονος ιδιόρρυθμος αυτός εραστής συνελήφθη επειδή ερωτοτρόπησε με την πόρτα ενός καταστήματος στη πόλη Λαντάνα της Φλόριντας.