Sometimes...

James

Ζωή (σκέτο)!

Σκεφτόμουν να μην ασχοληθώ με όσα έκανε πάλι η Ζωή Κωνσταντοπούλου στο Δίστομο. Όπου επιχείρησε να εμποδίσει τον προσκεκλημένο του μαρτυρικού Δήμου, Γερμανό πρέσβη, να καταθέσει στεφάνι για τους νεκρούς του ολοκαυτώματος το 1944. Μα δεν γίνεται.

Δεν έχω καμιά διάθεση να καυτηριάσω –για μια ακόμη φορά- τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, αφού πλέον κάτι τέτοιο δεν έχει νόημα. Απλά θα τονίσω ότι η συγκεκριμένη κυρία είναι άλλο ένα ντροπιαστικό πολιτικό δημιούργημα της Αριστεράς και του Αλέξη Τσίπρα…

Ακου Παυλή, αντράκι μου…

Ενα κείμενο στο Protagon για τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας Παύλο Πολάκη και τις μπαλωθιές του, προκάλεσε την ασύμμετρη αντίδρασή του με μια ανάρτηση κατά του αρθρογράφου στο facebook. Ιδού η ανταπάντηση. Διότι ο χαρακτήρας μας είναι η μοίρα μας...

Επειδή είσαι μικρότερος από μένα, πρόσεξε αυτά που σου γράφω, γιατί κάτι παραπάνω από σένα ξέρω:

Πρώτον: Οι καλοί άντρες πρέπει να ‘ναι δίκαιοι άντρες. Ξέρεις πως στο κείμενο μου στο Protagon για την φωτογραφία σου (για το οποίο έγινε τόσος ντόρος), ούτε σε αδίκησα ούτε σε πρόσβαλα. Και από την εκπομπή μου στο Mega, σου ‘χα φερθεί άψογα για τα υπουργικά σου πεπραγμένα. Κι αυτό το γνωρίζεις, απλώς εντέχνως το παραλείπεις. Εγώ ήμουν ακριβοδίκαιος απέναντι σου. Εσύ δεν ήσουνα εντάξει απέναντι μου, μ’ αυτό το κατεβατό που έγραψες μέσα στο οποίο τα τσουβάλιασες όλα. Ας είναι…

Το άβατο Μενίδι…

Δυστυχώς, έπρεπε να χάσει τη ζωή του ένα παιδάκι από αδέσποτη σφαίρα για να γίνει ευρέως αντιληπτό ότι στη θαυμάσια χώρα μας, πρώτον, η ανομία βρίσκεται σε παροξυσμό, δεύτερον, υπάρχουν περιοχές όπου αυτή κυριολεκτικά βασιλεύει, τρίτον, αυτές οι περιοχές είναι άβατες για τις δυνάμεις που είναι επιφορτισμένες να προστατεύουν τη δημόσια ασφάλεια και τέταρτον, η συγκεκριμένη κατάσταση έχει ουσιαστικά γίνει αποδεκτή από την πολιτεία.

Την πολιτεία που συνεχώς αποδεικνύει ότι ούτε συντεταγμένη είναι, αφού δεν μπορεί να επιβάλει στοιχειωδώς τον νόμο και την τάξη, ούτε ευαισθητοποιείται, καθώς πολιτική τάξη, μίντια και κοινωνία (τρία βασικά συστατικά μιας οργανωμένης πολιτείας) έχουν στην πραγματικότητα εθιστεί στην καθημερινή βία και δεν πιέζουν για την καταστολή της…

Να φύγουν το συντομότερο…

Πραγματικά, με πόση γελοιότητα και προχειρότητα διαπραγματεύεται αυτή η κυβέρνηση τα μείζονα προβλήματα; Τα θέματα που θα καθορίσουν τις τύχες της χώρας και το μέλλον των πολιτών. Κι αντί να υπάρχει μια έστω στιγμή σοβαρότητας, αντί να βρεθεί έστω ένας μίνιμουμ σχεδιασμός για το καλύτερο αποτέλεσμα, τελικά οδηγούμαστε σε ταπεινωτικές ήττες εξαιτίας των ανίκανων του Μαξίμου και βεβαίως του παντελώς ανίκανου και κατώτερου των περιστάσεων Τσακαλώτου.

Δεν έχουν περάσει παρά λίγες ημέρες όπου από τον πρωθυπουργό μέχρι το τελευταίο πελιδνό βουλευτάκο ακούγαμε ότι πάμε σε πολιτική λύση, ότι υπάρχει και η Σύνοδος Κορυφής που θα παρακάμψει τον κακό Σόιμπλε που καθορίζει τα πάντα. Ακούγαμε επίσης ότι υπάρχει και η Γαλλία με τον Μακρόν να κομίζει λύση, το «γαλλικό κλειδί» για το χρέος...