Δυστυχώς, έπρεπε να χάσει τη ζωή του ένα παιδάκι
από αδέσποτη σφαίρα για να γίνει ευρέως αντιληπτό ότι στη θαυμάσια χώρα μας,
πρώτον, η ανομία βρίσκεται σε παροξυσμό, δεύτερον, υπάρχουν περιοχές όπου αυτή
κυριολεκτικά βασιλεύει, τρίτον, αυτές οι περιοχές είναι άβατες για τις δυνάμεις
που είναι επιφορτισμένες να προστατεύουν τη δημόσια ασφάλεια και τέταρτον, η
συγκεκριμένη κατάσταση έχει ουσιαστικά γίνει αποδεκτή από την πολιτεία.
Την πολιτεία που συνεχώς αποδεικνύει ότι ούτε
συντεταγμένη είναι, αφού δεν μπορεί να επιβάλει στοιχειωδώς τον νόμο και την
τάξη, ούτε ευαισθητοποιείται, καθώς πολιτική τάξη, μίντια και κοινωνία (τρία
βασικά συστατικά μιας οργανωμένης πολιτείας) έχουν στην πραγματικότητα εθιστεί
στην καθημερινή βία και δεν πιέζουν για την καταστολή της…
Ο θόρυβος και οι αντιδράσεις που προκάλεσε ο
άδικος θάνατος του παιδιού δεν πρόκειται να το ξαναφέρουν στη ζωή. Τουλάχιστον
τώρα εξαφανίζουν το άλλοθι της άγνοιας ότι το Μενίδι, ή έστω τμήματά του, είναι
μία περιοχή που ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από συμμορίες του σκληρού εγκλήματος.
Κάτι ανάλογο με τα Εξάρχεια, ή το Ζεφύρι, αλλά πολύ χειρότερο, άντρο συμμοριών
Ρομά, Καυκάσιων, διαφόρων Βαλκάνιων, φυσικά και Ελλήνων, που επιβάλλουν τον
δικό τους νόμο. Από το αστυνομικό δελτίο προκύπτει ότι κάθε τόσο οι διωκτικές
αρχές κάνουν επιχειρήσεις για να συλλάβουν καταζητούμενους για βαριά εγκλήματα,
η καθημερινότητα όμως καθορίζεται από αυτούς. Οπως και τα δρομολόγια των λεωφορείων,
που πολύ συχνά οι οδηγοί τους αρνούνται να τα εκτελέσουν ή αναζητούν
παρακάμψεις, μετά τη δύση του ηλίου (το ίδιο ισχύει για το Ζεφύρι, τα Ανω
Λιόσια, τον Ασπρόπυργο, ακόμη και την Ελευσίνα).
Βασικό χαρακτηριστικό της βίας που έχει
εισβάλει, πλέον, στην καθημερινότητα της ελληνικής κοινωνίας είναι η χρήση
όπλων. Είναι πολλά, πάρα πολλά, τα όπλα που υπάρχουν και κυκλοφορούν παράνομα
σήμερα στην Ελλάδα. Οχι μόνο στην Κρήτη, όπου η κατοχή και η χρήση τους
δικαιολογούνται από την παράδοση (κακώς) και είναι ένδειξη δήθεν λεβεντιάς (και
παρανομίας), αλλά σε ολόκληρη τη χώρα και βεβαίως και στο Μενίδι.
Είναι σίγουρο ότι το γνωρίζει αυτό ο Νίκος
Τόσκας, αλλά το ερώτημα είναι τι κάνει η αστυνομία για να το περιορίσει. Κάνει
έρευνες για τη διακίνηση όπλων, έχει σημειώσει κάποια επιτυχία στο συγκεκριμένο
τομέα, ή μήπως πολλά ζητάμε; Οταν το κράτος ανέχεται τη βία στα πανεπιστήμια,
με την έννοια του ασύλου να χρησιμεύει στην προστασία εκείνων που την ασκούν,
όταν δεν κάνει τίποτα για τη βία των χούλιγκαν στα γήπεδα και έξω από αυτά,
όταν τα Εξάρχεια στο κέντρο της πρωτεύουσας παραμένουν το λημέρι των
«πυρπολητών» της Αθήνας και όταν το κέντρο της βρίσκεται στο έλεος των κλεφτών
και των πορτοφολάδων, ντόπιων ή ξένων, είναι ίσως υπερβολικό να απαιτείται ο
περιορισμός στην κυκλοφορία των όπλων.
Γι’ αυτό, το πιθανότερο είναι ότι ο θόρυβος
σύντομα θα κοπάσει και το Μενίδι θα συνεχίσει να είναι άβατο...
Άγγελος Στάγκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου