Put a Straw Under Baby...

Brian Eno...

Θα μας πάρει το… Ποτάμι;

Σε προσωπικό επίπεδο είχα ανέκαθεν μια αλλεργία στους πολιτικάντηδες, και δη στους τρόφιμους του κρατικού και κομματικού κορβανά, που πολιτεύονται εξ επαγγέλματος, προκειμένου να παραγοντίζουν ή να πλουτίζουν, πουλώντας «σωτηρία».

Και όσο κι αν δεν μας αρέσει αυτή η άποψη, δυστυχώς είναι αλήθεια, όσον αφορά στο μεγαλύτερο ποσοστό του πολιτικού (και κομματικού) προσωπικού.

Μια αντίστοιχη απέχθεια είχα ανέκαθεν και για τους εξ επαγγέλματος (συνήθως αργόμισθους) συνδικαλιστές, οι οποίοι εκμεταλλεύονται μια από τις πιο σπουδαίες ανθρώπινες δραστηριότητες, για να κοροϊδεύουν τους (εργαζόμενους) ιθαγενείς, και να χτίζουν πολιτικές καριέρες στις πλάτες τους…

Ο Λάκης και το κοινό του…

Γενικά, έχω μεγάλο πρόβλημα με τους opinion leaders της Ελλάδας, όχι τόσο επειδή δεν συμφωνώ με όσα λένε, αλλά κυρίως επειδή δεν πείθομαι για την αγνότητα του ηθικοπλαστικού τους κηρύγματος.

Δηλαδή, είναι άλλο πράγμα να έχεις κάποια άποψη μαζί με τη δυνατότητα να την εκφέρεις δημοσίως, και όλο αυτό να έχει μαζικό αντίκρισμα, και άλλο να στοχεύεις εσκεμμένα στη δημιουργία ορισμένου ρεύματος, μετερχόμενος ψεύτικα μέσα και παραπλανητικές τακτικές.

Στην πρώτη περίπτωση είσαι τυχερός και το ηθικό σου πρόσημο είναι μεταβλητό. Μπορεί να είσαι είτε αξιόλογος είτε μαλάκας….

Στοργή και προδέρμ για τον τελευταίο Κάιζερ….

Το εντόπισα σε ένα κυριακάτικο δημοσίευμα σχετικά με τις προθέσεις του Γιώργου Παπανδρέου και το βρήκα πολύ διασκεδαστικό: «Σχεδιάζει βήμα βήμα τις κινήσεις του».

Πρόκειται για ένα κλασικό δημοσιογραφικό κλισέ που χρησιμοποιείται όταν κάποιος ετοιμάζει κάτι, αλλά κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι.

Συγγνώμη, αλλά εφόσον το υποκείμενο της πρότασης είναι ο Γιώργος (ο Γιώργος που όλοι θαυμάσαμε και αγαπήσαμε...), τότε ζήτω που καήκαμε!

Ο ελληνικός Τιτανικός, και οι χαμένοι καπετάνιοι…

Η τριακονταμελής ορχήστρα του «Τιτανικού» έπαιζε αμέριμνη βαλς και οι επιβάτες της σάλας χόρευαν γελώντας, ενώ το κρουαζιερόπλοιο – «μαμούθ» κατευθυνόταν στο μοιραίο παγόβουνο, εκείνη τη νύχτα της 15ης Απριλίου 1912 στη μέση του βόρειου Ατλαντικού ωκεανού.

Η ελληνική Βουλή των 300 τον Απρίλιο του 2014 εξακολουθεί να «κοκορομαχεί» αμέριμνη, ενώ οι πολίτες σπαράσσονται μεταξύ τους σε έναν σύγχρονο εμφύλιο πόλεμο αν ο Τσίπρας και ο Καμμένος μπορούν να σώσουν τη χώρα ή αν ευθύνεται μόνο ο Σαμαράς για το ότι η χώρα κατευθύνεται στο «παγόβουνο» της κοινωνικής καταστροφής.

Τζων Τίκη, σε αγαπούμε…

Τι να πούμε για τον Τζων Τίκη;

Ό,τι και να πούμε θα είναι λίγο…

Είναι από τις περιπτώσεις που η εικόνα μιλάει από μόνη της.

Και λέει πολλά, πάρα πολλά…

Ευτυχώς θεωρούμαστε απλώς ...γελοίοι.

Οι πολιτικές κόντρες δεν μπορούν να ανατρέψουν το καλό κλίμα που παρατηρείται στην οικονομία, αν δεν ανατραπεί η κυβέρνηση.

Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν οικονομικοί παράγοντες που θεωρούν ότι τα σκάνδαλα τύπου Μπαλτάκου, βλάπτουν μεν το κλίμα, αλλά δεν μπορούν να ανατρέψουν την καλή πορεία της οικονομίας. 

  

Η βελτίωση των μακροοικονομικών δεικτών και οι προοπτικές κέρδους για όσους ξένους θεσμικούς επενδύουν αυτή τη στιγμή στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα αλλά και σε ομόλογα του Δημοσίου θα συνεχιστούν εφόσον δεν έχουμε ανατροπή της κυβέρνησης και εκλογές που δεν βγάζουν κυβέρνηση.