Video Baby...

Alan Vega

Νομικοί «εγκέφαλοι»…

Το βιβλίο «Disorder in the Court» περιλαμβάνει μερικές από τις πιο απίθανες ατάκες που έχουν ειπωθεί στα δικαστήρια και έχουν
καταγραφεί κατά λέξη από δικαστικούς ρεπόρτερ στην Αμερική, οι οποίοι μετά βίας παρέμεναν σοβαροί την ώρα που γίνονταν οι ερωταποκρίσεις....

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ: Αυτή η μυασθένεια κ. μάρτυρα επηρεάζει τη μνήμη σας;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ναι..
ΔΙΚ: Και με ποιους τρόπους σας επηρεάζει τη μνήμη;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ξεχνάω...
ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ: Ξεχνάτε; Μπορείτε να μας δώσετε ένα παράδειγμα για κάτι που έχετε ξεχάσει;

Οι φυλές των εν δυνάμει ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.

Επειδή έφαγα μεγάλο μέρος της νιότης μου να διαβάζω ενδελεχείς και πολυσχιδείς πολιτικές θεωρίες και φιλοσοφίες, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι δεν οδηγούν πουθενά, εφόσον η τελική απόφαση παίρνεται στην κάλπη από τον κάθε Μήτσο, και τη κάθε Σούλα…

Επειδή οι περισσότεροι απ όσους ψηφίζουν, και καθορίζουν το μέλλον μας, σίγουρα δεν πολυενδιαφέρονται για τις λεπτές διαφορές μεταξύ ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού, και νεοφιλελευθερισμού, ή αυτές μεταξύ του πρώιμου Μαρξ, και του ύστερου , και ούτω κάθε εξής…

Συνδικαλιστικές αυθαιρεσίες εις υγείαν όλων ημών των κορόιδων…

Αρκούν μόνο οι διαπιστώσεις;

Παρακολουθώντας το δελτίο ειδήσεων πριν δυο μέρες, άκουσα άλλη μια διαπίστωση, η οποία εξελίχτηκε κατά τη χρονική περίοδο από το έτος 2007-2010 και αφορά τον συνδικαλιστικό φορέα των ταχυδρομικών υπαλλήλων.

Και αυτή η εξακρίβωση εκ μέρους του Γενικού Επιθεωρητή με την συνδρομή της οικονομικής Αστυνομίας, επιβεβαιώνει τον κανόνα της ρεμούλας που επικρατούσε και ενδεχομένως να επικρατεί ακόμη και σήμερα και σε φορείς μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, και δίνει με κάθε ευκρίνεια το στίγμα της ασέλγειας στο κουφάρι της Ελληνικής οικονομίας, απαντά δε με πολύ σαφήνεια στο πώς και στο γιατί οδηγηθήκαμε στη σημερινή οικονομική κατάσταση στη χώρα μας.

Με αφορμή λοιπόν το πόρισμα του γενικού Επιθεωρητή κ. Λ. Ρακιντζή, πήρα την απόφαση να διατυπώσω κάποιες παραδοχές, ανάλογα ερωτήματα, αλλά και αυτονόητες προτάσεις.

Για την ορθή και αντικειμενική προσέγγιση του θέματος θεωρώ ότι πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι όλες αυτές οι παρατυπίες, όλες αυτές οι προκλητικές παροχές που επιβεβαιώθηκαν ως συνδικαλιστικές επιτυχίες, διέθεταν την νομότυπη επικάλυψη και ήταν αποτέλεσμα συνδικαλιστικών διαπραγματεύσεων, (παζαριών του τύπου τι μου δίνεις να σου δώσω, να σου εξασφαλίσω) ως αποκορύφωμα των συνδικαλιστικών απειλών και πιέσεων για αγωνιστικές κινητοποιήσεις…

Ο Πούτιν που λατρεύουμε.

Μη γελιέστε. Εκείνοι που σκεπάζουν με κατανόηση τη συμπεριφορά του Μανώλη Γλέζου, είναι σαφώς λιγότεροι από αυτούς που συμφωνούν μαζί του.

Μάλιστα στοιχηματίζω ότι αν ένας δημοσκόπος έβγαινε σήμερα στις παραλίες, θα γύριζε στο γραφείο του με θετικές γνώμες για το περιεχόμενο της προς Πούτιν επιστολής.

Ναι, ας πάνε στο διάολο οι αγρότες της νέας τάξης και των τοκογλύφων, ας διασωθούν οι ομόδοξοι Έλληνες που πάντα είχαν και ένα φάσκελο να ρίξουν στην οθόνη με τους Αμερικανούς πεζοναύτες.

Τα στερεότυπα που αγαπάμε να μισούμε…

«Ωστε από τη φύση, γίνεται δούλος εκείνος που είναι κατάλληλος να γίνει το κτήμα ενός άλλου ανθρώπου, και για αυτόν τον λόγο γίνεται δούλος».
Αριστοτέλης, Πολιτικά, 1,5

                                                                

Δεν νομίζω να υπάρχει έστω ένας άνθρωπος που να πιστεύει ότι ο Αριστοτέλης δεν ήταν μεγαλοφυής.

Αρκεί βεβαίως να γνωρίζει ποιος είναι ο Αριστοτέλης, γιατί, όσο παράξενο κι αν σας φαίνεται, περισσότεροι είναι αυτοί που δεν έχουν ακούσει ποτέ το όνομα του, παρά εκείνοι που τον γνωρίζουν.

Γκουντνάιτ Ελλάδα…

Δεν πα να επιστρέψει ο Τσάβες στη ζωή και να γίνει πρωθυπουργός της Ελλάδας; Δεν πα να μας κυβερνήσει ο Αλέξης;

Εγώ δεν ξαναμιλάω για πολιτικά.

Δεν έχει κανένα μα κανένα νόημα να μιλάμε για πολιτική όταν πιάσαμε πάτο σαν χώρα και ακόμα δεν καταλάβαμε αυτό στο οποίο θεωρητικά ΟΛΟΙ συμφωνούμε: ότι πρέπει να ψηφίζουμε πιο σοβαρά…

Έτσι είναι αν έτσι γουστάρετε!

Προσφάτως συμμετείχα σε μια ακτιβιστική δράση ευαισθητοποίησης σχετικά με το επερχόμενο νομοσχέδιο για τους αιγιαλούς και κάποιες πολύ κακές διατάξεις του.

Έτρεξα οχτώ ολόκληρα χιλιόμετρα, παρέα με έμπειρους δρομείς, μη γελάτε, οχτώ χιλιόμετρα, ντάλα ήλιο, πεντέμιση το απόγευμα, ενώ δεν έχω τρέξει ποτέ τόσο πολύ στη ζωή μου, ήταν ένα μικρό κατόρθωμα.

Περιτρέχοντας, λοιπόν, την ακτογραμμή από Λαγονήσι σε Ανάβυσσο, έβλεπα υπέροχους κολπίσκους, αλλά και βίλες κάθε λογής.

Ευνόητο να πω, λοιπόν, ελεύθερες ναι, αλλά φροντισμένες από όλους μας με αγάπη δε, έτσι;