Ναι! Απολύτως. Και με αδιαμφισβήτητο τρόπο!
·
Κάτι που δεν
έκανε κανένας προηγούμενος
Πρωθυπουργός.
·
Κάτι που απέρριπταν
κατηγορηματικά όλοι οι προηγούμενοι Έλληνες Πρωθυπουργοί (ακόμα κι αν
είχαν σοβαρές διαφωνίες μεταξύ τους, για το πώς θα χειριστούν το «όνομα»).
·
Κάτι που ο ίδιος ο Νίμιτς, ο διαμεσολαβητής του ΟΗΕ επί 23 χρόνια, γνώριζε ότι η
Ελλάδα δεν μπορούσε να κάνει -
και προειδοποιούσε τον Ζάεφ ότι
δεν επρόκειτο να συμβεί – κι
όμως ο Τσίπρας το έκανε!
Αν και τώρα το
αρνείται. Όπως και ο εμμονικός Κοτζιάς. Βέβαια το ότι το αρνείται ο Τσίπρας δεν σημαίνει τίποτε.
Ψέματα έλεγε, ψέματα
λέει – ένα ψέμα παραπάνω δεν σημαίνει και τίποτε.
Αξίζει όμως, να δούμε
λίγο πιο προσεκτικά, γιατί επιμόνως
αρνείται ότι αναγνώρισε «εθνότητα Μακεδόνων». Ο ισχυρισμός του βασίζεται
στην εννοιολογική διάκριση της «ιθαγένειας» από την «εθνότητα».
Μας λέει ότι ο πρώτος
όρος - «ιθαγένεια» - αποδίδεται αγγλικά ως nationality.
Ενώ ο δεύτερος όρος -
«εθνότητα» - αποδίδεται αγγλικά ως ethnicity.
Μας λέει δηλαδή, ούτε
λίγο ούτε πολύ, ότι… «χαθήκαμε στη
μετάφραση». Και μας «επαναφέρει» στην τάξη ο… «δεινός αγγλομαθής»
Τσίπρας!
Το επιχείρημα που
επικαλείται είναι ότι: με τον όρο nationality αναγνωρίζεται η πολιτική σχέση των Σκοπιανών με το
κράτος τους - όχι η ιστορική υπόσταση
έθνους…