Θεματογραφια
Πολιτική
Πυρ κατά βούληση
Μουσικογραφίες
Οικονομία
Επικαιρότητα
Κόσμος
Ελλάδα
Άνθρωποι
Εξωτερικές Πηγές
Ιστορία
Επιστήμη
Νεολαία
Τεχνολογία
Βιβλιοφάγος
Αθλητισμός
Κινηματογράφος
Διαχείριση
Επιχειρηματικότητα
Εκλογές 2014
Ανεκδοτολογίες
Παράδοση
Διηγήματα
Καταγγελίες
Ορθομαγειρέματα
Ποίηση
Σύντομο ανέκδοτο
Εθελοντισμός
Racing
Αγροτική Ζωή
Videogames
Εκλογές 2019
15.8.13
Ο κάθε κατεργάρης (της νύχτας) στον πάγκο του…
Την ώρα που ο Κυριάκος ζει στη πράξη το όνειρο του
νεοφιλελευθερισμού, το οποίο πρώτος προσπάθησε να εφαρμόσει ο μπαμπάς του πριν
από 20 και κάτι χρόνια, αλλά δεν του βγήκε, κυνηγώντας λυσσαλέα αθώους και
ένοχους δημοσίους υπαλλήλους, ο τεχνοκράτης και νηφάλιος Στουρνάρας, που δεν
είναι κολλημένος σε τέτοιες εμμονές, ούτε πάσχει από οποιαδήποτε πατρικά
συμπλέγματα, δίνει τη μάχη του εκεί που πρέπει.
Στο συμμάζεμα της οικονομίας, στην αύξηση των εσόδων του
κράτους, και στην πάταξη της ασύστολης φοροδιαφυγής.
Ε ρε πλάκες!!!!!!
Το έχω γράψει δεκάδες φορές: Ζούμε καταστάσεις τρέλας,
και σε εποχές «φαιδρών» ανατροπών.
Και όχι μόνο σηκώθηκαν τα πόδια για να χτυπήσουν το κεφάλι,
αλλά το πήραν και στο κυνήγι….
Μιλάω για περιπτώσεις «καλλιτεχνών», που ελέω αναγνωρισιμότητας
νομοθετούν…
Μιλάω για περιπτώσεις αποφοίτων ΙΕΚ και ΤΕΙ, που από βήματος
της βουλής μας κουνάνε το δάχτυλο, με το στόμα στραβό από την μαγκιά, ή και με
παπαγάλους στάμπες στα σικ μπλουζάκια τους…
Μιλάω για τον γιαλαντζί επαναστάτη, πρώην βασιλιά των
σχολικών καταλήψεων, που θέλει να μας κυβερνήσει…
Μιλάω για οπαδούς των ΕΛ, και αυτούς που θεωρούν ότι μας ψεκάζουν,
που με την διασπαστική στάση τους φέρνουν στη χώρα την ακυβερνησία θεωρώντας όμως
τους εαυτούς τους εθνικούς ήρωες…
Μιλάω για τον ευτραφή Μπένυ, που αν και βρέθηκε να ηγείται
ενός ασήμαντου πλέον πολιτικού σχηματισμού, στην ουσία συγκυβερνά, σαν να μη πέρασε
ούτε μια μέρα…
Μιλάω για την Φώφη, που αν και μέχρι χθες δεν γνώριζε να
ξεχωρίσει την στολή του στρατιώτη από αυτήν του ναύτη, σήμερα είναι υφυπουργός
Εθνικής Άμυνας!!!!!
Για τα πανηγύρια…
Δεν ξέρω πότε έγινε το μεγάλο κακό.
Με την ανακάλυψη της χαρτοπετσέτας ή με τον εκτελωνισμό
της πλαστικής καρέκλας; O «Πολιτισμός» του Niall Ferguson που διάβασα
-με καθυστέρηση είναι αλήθεια- αυτές τις μέρες αναφέρει πολλά για τη συμβολή
της ραπτομηχανής Singer στην εξέλιξη του Δυτικού πολιτισμού, δεν δίνει όμως
στοιχεία για το γκρέμισμά του.
Προσπαθώ λοιπόν να τα βγάλω πέρα μόνος μου.
Κάθε Δεκαπενταύγουστο -δεν σας το κρύβω- ελπίζω να είναι
αλλιώς τα πράγματα. Είναι ίσως και η νοσταλγία.
Ότι στην επόμενη στροφή θα δω τους παππούδες -τότε που
δεν ήταν παππούδες- να καθαρίζουν με το χέρι και νερό από το ποτάμι, το αλάτι
από τις σαρδέλες, να τις βάζουν πάνω στο πρωινό φουρνισμένο ψωμί, να στάζουν λάδι,
ρίγανη και να το μοιράζουν…
Άλμα στο κενό.
Δεν ξέρω πώς φέρθηκε ο ελεγκτής. Δεν ήμουν εκεί.
Δεν ξέρω αν ο 18χρονος ήταν φτωχός,
ήταν τζαμπατζής, ήταν τσαμπουκάς ή ήταν υπερβολικά ευαίσθητος και δεν άντεξε
τον διασυρμό, έστω και στιγμιαίο.
Ξέρω ότι το θέμα δεν προσφέρεται για
καμιά ανάλυση, για καμιά φτηνή πολιτική σπέκουλα.
Ξέρω ότι ένας ελεγκτής είναι για να
ελέγχει.
Ξέρω ότι όταν κάποιος δεν έχει
πληρώσει εισιτήριο, ο ελεγκτής έχει καθήκον να του επιβάλει πρόστιμο.
Ξέρω ότι αν δεν έχει να πληρώσει το
πρόστιμο ο ελεγκτής είναι υποχρεωμένος να κάνει όσα ο νόμος προβλέπει, αλλιώς
θα τον κατηγορήσουν οι άλλοι επιβάτες ότι τα "βρήκε" με τον παράνομο.
Ξέρω ότι ένα παλληκαράκι 18 ετών
μπορεί να πάρει μια λάθος απόφαση που η κακιά στιγμή μπορεί να την κανει
μοιραία.
Αξιολογήσεις υπαλλήλων.
Αυτή η είδηση δεν είδε το φως της δημοσιότητας.
Έτυχε και το περιστατικό είχε αίσια έκβαση, οπότε δεν
άξιζε τον κόπο δημοσιογραφικά.
Πριν από λίγες ημέρες, γυναίκα μέσης ηλικίας που
εργαζόταν ως σχολική φύλακας ανέβηκε στη στέγη του δημαρχείου της πόλης που
δουλεύει και απειλούσε να πέσει.
Δεν χρειάζεται να εξηγήσει κανείς τι και πώς.
Όταν χάνεις τη δουλειά σου και είσαι εξήντα ετών, ξέρεις
ότι όσα έρχονται είναι πολύ χειρότερα απ’ όσα έχεις ζήσει.
Και δεν έχεις όπλα να πολεμήσεις.
Γιατί τα έφερε έτσι η ζωή που δεν έχεις σπουδάσει.
Υπάρχει κι’ άλλος πολιτισμός…
Πέρα από την Πάολα, τον Ρέμο, και τον … Τσαλίκη,
υπάρχουν πολλοί άγνωστοι στο ευρύ κοινό Έλληνες,
οι οποίοι αγωνίζονται, συμμετέχουν, και επιχειρούν σε πολύ σημαντικά διεθνή
γεγονότα, προωθώντας τον πραγματικό πολιτισμό, και όχι τα τουρκοπόπ τσιφτετέλια,
αν και δυστυχώς δεν δίνεται μεγάλη
δημοσιότητα σ’ αυτά στην πατρίδα μας.
Παράδειγμα ο Νίκος Μπογονικολός της ΑΡΑΤΟΣ, η
καλή φίλη του Ορθογράφου Ευτυχία Πουλουκτσή της Πολιτείας Πολιτισμού, και ο Χρήστος Σαββίδης της ARTBOX.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)