Knocking on Heaven's Door....

Guns n' Roses

Η δημοσιογραφία στα καλύτερά της…

Εμείς εδώ στον ΟΡΘΟΓΡΑΦΟ, σαν ερασιτέχνες που είμαστε, αισθανόμαστε ένα δέος και έναν άκρατο σεβασμό απέναντι στους επαγγελματίες της άποψης και της ενημέρωσης: Τους δημοσιογράφους.

Και πιο ειδικά απέναντι στους μαχητές της πρώτης γραμμής του ρεπορτάζ, τους ρεπόρτερ στο δρόμο.

Αυτούς με το μαρκούτσι…

Τι κρύβει η Αμφίπολη: Αποκάλυψη Τώρα!

Ο ΟΡΘΟΓΡΑΦΟΣ σπάει σήμερα τα στενά βαλκανικά δημοσιογραφικά όρια, και σας παρουσιάζει μια παγκόσμια αποκλειστικότητα που θα συζητηθεί.

Καταφέραμε να πετύχουμε μια τηλεφωνική συνέντευξη με έναν από τους πιο σημαντικούς στοχαστές της γενιάς μας, που μεταξύ άλλων, διαπρέπει διεθνώς και στα ζητήματα της αρχαιολογίας.

Πρόκειται για τον Δρα Eugene Daycock, κατόχου τριών (!) διδακτορικών, και ομότιμο καθηγητή στο Carlyle University, ο οποίος πρόσφατα τάραξε τα νερά της αρχαιολογικής κοινότητας δημοσιεύοντας εργασία του στο έγκυρο επιστημονικό περιοδικό Journal of Hellenic and Roman Archaeology,  όπου  παρουσιάζει τεκμηριωμένα μια καινοφανή θεωρία του περί του τύμβου της Αμφίπολης.

Η συγκεκριμένη θεωρία ήδη γυρίζεται ντοκιμαντέρ από το κανάλι του National Geographic σε αφήγηση Αντώνη Ρέμου!

Κι αν είναι μέσα ο Αλέξανδρος;

Αναφέρομαι στον «ένοικο του τάφου». (Αλλη υπέροχη συμβολή της δημοσιογραφίας στο ξεχαρβάλωμα της γλώσσας, αλλά δεν είναι της ώρας...)

Αν μέσα στον τάφο, θέλω να πω, βρίσκονται τα απομεινάρια της φυσικής παρουσίας του ιστορικού εκείνου προσώπου το οποίο στη ζώσα ιδεολογία του Υπαρκτού Ελληνισμού έχει περάσει ως «Μεγαλέξαντρος», τι θα σημαίνει αυτό;

Θα είναι καλό ή κακό για εμάς;

Απαντώ αμέσως, ώστε να αποφασίσετε αν αξίζει να συνεχίσετε την ανάγνωση παρακάτω: θα είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να μας συμβεί, διότι θα εκθρέψει τις φαντασιώσεις που ως έθνος έχουμε πληρώσει πανάκριβα και θα μας απομακρύνει από τον ρεαλισμό και την κατανόηση της σημασίας του ευρήματος στον λόφο με το κάπως αστείο όνομα στην αρχαία Αμφίπολη…

Άμα έχεις τέτοιους πολιτικούς ...

Η Ελλάδα έχει καταστραφεί τα τελευταία χρόνια από μόνη της.

Από μια ιδιότυπη νεοελληνική μαγκιά, από το «έτσι γουστάρω», «ξέρεις πιο είμαι εγώ ρε» και «δε με κάνεις για μία πρωθυπουργό και θα δεις».

Αυτές οι φράσεις μιας ψεύτικης μαγκιάς που έχει διαπεράσει το σύνολο του κόσμου, που δεν είναι χαρακτηριστικό των εχόντων την εξουσία αλλά πηγάζει μέσα από το λαό.

Η χρήσιμη αίσθηση του γελοίου…

Επειδή, όπως αντιλαμβάνομαι, ο ΣΥΡΙΖΑ (Τ-Λ) έχει τακτοποιήσει τις εκκρεμότητες για τα ζητήματα ελληνικού ενδιαφέροντος και καταστρώνει πλέον σχέδια για τη μετάλλαξη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του ΝΑΤΟ και, γενικώς, του κόσμου (ό,τι προλάβει, βέβαια, γιατί ο κόσμος είναι τεράστιος...), να αφηγηθώ ένα μικρό ανέκδοτο της Ιστορίας, που έχει την αξία του.

Συνέβη στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν το μέλλον της Ευρώπης ήταν εξαρτημένο από την τριγωνική διαπραγμάτευση μεταξύ Γερμανίας, Γαλλίας και Βρετανίας, διαδικασία η οποία και κατέληξε με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ.

Πόσες Παλαγγίες μπορεί να αντέξει αυτός το τόπος;

 Αναμφίβολα η ανακάλυψη της Αμφίπολης, έχει διεγείρει το ενδιαφέρον και την προσμονή για την ολοκλήρωση της έρευνας, όχι μόνο  στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο.

Αίφνης η  αίγλη της επιστήμης της αρχαιολογίας αλλά και των ανθρώπων που ασχολούνται με αυτό το εξόχως ενδιαφέρον αντικείμενο, εξυψώθηκε στα ουράνια.