Μαγιό με μανίκια;

Απογοήτευση! Ούτε μία σωστή λαμογιά δεν μπορούν να στήσουν αυτοί οι άνθρωποι. Συν ότι τους λείπει η κομψότητα και η αισθητική. Οι αυταπάτες συνεχίζουν να κυριαρχούν ανηλεώς και τα στελέχη φαίνεται περισσότερο να υποδύονται ρόλους, να κάνουν στα ασήμαντα και στα αφορολόγητα τους αριστερούς, φερόμενοι συντηρητικά στα βαριά και σημαντικά θέματα.

 

Ουγκ!

Κι ευτυχώς, διότι, αν φερόντουσαν πραγματικά “αριστερά”, τότε το αποτέλεσμα θα ήταν συντηρητικότερο, καθόσον εδώ και χρόνια το ευώνυμον κέρας είναι σκέτη φορμόλη. Η λέξη “προοδευτικότητα” λεηλατήθηκε κι αυτή και πρέπει να την πάρουμε πίσω...

Διά την μεγάλην ταύτην ιδέαν…

Το 1828 ο Ιωάννης Καποδίστριας ανέλαβε κυβερνήτης με στόχο να μετατρέψει το χάος του κρατιδίου σε οργανωμένο κράτος που να ανταποκρίνεται στις συνθήκες του καιρού του, κοινώς σύγχρονο. Το 2016 οι καιροί άλλαξαν, το κράτος κινδυνεύει να ξαναγίνει κρατίδιο, όμως ο στόχος παραμένει ίδιος. Πώς αυτό το κράτος θα γίνει σύγχρονο, θα ανταποκρίνεται στις συνθήκες του δικού μας καιρού. Δύσκολα πράγματα.

Το 1844 ο καβγάς στην Εθνοσυνέλευση γινόταν για το ποιοι θα διορίζονται στο Δημόσιο. Από τη μια ο Μακρυγιάννης και ο Παλαμήδης που υποστήριζαν ότι πρέπει να διορίζονται μόνον οι αυτόχθονες. Από την άλλη ο Κωλέττης που υπερασπιζόταν και τους ετερόχθονες. «Διά την μεγάλην ταύτην ιδέαν του ελληνισμού επολεμήσαμεν, διά τους απανταχού Ελληνας». Ο κόσμος αλλάζει, ο πλανήτης μεταμορφώνεται, όμως οι ιδέες της Ελλάδας παραμένουν σταθερές. Μπορεί να μην είναι μεγάλες, είναι όμως έμμονες…