Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας είναι ένας ακαλλιέργητος άνθρωπος!

Η καταστροφή της Ελλάδας είναι κάτι που προφανώς δεν επιθυμώ. Κυρίως επειδή είμαι κάτοικός της και φοβούμαι πως θα με πάρει μαζί στον τάφο της που επιμελώς σκάβει εδώ και πολλές δεκαετίες. Γι’ αυτό και καμιά φορά που έχω πιει λίγο παραπάνω ξεστομίζω μπούρδες όπως «να δείτε που η Ελλάδα θα επιβιώσει και αυτή τη φορά» ή ακόμα μεγαλύτερες όπως «δεν μπορεί να πάμε πιο κάτω». Μετά ξενερώνω, συνειδητοποιώ πως δεν είμαι ούτε 5χρονο ούτε αριστερός να μπερδεύω την επιθυμία με την πραγματικότητα και συνεχίζω να ζω με το αναπόφευκτο: Η Ελλάδα δεν μπορεί παρά να καταστραφεί.

 

Να απεργήσω σήμερα ή όχι;

Επειδή αντιλαμβάνομαι πως ανάμεσά σας υπάρχουν και κάποιοι οι οποίοι, χωρίς κανέναν απολύτως λόγο, είναι αισιόδοξοι, επιτρέψτε μου να σας πως τις 10 πρώτες αποδείξεις που μου έρχονται στο μυαλό και που δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για το επερχόμενο τέλος. Μη φοβάστε και δεν θα μελαγχολήσετε. Ευτυχώς, το συγκεκριμένο τέλος εκτός από βέβαιο είναι και πολύ κωμικό:

Η αμοράλ εξουσία της τρομοκρατίας…

Η δημοσιοποίηση από τον πρώην Υπουργό Δημόσιας Τάξης και πολιτικό προϊστάμενο της ΕΥΠ  κ. Πανούση των δεσμών και επαφών της Τρομοκρατίας με κορυφαία στελέχη του κυβερνώντος ΣΥΡΙΖΑ δεν εκπλήσσει!  

Δεν ήταν κάποιοι μάρτυρες υπεράσπισης των «λαϊκών» εγκληματιών της 17Ν και των Πυρήνων της Φωτιάς στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ;

Για να ανέλθει στην εξουσία δεν εφάρμοσε μεθόδους τρομοκράτησης του πολιτικού συστήματος και των αντίθετων στην πολιτική του μαζικών χώρων, καταγγέλοντας τους όπου δει για εθνική προδοσία, ως γερμανοτσολιάδες και συνεργάτες των ‘δυνάμεων κατοχής’ της τρόικας;

Η κυβέρνηση του 4% και τι σημαίνει…

Η κυβέρνηση έχει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Γνωρίζει ότι, για να κρατηθεί στην εξουσία, αντιπολιτεύσεως μη υπαρχούσης, πρέπει αν διατηρήσει κάποια στοιχειώδη λαϊκά ερείσματα.

Το ότι είναι στενές οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με το «Κράτος των Εξαρχείων» ίσως μόνον οι πέτρες να το αγνοούν. Το ότι αυτό το δυσώδες «Κράτος» κυβερνά την χώρα και ελέγχει την εκπαίδευσή της το επιβεβαιώνουν μυριάδες γεγονότα και πραγματικότητες. 

Το ότι το οργανωμένο έγκλημα έχει την πολιτική κάλυψη του «Κράτους των Εξαρχείων» μόνον κάποιοι αφελείς το αμφισβητούν. Το ότι το «Κράτος των Εξαρχείων» έχει αρθρώσεις στους πάμπλουτους γόνους μιας εξευτελισμένης αστικής τάξης, το έχουμε κατ’ επανάληψη διαπιστώσει... 

Ο Σύριζα ήρθε να υπογράψει την τελευταία πράξη…

Η εποχή των «μνημονίων» συνιστά τον θάνατο ενός ολόκληρου οικονομικού συστήματος, πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η πορεία της χώρας μας τα τελευταία 35 χρόνια. Και αφήνει πίσω του ερείπια, στρατιές ανέργων και υπο-απασχολούμενων, περαιτέρω υποτίμηση της εργασίας –ενώ κράτος και αγορά φυτοζωούν με τεχνητή υποστήριξη από την «γενναιοδωρία» των ξένων δανειστών, που επιθυμούν να εγκαθιδρύσουν συνθήκες ενός άγριου, ληστρικού οικονομικού μοντέλου στην χώρα μας.

 

Ο μπροστάρης του λαού!

Ταυτόχρονα ποτέ άλλοτε οι εργαζόμενοι και ο λαός δεν ένιωθαν παγιδευμένοι σε ανάλογο αδιέξοδο, όπως το σημερινό, μια και δοκίμασαν τα τελευταία χρόνια όλες τις εκδοχές που προσέφερε το πολιτικό σύστημα και κάθε φορά έπεφταν από το κακό στο χειρότερο, με αποκορύφωμα την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ...

Ο βάτραχος στο καζάνι…

Παρατηρώντας την επίδραση της κρίσης στον κόσμο γύρω μου, μένω κατάπληκτος με τον απίστευτο μιθριδατισμό των περισσοτέρων μας. Από χθες, λ.χ., επικρατεί ικανοποίηση στην κυβέρνηση, επειδή από πλευράς του Eurogroup ανακοινώθηκε ευγενώς ―δηλαδή, όπως ακριβώς το απαιτούσε η αξιοπρέπειά μας― η αποτυχία της χώρας να εκπληρώσει τα κριτήρια για την εκταμίευση των 2 δισ. και, συγχρόνως, μας δόθηκε κατ’ εξαίρεση νέα εξεταστική σε μία εβδομάδα. Τι ωραία, τι καλά!

 

Μα, σοβαρολογούμε; Και όμως. Συνηθίσαμε τόσο το vivere pericolosamente του αριστεροδεξιού εθνολαϊκισμού, ώστε χαιρόμαστε με την παράταση της μιας εβδομάδας. Οσο για την κυβέρνηση, αυτή σχεδόν πανηγυρίζει. Ο μεν υπουργός Οικονομικών διαπιστώνει ότι είμαστε «θύματα της επιτυχίας μας», ο δε πρωθυπουργός φέρεται να δηλώνει υπερηφάνως προς το υπουργικό συμβούλιο: «αποδείξαμε ότι μπορούμε να πετυχαίνουμε στόχους». Τι θα έκανε, αναρωτιέμαι, αν μας έδιναν την περίφημη δόση. Θα καθιέρωνε τη συγκεκριμένη ημέρα ως αργία;