Private Investigations...

Dire Straits

Η δημοκρατία στη Δύση πνέει τα λοίσθια…

Από την εποχή που ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση και ήρθαν τα πάνω κάτω, το πιο ανησυχητικό φαινόμενο, χειρότερο και από την οικονομική ανέχεια, μοιάζει να είναι η στροφή της νέας γενιάς προς τον ολοκληρωτισμό, όπως αυτός εκφράζεται μέσα από τον δημαγωγικό και λαϊκίστικο λόγο κάποιων ακραίων κομμάτων.

Ενώ ανέκαθεν οι νέοι ήταν αυτοί που εξέφραζαν τον προοδευτισμό και οι ηλικιωμένοι τον συντηρητισμό, τα τελευταία στοιχεία που προκύπτουν από έρευνες και δημοσκοπήσεις (σε παγκόσμιο επίπεδο) δείχνουν ότι το παραπάνω «αξίωμα» έχει ανατραπεί...

Απαγόρευση της μπούρκα και στον Καναδά...

Για πρώτη φορά στην Βόρεια Αμερική, ψηφίστηκε νόμος που απαγορεύει την μπούρκα. Πρόκειται για τον Νόμο 62 που χθες βράδυ υπερψηφίστηκε στην Εθνοσυνέλευση του Κεμπέκ στον Καναδά, και που θα εφαρμόζεται από τον ερχόμενο Ιούλιο.

Ο συγκεκριμένος νόμος αναφέρεται στην απαγόρευση της κάλυψης του προσώπου γενικότερα, και δεν συγκεκριμενοποιεί την ισλαμική μπούρκα ή την νικάμπ, αν και όλη η πολιτική διαμάχη που μεσολάβησε είχαν αυτές ως επίκεντρο…

Η χολέρα είναι στο υπόγειο του Έλληνα…

Όταν ήμουνα μικρός είχα βρει ένα αλάνθαστο σύστημα να κερδίζω πάντα στους πολέμους που παίζαμε με τα στρατιωτάκια. Κατά διαολική σύμπτωση το ίδιο σύστημα χρησιμοποιεί ο πρωθυπουργός, τα στελέχη και οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ. Γι αυτό και η πιθανότητα να μην έχουν καμιά πολύ σοβαρή εκλογική επίπτωση από την αλλοπρόσαλλη πολιτική τους, είναι πολύ μεγάλη.

Το σύστημα που είχα σκεφτεί ήταν απλό. Ενώ όλοι οι άλλοι από απέναντι έστηναν κάστρα, τείχη, και παρέτασσαν τα στρατιωτάκια έτσι ώστε να είναι καλυμμένα από αυτά, εγώ έπαιρνα τα υλικά που είχα στα χέρια μου, τα σκόρπιζα όπως σκορπίζει κανείς τα ερείπια και πίσω ή μέσα στα ερείπια έβαζα τα στρατιωτάκια μου χύμα. Το σκεπτικό ήταν ακόμα πιο απλό: Τα κάστρα και τα τείχη γκρεμίζονται από τις γκαζές, τα σίδερα των κανονιών και τα λάστιχα που πετάγαμε ο ένας ενάντια στο στρατό του άλλου. Τα ερείπια πώς να τα γκρεμίσεις;

Το «αριστερός» ως επάγγελμα...

Παρακολουθώντας κάποιος τον πρωθυπουργό της χώρας κ. Αλέξη Τσίπρα να ταπεινώνεται μπροστά σε έναν αλαζόνα πρόεδρο των ΗΠΑ δεν μπορεί παρά να καταληφθεί από θλίψη και απελπισία για το μέλλον αυτού του τόπου.

Όμως όπως θα’ λεγε και ο Θουκυδίδης, είναι σύνηθες οι μικροί λαοί να υποχωρούν μπροστά στους ισχυρούς όσο τους επιτρέπει η αδυναμία τους και οι ισχυροί να προχωρούν όσο τους το επιτρέπει η δύναμή τους…